Θωμάς Μοσχόπουλος: Η καθηγήτρια είναι η ηρωίδα μου…

-Είχα κρυφτεί πίσω από τα μυωπικά γυαλιά μου…

«Μπήκα σε μια διαρκή σιωπή όταν άλλαξα περιβάλλον και πήγα στο γυμνάσιο. Δεν είχα κανέναν γνωστό, δεν μπόρεσα να κάνω εύκολα φίλους. Ήταν όμως αμφίδρομο, διότι όταν εγώ ανοίχτηκα μια χαρά φιλίες έκανα.

Επίσης μιλάμε για άλλα δεκατριάχρονα παιδιά με τα δικά τους προβλήματα. Μπορώ όμως να κατηγορήσω κάποιους καθηγητές, οι οποίοι ήταν αδιάφοροι, δεν είχαν καμία αίσθηση του τι είναι παιδαγωγός. Με έκαναν να μισήσω πράγματα που τώρα μου φαίνεται αδιανόητο ότι αισθανόμουν έτσι. Για παράδειγμα δεν μπορώ να καταλάβω πως μισούσα την ‘‘Οδύσσεια’’.

Ήταν ένας δάσκαλος που ξεπετούσε το μάθημα. Ένιωθα κάθε μέρα και πιο απομονωμένος, γιατί το πλαίσιο ήταν αδιάφορο. Το εκπαιδευτικό σύστημα – στην πλειονότητά του – υπηρετείται από ανθρώπους που δεν έχουν κανέναν χαρακτήρα παιδαγωγού.

Κάποια στιγμή στη Β΄ Γυμνασίου ήρθε μια καθηγήτρια που μας έκανε Έκθεση. Εντόπισε κάτι σ’ εμένα και έκτοτε άρχισε να με παρακολουθεί και να με ενθαρρύνει διακριτικά. Αυτή η γυναίκα με έσωσε. Με πήρε υπό την προστασία της, χωρίς να με κάνει να νιώσω περίεργα, χωρίς δραματικές κινήσεις, αλλά με σταθερότητα και συνέπεια.

Έτσι άρχισε να επέρχεται μια ισορροπία. Η σκέψη για το σχολείο μου ‘‘τι κάνω εγώ εδώ μέσα’’ μπήκε στην άκρη. Αντέστρεψα την άρνηση που έδειχνα για την μάθηση εξαιτίας της της κατάθλιψης. Είχα κρυφτεί πίσω από τα μυωπικά γυαλιά μου, ήμουν ένα κουβάρι. Πήρε το κουβάρι αυτή η γυναίκα και το ξετύλιξε.

Αυτή με έκανε να αισθανθώ ότι αυτό που είμαι δεν είναι για πέταμα, έχει την αξία του. Και όταν νιώθεις ότι αξίζεις για κάποιον που τον θεωρείς κι εσύ σημαντικό αισθάνεσαι τρομερή ώθηση. Ένιωσα αυτοεκτίμηση. Για μένα η κυρία Τοπαλούδη είναι η ηρωίδα μου».

Υπογραφή: Θωμάς Μοσχόπουλος, γνωστός σκηνοθέτης

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ