Ώρα να δει και η Εκκλησία τα του οίκου της…

Τούτη η εφημερίδα έχει σταθεί σε όλη τη διαδρομή της κοντά στην Εκκλησία, επισημαίνοντας όμως πάντα αποφάσεις και επιλογές που δεν είναι προς όφελός της, αλλά αντίθετα εξυπηρετούν προσωπικές επιλογές, σπέρνουν ζιζάνια και κάθε άλλο παρά ενισχύουν την ενότητα. Και οι ευθύνες βαρύνουν την ηγεσία. Όπως και η απουσία παρεμβάσεων όπου χρειάζεται, όπου είναι αναγκαίες για τον χώρο, ο οποίος αποτελεί το καταφύγιο του πιστού σε δύσκολες στιγμές, όταν αναζητεί κάπου να ακουμπήσει.

Τελευταία τα σύννεφα πυκνώνουν… Και προέρχονται από συμπεριφορές που δεν συνάδουν με τους λόγους από τον άμβωνα… Που δεν συμβαδίζουν με μέτρα τα οποία έχει επιβάλει η Πολιτεία για την προστασία της ζωής των πολιτών, του κόσμου που ζει ή δουλεύει στη χώρα μας, για την αντιμετώπιση των ανατροπών που έχει προκαλέσει ο κορονοϊός.

Η μάστιγα, ο κορονοϊός, δεν κάνει διακρίσεις. Πλήττει και τον Έλληνα και τον ξένο, και τον «λευκό» και τον «μαύρο», και τον πλούσιο και τον φτωχό, και τον πιστό και τον άπιστο, και τον θρησκευόμενο και τον μη θρησκευόμενο.

Στον θάνατο ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις. Η Εκκλησία δεν είναι απαγορευμένος χώρος για τον ιό… Είτε κάνεις τον σταυρό σου είτε όχι, είτε μεταλαμβάνεις είτε όχι. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ένας Μητροπολίτης διάβηκε τη «μακαρία οδό»… Ενώ τέσσερις νοσούν, συν τον Αρχιεπίσκοπο. Δεν αποτρέπει τον θάνατο η Εκκλησία…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: naftemporiki.gr