Γιάννης Στάνκογλου: Διεκδικώ το δικαίωμα ένα βράδυ να χάνω τα φωνήεντα

«Είμαι άνθρωπος της δράσης. Ο περιορισμός δεν μου κάνει καλό, με εγκλωβίζει σε μία κατάσταση όπου είναι δύσκολο να βρω τις ισορροπίες μου. Και δεν αφορά μόνο τη σκέψη αλλά την έκφραση, τη δράση.

Αυτή η μη δράση έχει τσακίσει τα φτερά μου. Υπάρχουν κάποιοι – λίγοι βέβαια, πρέπει να το τονίσουμε – που η αδράνεια της καραντίνας τους έχει κάνει καλό. Δεν ξέρω όμως πώς ήταν πριν. Εγώ ‘‘φλέγομαι’’ κάπως.

Γουστάρω τις πρόβες, είμαι άνθρωπος της πόλης, του δρόμου, της πράξης, του τραπεζιού, του ‘‘μαζευόμαστε’’, του ‘‘συζητάμε’’.

Έχω παραμερίσει τον δικό μου εγωισμό, δίνω προτεραιότητα στα παιδιά μου, στη δική τους ζωή, στους δικούς τους φόβους, στις δικές τους ελευθερίες. Πράγματα που εγώ τα βρήκα λίγο-πολύ μόνος μου, ίσως διότι από τους γονείς μου είχα μία ελευθερία και ένα είδος εμπιστοσύνης ότι θα τα καταφέρω. Από την πλευρά μου, προσπαθώ να μιλάω με τα παιδιά μου, να τους εξηγώ και να εξηγούμαστε, να βλέπουμε τι μας αρέσει, τι δεν μας αρέσει και να ψάχνουμε και να μελετάμε και αυτό που μας αρέσει και αυτό που δεν μας αρέσει.

Εξομολογήθηκα για πρώτη φορά στον πατέρα μου αφού γεννήθηκε η Φοίβη. Πήγα και τον βρήκα στον Έβρο όπου μένει πλέον και του έκανα μια ‘‘ερωτική’’ εξομολόγηση. Από τότε, είναι εκείνος που μου τηλεφωνεί και μου λέει ‘‘Σ’ αγαπάω ρε’’ ενώ, πριν, το έκανα περισσότερο εγώ.

Κανένας δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Όλοι είμαστε, εν δυνάμει, τα πάντα. Και σε έναν μονοσήμαντο, φαινομενικά, χαρακτήρα θέλω να βάλω και τον Γιάννη Στάνκογλου που δεν είναι μονοσήμαντος. Μπορεί να με δεις να διαβάζω ποίηση ή να μιλάω πολιτικά αλλά διεκδικώ το δικαίωμα, ένα βράδυ που έχω πιει δυο ποτά παραπάνω, να χάνω τα φωνήεντά μου».

Υπογραφή: Γιάννης Στάνκογλου, ηθοποιός

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: facebook.com/yiannis.stankoglou