Να μην αφήσουμε τον χρόνο να τα σβήσει

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Βλέποντας στην τηλεόραση το διαφημιστικό για την ταινία με τίτλο «Ευτυχία», που είναι αφιερωμένη στη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, μιας πανέξυπνης και ταλαντούχας στιχουργού, που τα τραγούδια της έντυσαν τις μέρες και τις νύχτες μιας εποχής και μέχρι σήμερα μας συγκινούν, σκέπτομαι πόσο άδικο είναι αυτοί οι άνθρωποι με τα ιδιαίτερα ταλέντα, που μιλούν με πάθος για τη ζωή και αντιπροσωπεύουν μια περασμένη γενιά, να μη δικαιώνονται εν ζωή, αλλά να δοξάζονται μετά θάνατον.

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου θεωρούνταν μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης, όπως και πολλοί άλλοι στο είδος τους. Είχε την ικανότητα να γράψει στίχους που απέδιδαν την πραγματικότητα ή ακόμη περισσότερο την αγάπη, την απώλεια, τη θλίψη, τη χαρά, ευτυχισμένες στιγμές, όνειρα. Σήμερα θεωρείται ακόμη το έργο της εκμεταλλεύσιμο, όχι μόνο τα τραγούδια της αλλά και ολόκληρη η ζωή της, που ίσως να μην ήθελε να δημοσιοποιήσει.

Αλλά δεν είναι αυτό μόνο. Αυτή η γυναίκα είχε ένα σπίτι που σήμερα καταρρέει από την εγκατάλειψη, γερνάει, όμως πρέπει να διατηρηθεί για διαφόρους λόγους, που έχουν σχέση με την ιστορία του τραγουδιού ή και τη ζωή της εποχής του ’50, με τις προτιμήσεις, την καθημερινότητα, τις σχέσεις των ανθρώπων. Γιατί να αφήνονται στην τύχη τους κτίρια που αντιπροσωπεύουν μια εποχή, με τέτοια λεπτομέρεια που συγκινεί; Μόνο μια κόκκινη ομπρέλα δηλώνει την επικινδυνότητά τους.

Εμένα τουλάχιστον αυτό που μου γεννάται αντικρίζοντας όμορφα νέα κλασικά κτίρια είναι πρώτα η θλίψη απ’ την κατάντια τους. Έπειτα, η φαντασία μου, αχαλίνωτη, είναι ικανή να φτιάξει μια οικογένεια που μπαινοβγαίνει από τις ψηλές ξύλινες πόρτες, που ξεπροβάλλει από τα παράθυρα με τις θαμπές κουρτίνες, κορίτσια κι αγόρια που έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Λίγη ευαισθησία για αυτά τα σπίτια, όσα έχουν απομείνει, ίσως φανερώσει την ομορφιά, τον ρομαντισμό, την κλασική πρωτεύουσα του Μεσοπολέμου, ώστε να καμαρώσουμε και να συγκινηθούμε για ό,τι έχουμε αφήσει πίσω μας.

Μια Αθήνα πιο ανθρώπινη και όχι μόνο. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας υπάρχουν ακόμη αρχοντικά μεγάλων προσωπικοτήτων της εποχής. Πάση θυσία πρέπει να κρατήσουμε τα χνάρια καθαρά και να μην αφήσουμε τον χρόνο να τα σβήσει.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ