Τιμητική απόδοση ελληνικής υπηκοότητος

Tου
Νίκου Ερ. Ιωάννου
Καρδιολόγου

Η καταλυτική διείσδυση της ελληνικής γλώσσας μέσω της ορολογίας, αλλά και ολόκληροι κλάδοι των θετικών και θεωρητικών επιστημών διαλαλούν την οικουμενική διάσταση της Ελληνικότητος.

Πλείστοι κορυφαίοι άνθρωποι του πνεύματος έχουν δηλώσει διά μέσου των αιώνων ότι αισθάνονται Έλληνες.

Τα τελευταία χρόνια έχει αποδοθεί η Ελληνικής Υπηκοότης σε προσωπικότητες που αποδεικνύουν βιωματικά ότι σέβονται, εκτιμούν και προβάλλουν την Ελλάδα. Παρά τις σποραδικές διαμαρτυρίες και μεμονωμένες διαφωνίες το μέτρο και η πρωτοβουλία τυγχάνουν ευρείας αποδοχής.

Εν όψει της συμπληρώσεως διακοσίων ετών από την έναρξη της Επαναστάσεως του 1821 επιθυμώ να κάνω μία πρόταση στην κυβέρνηση της Ελλάδος. Κατά το πρότυπο και με πηγή εμπνεύσεως το ’21, η Κύπρος απεδύθη το 1955 σ’ έναν τιτάνιο αγώνα για να αποτινάξει τον αγγλικό ζυγό και να ενωθεί με τη Μητέρα Ελλάδα.Ο αγώνας της ΕΟΚΑ, παρά την άτυχη έκβασή του στην πτυχή της πολιτικής και διπλωματικής διαχειρίσεως, παραμένει ο τελευταίος νικηφόρος αγώνας του Ελληνισμού.

Αποκτά δε ιδιαίτερη αξία διότι διεξήχθη κατ’ εξοχήν από νέους παντελώς ασχέτους με πολεμική ή στρατιωτική εκπαίδευση που είχαν σαν ισχυρότερα όπλα τους την αγάπη για την Ελλάδα, τον αλτρουισμό, την αυτοθυσία και την Πίστη στον Θεό.

Παρά το γεγονός ότι η Ελληνική Σημαία είναι πάντα αυτή που τους εκφράζει και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των καθημερινών ονειροπολήσεών τους, πολλαπλά διαβήματα κάποιων απ’ αυτούς για απόκτηση Ελληνικής Υπηκοότητος παρέμειναν ανεκπλήρωτα.

Γνωρίζω παλαίμαχον αγωνιστή της ΕΟΚΑ που, μαθητής σε ηλικία 16 ετών, οργάνωσε καταδρομική επιχείρηση και ανατίναξη πολεμικών αεροσκαφών των Άγγλων, με τεράστιον ηθικόν και πρακτικόν αντίκτυπον. Η σύζυγός του, τιμημένη ποιήτρια που εμπνέεται από την Ελλάδα, έχει στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι της τη φωτογραφία του 18χρονου ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έβαλε ενέχυρο τον λαιμό του για να ανασάνει η Κύπρος ελληνικά…
Αγόρασαν ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα για να ατενίζουν την Ακρόπολη που ενέπνευσε τη ζωή και τους αγώνες τους σαν κάποια παρηγοριά. Επεδίωξαν κατ’ επανάληψιν να πολιτογραφηθούν Έλληνες χωρίς να αποβλέπουν σε οποιοδήποτε όφελος, ανεπιτυχώς.

Αυτοί, μέθυσαν πραγματικά με το Αθάνατο κρασί του Εικοσιένα, μαζί με πολλούς άλλους που ενδεχομένως αδυνατούν πλέον ακόμα και να ταξιδέψουν στη χώρα των ονείρων τους.
Σ’ αυτούς και στους ηρωικούς νεκρούς συναγωνιστές τους αξίζει να αποδοθεί τιμητικά η Ελληνική Υπηκοότης ως στοιχειώδης αναγνώριση της προσφοράς τους στον Ελληνισμό.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ