Ποιος φοβάται την ευθύνη; – Του Μιχ. Καλογήρου

Του
ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ
Δικηγόρου – Διευθυντή του Γραφείου
του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Η περίοδος της πανδημίας λειτουργεί για την κυβέρνηση της ΝΔ όπως η «λυδία λίθος», πάνω στην οποία χάραζαν τον χρυσό για να εξετάσουν αν ήταν νοθευμένος. Η πολιτική του κ. Μητσοτάκη δοκιμάστηκε και το σημάδι που αφήνει δείχνει ότι πρόκειται για ένα κράμα ανάλγητης αδιαφορίας, κυνικής επιμονής σε αποτυχημένες επιλογές και υποκριτικής στάσης έναντι των θεσμών και της επιστήμης.

Υπερβολή; Την απάντηση δίνουν οι πράξεις και οι παραλείψεις στο διάστημα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης καραντίνας. Το άνοιγμα του τουρισμού χωρίς αυστηρά υ­γειονομικά πρωτόκολλα, ο καθημερινός συνωστισμός των πολιτών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η έλλειψη οποιασδήποτε εναλλακτικής προσπάθειας ασφαλούς λειτουργίας των σχολείων, οι ανεπαρκείς προσλήψεις και η ολιγωρία θωράκισης του συστήματος υγείας συνιστούσαν ένα πραγματικό ξόδεμα της καραντίνας, αντί να επικρατήσει η στρατη­γική εκπόνησης ενός σχεδίου προ­ετοιμασίας του ΕΣΥ, κατά τις οδηγίες του ευρωπαϊκού γραφείου του ΠΟΥ.

Και όχι μόνο. Κάθε κύμα της πανδημικής κρίσης φέρνει και ένα ακόμη κοινωνικό ρήγμα και μια ακόμη υποβάθμιση κρίσιμων θεσμών για τη δημοκρατία. Φέρνει τη στοχοποίηση μερίδων της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως των νέων, τον παραμερισμό της διαφάνειας, ιδίως στις δημόσιες συμβάσεις, την εκμετάλλευση της έκτακτης νομοθέτησης για εξυπηρετήσεις και τον εξοβελισμό από τη δημόσια σφαίρα ή τη δυσφήμηση οποιασδήποτε πολιτικής κριτικής, ιδίως μέσω διαστρέβλωσης των αντίθετων απόψεων ή ακόμη και μέσω αντισυνταγματικών απαγο­ρεύσεων συμβολικών πολιτικών δράσεων.

Κάτω από το επικοινωνιακό πέπλο της κρίσης, που καλύπτει κάθε άλλο ζήτημα, έχουν βρεθεί πολλές πτυχές της δημοκρατίας μας, που μοιάζει να έχει υποβληθεί σε ένα είδος ήσυχης αναστολής. Το σιωπητήριο που έχει επιβληθεί είναι τόσο γενικευμένο που η μεγαλύτερη εθνική καταστροφή στη νεότερη ιστορία μας έχει μετατραπεί σε αναφορά α­πλών αριθμών, χωρίς όνομα και χωρίς πρόσωπο. Και αυτά, μαζί με τις ανεπάρκειες στη διαχεί­ριση, κρύβονται κάτω από το αφήγημα περί ατομικής ευθύνης. Οποιοσδήποτε, άλλωστε, προβληματισμός απέναντι στη δυστοπική επίδρα­ση της COVID-19 στον χώρο των ατομικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων εμφανίζεται ως ανεύθυνη αντιπολίτευση και δολίως τσουβαλιάζεται δίπλα στις απόψεις όσων ενδίδουν στη συνωμοσιολογία.

Η επιστήμη, που θα έπρεπε να βρίσκεται σε μια περίοπτη θέση, ανοιχτή προς την κοινωνία, αποκόπηκε από τη ζωντανή διάδραση με αυτή, εργαλειοποιήθηκε και τεχνηέντως υποβαθμίστηκε σε απλό επικοινωνιακό παρακολούθημα του Μεγάρου Μαξίμου. Για επιλογές ως προς τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε να πιστέψει κανείς πως γίνονταν με την έγκριση ή καθ’ υπόδειξη των επιστημόνων, όπως οι παραπάνω, ήταν αυτονόητο να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρα­κτικά της επιτροπής λοιμωξιολόγων, όπως ακριβώς πρότεινε η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία με τροπολογία. Αλλά κι αυτό ακόμα αποκρούστηκε άρον άρον.

Η ανάδειξη των παραδοξοτήτων αυτών των πολιτικών θα συνέβαλλε τόσο στην αποφυγή της πρόωρης κατάρρευσης των νοσοκομείων όσο και στην προστασία της επιστήμης, αφού θα ξεχώριζε τη στάση της από εκείνη της κυβέρνησης. Όμως, εκείνοι που έχουν αλλεργία στη δημόσια κριτική προτίμησαν να μη δουν τη θετική διάσταση και να την απορρίψουν ως δήθεν απαξίωση της επιστήμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει επανειλημμένα εκπονήσει ολοκληρωμένες προτάσεις οικονομικής στήριξης της κοινωνίας (προγράμματα «Μένουμε Όρθιοι»). Γίνεται η φωνή της λογικής και των αδύναμων, αναδεικνύο­ντας τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η ελληνική κοινωνία, ιδίως με συνεχείς παρουσίες των στελεχών και του ίδιου του προέδρου του στις πιο βαριά πληττόμενες πόλεις. Πρωτοστατεί στην απόκρουση της περαιτέρω διολίσθησης του πολιτεύματος σε αυταρχικούς δρόμους.

Τέλος, προτείνει τη συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, στο πλαίσιο ενός συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, για να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί. Προτείνει την εκπόνηση ενός σχεδίου άμεσης ενίσχυσης των νοσοκομείων και τον διορισμό ενός υπουργού Υγείας κοινής αποδοχής, υπό την προϋπόθεση βέβαια της αναστολής των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων (πτωχευτικός κώδικας κ.λπ.) και της άμεσης οικονομικής στήριξης πολλών κατηγοριών συμπολιτών μας που βρίσκονται σε οριακό σημείο επιβίωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη που συνεπάγεται η μάχη για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας. Η ΝΔ ας συνειδητοποιήσει ότι δεν κυβερνά για τη δική της ύπαρξη, αλλά σε κάθε της ζαριά παίζεται ακριβώς η μοίρα όλης της ελληνικής κοινωνίας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ