Έχω τσαντίλα για το πώς κακοποιούνται τα ιερά και τα όσια…

«Στη γλυπτική και τη ζωγραφική με ενδιαφέρει η μαστοριά. Θαυμάζω τους ανθρώπους που γνωρίζουν από την τεχνική κι ας μην είναι γνωστοί ως καλλιτέχνες. Με έχει επηρεάσει και ο Τσαρούχης ο οποίος έδινε μεγάλη σημασία στη μαστοριά.

Αυτή είναι η μισή επιτυχία. Σε όλη μου τη ζωή σε ένα έργο τέχνης αναζητούσα να έχει μέσα του μία δόση αλήθειας. Θεωρούσα ότι ο ζωγράφος θα πρέπει να νιώσει τη συγκίνηση αυτού που βλέπει.

Όχι μία συναισθηματική συγκίνηση, αλλά μία ωμή αλήθεια. Και στη μουσική το ίδιο νιώθω. Όταν ζωγραφίζω βάζω Αργύρη Μπακιρτζή από τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Αισθάνομαι ότι είναι συντονισμένος με αυτό που αισθάνομαι εγώ για τα πράγματα.

Έχω τσαντίλα. Για το πώς κακοποιούνται τα άγια, τα ιερά και τα όσια παντοιοτρόπως από τους συντηρητές όταν υπερσυντηρούν και αφαιρούν τη μαγεία από τα πράγματα. Και με νευριάζει που όλοι μου οι φίλοι που είναι καλλιτέχνες πένονται σήμερα. Στην τέχνη βλέπεις τους λάθος ανθρώπους να μεσουρανούν.

Όλα πάνε με μόδες. Στο εξωτερικό επανέρχεται η παραστατική ζωγραφική. Στην Ελλάδα δεν έχουμε πάρει το μήνυμα ‘‘τράβα και μία σωστή γραμμή’’. Όταν στα 18 μου πήγα στην Αγγλία για σπουδές σε κορόιδευαν και δεν ήσουν κουλ αν ζωγράφιζες παραστατικά. Όλοι τότε έκαναν αφηρημένα.

Αυτό συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να έχουμε μείνει εντελώς αμόρφωτοι από άποψη τεχνικής και μαστοριάς οι καλλιτέχνες. Βαριόμαστε, δεν θέλουμε, σιγά σιγά καταργήθηκαν και σε πολλές σχολές τα μαθήματα σχεδίου. Την αφηρημένη τέχνη λοιπόν τη βλέπω, αλλά εύκολα τη βαριέμαι. Τη βρίσκω μονοδιάστατη».

Υπογραφή: Ευφροσύνη Δοξιάδη, ζωγράφος και συγγραφέας

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτο: lifo