Ν. Χρονοπούλου στο “Π”: Λεφτά με το σταγονόμετρο για τις ανάγκες του λαού της Αττικής

Της
ΝΙΚΗΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ 
Περιφερειακής συμβούλου,
εκλεγμένης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Στελέχους ΚΚΕ

Η Δυτική Αττική ξαναβρίσκεται στην επικαιρότητα με δυσάρεστο τρόπο. Αυτήν τη φορά είναι η έκρηξη στον αριθμό των κρουσμάτων που φέρνει στο προσκήνιο αυτή τη σοβαρά υποβαθμισμένη περιοχή, όπου ζουν κι εργάζονται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Κυβέρνηση, Δημοτικές Αρχές, η Περιφερειακή Αρχή έσπευσαν να ρίξουν τις ευθύνες στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που συγκεντρώνονται εκεί (μετανάστες, πρόσφυγες, Ρομά) και ζουν κάτω από αντίξοες συνθήκες, που τους καθιστούν ιδιαίτερα εκτεθειμένους. Ωστόσο, δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για την προστασία τους, ούτε και για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους.

Προφανώς και δεν πρόκειται για ζήτημα ευαισθητοποίησης ή ενημέρωσης των κατοίκων. Ούτε, βέβαια, η λύση βρίσκεται στα χέρια του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.

Αρκεί κανείς να λάβει υπόψη τους μεγάλους εργασιακούς χώρους, όπου οι εργαζόμενοι στοιβάζονται σε κάθε βάρδια. Από εκεί απουσιάζουν ουσιαστικά μέτρα (π.χ., κατάλληλη οργάνωση της παραγωγής, διευθέτηση των χώρων εργασίας), προληπτικά τεστ, επαρκή μέσα ατομικής προστασίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν γιατροί εργασίας και τεχνικοί ασφαλείας. Οι κρατικοί μηχανισμοί για τον έλεγχο των παραπάνω είναι ανεπαρκείς. Το ΚΕΠΕΚ έχει ελάχιστους επιθεωρητές, ενώ και οι αρμόδιες υπηρεσίες της περιφέρειας παραμένουν σοβαρά υποστελεχωμένες, αδυνατώντας να παίξουν τον ρόλο που πρέπει στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Σε αυτήν την τόσο επιβαρυμένη περιοχή υπάρχει μόνο ένα δημόσιο νοσοκομείο και η δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας παραμένει σε τραγική κατάσταση. Τα κέντρα υγείας, όπου υπάρχουν, δεν διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό, λείπουν γιατροί σε βασικές ειδικότητες, υποδομές, μέσα ατομικής προστασίας. Το Κέντρο Υγείας Ασπροπύργου δεν έχει προσωπικό καθαριότητας εδώ και πάνω από έξι μήνες. Στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων είναι κενές οι 9 από τις 11 οργανικές θέσεις γιατρών. Η Μάνδρα δεν έχει καν κέντρο υγείας. Ας σκεφτούμε, με αυτές τις υποδομές, πόσο εφικτό θα είναι να πραγματοποιηθεί ο μαζικός εμβολιασμός, όταν έρθουν τα εμβόλια και αν επαρκούν για όλους!

Δεν είναι τυχαίο ότι η Δυτική Αττική βρίσκεται σ’ αυτήν τη δυσχερή θέση. Οι απαράδεκτες συνθήκες ζωής και εργασίας των εργαζομένων και των κατοίκων προϋπήρχαν της πανδημίας και λειτουργούν ως καταλύτης. Συγκεντρώνει όλες τις ρυπογόνες, επικίνδυνες δραστηριότητες (από χημικές βιομηχανίες και διυλιστήρια μέχρι μονάδες ανακύκλωσης και το αίσχος του ΧΥΤΑ).

Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε πυρκαγιές σε 14 εργοστάσια ανακύκλωσης της περιοχής, ενώ πάνω από 20 φορές μέσα στο 2019 καταγράφηκαν εντονότατα προβλήματα δυσοσμίας από τη βιομηχανική δραστηριότητα. Η συνολικότερη ρύπανση και περιβαλλοντική επιβάρυνση από τη χρόνια δραστηριότητα διαφόρων βιομηχανιών και τον ΧΥΤΑ έχει οξύτατες συνέπειες στην υγεία και την ποιότητα της ζωής των κατοίκων, όπως αποτυπώνεται και σε σχετικές έρευνες.

Ο λαός του Θριασίου ζει με τη διαρκή απειλή ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Δυτική Αττική αντιμετωπίζεται ως «σκουπιδότοπος» και μετατρέπεται σε τέτοιον. Υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη να ληφθούν μέτρα για να εξασφαλιστεί η ολοκληρωμένη εκτίμηση της επικινδυνότητας για εργαζομένους, κατοίκους και περιβάλλον, για την πρόληψη αυτών των κινδύνων.

Ωστόσο, το νομοθετικό έργο των κυβερνήσεων λύνει τα χέρια των Δημοτικών Αρχών και της Περιφερειακής Αρχής, καθώς απαλλάσσει τους επιχειρηματικούς ομίλους που δρουν στη Δυτική Αττική από την ολοκληρωμένη πρόληψη και προστασία εργαζομένων και κατοίκων από μεγάλα ατυχήματα μέσα από τις fast track διαδικασίες έγκρισης των αδειών λειτουργίας τέτοιων εγκαταστάσεων, χωρίς πλέον να απαιτείται ούτε καν μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Η περιοχή είναι εκτεθειμένη και στα καιρικά φαινόμενα, αφού δεν υπάρχει ενιαίο σχέδιο και ολοκληρωμένο δίκτυο έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Μια σειρά αντιπλημμυρικών έργων έχει βαλτώσει. Όσα έργα προχωρούν είναι αποσπασματικά και δεν λύνουν το πρόβλημα. Διάφορες μελέτες εκπονούνται και μένουν στα συρτάρια – επαναλαμβάνονται, χωρίς να προχωρούν τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης. Άλλες περιοχές, όπως τα Μέγαρα παραμένουν, τελείως εκτός κάδρου. Κι ενώ ένα μέρος της περιοχής πλημμυρίζει και πνίγεται, άλλο μέρος δεν έχει πόσιμο νερό (π.χ. Αλεποχώρι, Κινέττα) ή η παροχή νερού είναι αμφιβόλου ποιότητας (π.χ., σωλήνες αμιάντου στη Μάνδρα).

Παρά τη συνολική επιβάρυνση αυτής της πολύπαθης περιοχής, ούτε λόγος δεν γίνεται για έργα πρασίνου, αθλητικών εγκαταστάσεων, ελεύθερης πρόσβασης στο παραλιακό μέτωπο κ.ά.

Όλα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν και στον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής για το 2021. Αυτό που μένει ως συμπέρασμα είναι ότι λεφτά για τις ανάγκες του λαού της Αττικής δίνονται με το σταγονόμετρο, ενώ απλόχερα δίνονται για να μετατραπεί το κέντρο της Αθήνας σε ακριβή τουριστική ζώνη, το παραλιακό μέτωπο σε τουριστική βιτρίνα, για τη διασφάλιση, με κάθε τρόπο, των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ