Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν πιτσιρικάς…

-Έκοψα την καλημέρα στον Δασκαλόπουλο για έξι μήνες

«Είναι η ασυνείδητη επίδραση παλαιών παιδικών τραυμάτων. Συνήθισα από μικρός να κρύβομαι εξαιτίας της σχέσης που έχει η οικογένεια με τον χώρο της μουσικής -φοβόμουν τότε πως δεν θα καταλάβαινε πόσο σοβαρή είναι η ενασχόλησή μου. Όλα ξεκίνησαν όταν πιτσιρικάς έδινα κρυφά μουσικές στον Ακο Δασκαλόπουλο και εκείνος έγραφε στίχους.

Είχε να γράψει πολλά χρόνια, από την εποχή της συνεργασίας του με τον Κουγιουμτζή. Και δεσμεύτηκε πως δεν θα το πει σε κανέναν. Κι όμως το είπε στον Γιώργο Νταλάρα. Του έκοψα την καλημέρα για έξι μήνες, ένιωσα ότι με πρόδωσε -τέτοια πράγματα τα βιώνεις ως πολύ σοβαρά όταν είσαι 24 χρονών…

Όταν είσαι νέος και προσπαθείς να δεις αν αξίζεις να βαδίζεις στον δρόμο που διάλεξες, φοβάσαι τη δυσπιστία, το πώς θα παρεξηγηθούν οι επιθυμίες σου. Το θέμα ήταν πως εγώ ειδικά έπρεπε να αποδείξω -και στην οικογένεια- ότι είμαι πολύ σοβαρός – τουλάχιστον στην απόφαση να ασχοληθώ με τη μουσική ως δημιουργός.

Πήγα το 2000 στα τριάντα μου για σπουδές στο Τζούλιαρντ της Ν. Υόρκης. Είχα ήδη γράψει τραγούδια εδώ, είχα δουλέψει στο σινεμά, στο θέατρο. Δεν φιλοδοξούσα να εργαστώ στο Χόλιγουντ, ναι, ήθελα να δω τι γίνεται σ’ αυτήν τη χώρα, βρέθηκα στο καλύτερο μουσικό περιβάλλον. Η μια δουλειά έφερε την άλλη, τα δυο χρόνια έγιναν δεκαπέντε και τότε μπήκε το ζήτημα: Τι κάνω; Μένω ή φεύγω; Αποφάσισα να επιστρέψω, είναι αλήθεια τελικά πως η Ελλάδα σε ακολουθεί παντού, δεν μπορείς να ξεχάσεις.

Ζούμε σε μια χώρα από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Το γεγονός ότι γεννηθήκαμε εδώ αποτελεί σοβαρό θέμα… Αυτό δεν σημαίνει πως παρά την πειραγμένη ιδιοσυγκρασία δεν θα αγωνιστείς κάτι να ξεβαλτώσεις, κάτι να βελτιώσεις, κάπως να σοβαρέψει η κατάσταση. Δεν θα παραδοθούμε στη μοίρα, θα παλεύουμε έστω και για μικρές αλλαγές που θα μπολιάσουν το μέλλον».

Υπογραφή: Μίνως Μάτσας, συνθέτης

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ