Με γοήτευσε η ιδέα του θανάτου

-Δεν είμαι θαυμαστής της ζωής…

«Όταν ήμουνα έφηβος αρρώστησα πάρα πολύ σοβαρά. Εκεί βέβαια δεν ήταν η διαίσθηση ακριβώς αλλά περισσότερο η καλή μου τύχη. Ήμουν 15 ετών και νόσησα από οξεία νεφρίτιδα.

Μια αρρώστια που σήμερα δεν είναι επικίνδυνη, αλλά τότε ήταν πάρα πολύ σοβαρή. Ήμουν ένα παιδί πάνω στην ανάπτυξη, έπρεπε να κάνω αυστηρή δίαιτα, να μην τρέχω, να μην παίζω. Αυτό για ένα παιδί ήταν βασανιστήριο. Με ταρακούνησε όλο αυτό αλλά τελικά με ευχάριστο τρόπο. Ήταν ας πούμε μια ευκαιρία ν’ αλλάξουν τα πράγματα λίγο για μένα.

Βρέθηκα με τον εαυτό μου και πρέπει να πω ότι με γοήτευσε η ιδέα ενός θανάτου.

Ονειρευόμουν και τώρα παίδευσή μου στην Αθήνα. Εδώ γίνονταν και υπήρχαν όλα όσα με ενδιέφεραν: σινεμά, θέατρο, εφημερίδες.

Ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω αλλά έκανα πολύ κακή εκκίνηση στην πρωτεύουσα. Απορρίφθηκα δύο φορές στην έκθεση ιδεών. Μηδενίστηκα. Αυτό ήταν άλλη μία τραυματική εμπειρία, η οποία όμως με έκανε θηρίο. Είναι το δεύτερο κομβικό στοιχείο μετά την αρρώστια μου που λειτούργησε καταλυτικά στη ζωή μου.

Δεν είμαι τόσο φανατικός θαυμαστής της ζωής. Είναι ένα μεγάλο δώρο αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Εν τοιαύτη περιπτώσει προσπάθησα να επιζήσω.

Ήμουν πολύ κλειστό παιδί και αδιάφορο. Πολύ λίγα πράγματα με ενδιέφεραν και πολύ συγκεκριμένα. Βεβαίως τους ανθρώπους που αγαπούσα και με ενδιέφεραν κατάλαβα ότι θα έχω ένα ισόβιο πένθος και θα τους κουβαλάω για πάντα μέσα μου».

Υπογραφή: Γιάννης Ξανθούλης, συγγραφέας

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: ianos.gr