Τζιβαέρι μου
Συγγραφέας
Μαίρη Πίσια
Ο Αργύρης φοβάται την καταιγίδα που έρχεται. Από τότε που ο Νικόλας εξαφανίστηκε τίποτα δεν είναι ίδιο στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας, στο νησί της Αίγινας. Πώς να μερέψει η πίκρα της Δαμασκηνής, χωρίς το τζιβαέρι της; Ούτε ο ερχομός του μεγάλου της γιου, του Γρηγόρη, ούτε η γλυκιά Μαρία, η θετή της κόρη, μπορούν να σβήσουν τη φωτιά της.
Ένα δυστύχημα και ένας φόνος θα μετατρέψουν τον Νικόλα από αγνοούμενο σε καταζητούμενο. Σκοτεινές αλήθειες και κρυμμένα μυστικά θα έρθουν στο φως, τα πάθη θα ξεβραστούν στο ακρογιάλι και οι αναμνήσεις θα ξυπνήσουν εφιαλτικές. Ο ρόλος του θύτη και του θύματος αλλάζει χέρια και κρίνεται στη λεπτομέρεια.
Ένας πατέρας δεσποτικός, μια παιδική ψυχή λαβωμένη από την κακοποίηση, το στίγμα που αλόγιστα γίνεται δεύτερη φύση σου, η μοιρασιά που δεν είναι ποτέ εύκολη, οι ραγισμένοι αδερφικοί δεσμοί, η παραίτηση από τη ζωή, τα σημάδια της μοίρας. Τι ευθύνεται τελικά για τα εγκλήματα που θα έρθουν στο φως;
Μέσα όμως σε αυτό το σκοτεινό σκηνικό, ο έρωτας θα ανθίσει, η φιλία θα δικαιωθεί και οι ματαιωμένες αγάπες θα βρουν έδαφος να στεριώσουν.
Όταν ο Νικόλας βρεθεί, όλα θα μπουν στη θέση τους και θα τραβήξουν ξανά τον δρόμο τους. Οι ήρωες αλλάζουν, γιατί η αλήθεια τους ωρίμασε. Κι όταν η ζωή αποφασίσει να πει την τελευταία της λέξη, ο κύκλος θα κλείσει, αποδεικνύοντας πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονταν. Τα χείλη θα ανοίξουν και τα μυστήρια θα λυθούν. Τα νιάτα θα βαδίσουν χέρι χέρι και τα όνειρα θα φωλιάσουν σε απάνεμα λιμάνια. Οι πραγματικοί θύτες ξεσκεπάζονται και οι αδικημένοι απαγκιάζουν σε μια αγκαλιά ή γίνονται όνομα αγαπημένο στα χείλη. Η αγάπη αργεί, αλλά τελικά χαρίζεται σε εκείνους που την αξίζουν.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Ονομάζομαι Μαίρη Πίσια. Γεννήθηκα στην Αθήνα όπου και ζω με τον άντρα μου και τους δυο μου γιους.
Σπούδασα Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και από το 1990 εργάζομαι στη δημόσια εκπαίδευση ως εκπαιδευτικός. Αγαπώ τα παιδιά και νιώθω πως κοντά τους «κλέβω» λίγη από τη χαρά της ζωής. Πάντα όμως μου άρεσε να παίζω με τις λέξεις και να ταξιδεύω μέσα από αυτές. Για αυτό έχω συμμετάσχει σε συγγραφικές και ποιητικές ομάδες κι έχω βραβευτεί σε διαγωνισμούς διηγήματος και ποίησης. Το 2009 εμφανίστηκα πρώτη φορά στον χώρο του βιβλίου με τη συμμετοχή μου στη συλλογή διηγημάτων «7 ΨΥΧΕΣ, 7 ΖΩΕΣ» (Χ. Δαρδανός). Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά μου παρουσιάστηκαν στο διεθνές φεστιβάλ του θεάτρου Πέτρας και στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου Ιλίου. Το 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή παραμυθιών μου με τίτλο «Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!» (Οσελότος), ενώ το 2014 η συλλογή διηγημάτων μου «Ζωή σε δέκα καρέ» (Οσελότος). Το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Στη δίνη του ονείρου» (Όστρια) εκδόθηκε το 2016. Πρόσφατα, το Γενάρη του 2020 κυκλοφόρησε και η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Ιριδίζουσες σιωπές» (Όταν). Το έργο «Τζιβαέρι μου» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά μου.
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
ISBN: 978-618-5453-70-1
Δείτε το video του βιβλίου