Τέλος εποχής… Ο τρόμος του αγνώστου έρχεται – Του Αντ. Αργυρού

Του
ΑΝΤΩΝΗ Π. ΑΡΓΥΡΟΥ
Δικηγόρου ΑΠ, Αν. Νομικού
Συμβούλου Πανεπιστημίου Αθηνών

Το 2020 η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι θα είχε να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα πολλαπλές απειλές που υπονομεύουν τις πανανθρώπινες αξίες και τις αρχές που δομήθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός.

Επιπλέον, η Τουρκία με απειλή στρατιωτικής βίας προσπαθεί να «ξαναστήσει» μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία και εμφανίζεται ως προστάτης των μουσουλμάνων απανταχού της Γης και αυτό αποτελεί καίρια απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και συνεργασία.

Ταυτόχρονα ένα νέο κύμα τρομοκρατίας συνταράσσει τις ευρωπαϊκές πόλεις και η απειλή αυτή κινητοποιεί τις κυβερνήσεις και τους λαούς.

Την ίδια ώρα, ο αόρατος εχθρός, ο κορονοϊός, έχει δημιουργήσει ξανά συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής ασφυξίας.

Το μακελειό στη Γαλλία, που υποκινήθηκε εν πολλοίς από τις ρητορικές επιθέσεις του τούρκου ηγέτη, επιβεβαιώνει και μια άλλη πτυχή, που υποτιμήθηκε. Αυτή της ισλαμικής συσπείρωσης εναντίον της Ευρώπης, με επικεφαλής τον τούρκο Πρόεδρο.

Άραγε, όλα αυτά απειλούν την ελευθερία μας και τις ευρωπαϊκές αξίες; Υπάρχει δίλημμα μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας;

Εκατομμύρια άνθρωποι,έχυσαν ποτάμια αίματος για να μπορούμε εμείς σήμερα να σκεφτόμαστε ελεύθερα, να ζούμε ελεύθερα, να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να συνυπάρχουμε ελεύθερα με άλλους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουν, ανεξαρτήτως της φυλής, της θρησκείας τους ή του χρώματός τους και να σεβόμαστε την διαφορετικότητα όλων. Με κανέναν τρόπο δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε ή να κάνουμε έκπτωση σε αυτές μας τις αξίες. Οι αξίες αυτές απειλούνται σήμερα από τη συγκυρία αλλά και από εκείνους που δεν πιστεύουν σ’ αυτές και με τη βία επιδιώκουν να τις ανατρέψουν.

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολιορκίας.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι ασφαλώς ποια θα μπορούσε να είναι η λύση ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, που απειλούν άμεσα την ελευθερία μας και τα ατομικά μας δικαιώματα, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα ήδη υπάρχοντα σημαντικά προβλήματα. Η απάντηση που δίνουν οι ειδικοί είναι:

Η ανάπτυξη νέων προορισμών, η λήψη αυστηρών μέτρων, η πλήρης αναθεώρηση της καθημερινότητάς μας. Οι Αρχές ακόμα προσπαθούν να ελέγξουν τα φαινόμενα προσανατολιζόμενες στην επιβολή εύλογων περιορισμών, όπως για την πανδημία, την επιβολή απαγόρευσης μετακινήσεων, που απειλεί και την οικονομική δραστηριότητα όλων μας. Παράλληλα, για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής πρέπει υποχρεωτικά να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες, να ληφθούν ειδικά μέτρα προστασίας και κινητοποίησης με στόχο την αποτροπή.

Η μεγάλη απειλή όμως για τις δημοκρατικές κοινωνίες είναι η εμφάνιση τρομοκρατικής βίας. Μητροπόλεις του δυτικού κόσμου και αστικά κέντρα της περιφέρειας, ειδυλλιακοί επαρχιακοί παράδεισοι και φημισμένοι τόποι θρησκευτικής λατρείας, πολυσύχναστες πλατείες, χώροι αναψυχής μεταβάλλονται σε στόχους και γίνονται θέατρο των πλέον σκληρών μορφών εκδήλωσης της βίαιης εξτρεμιστικής δράσης. Η ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της απειλής μπορεί να οδηγήσει σε στροφή της κοινωνίας σε ανελεύθερες πρακτικές.

Ως συνέπεια αυτού κάποιες ηγεσίες ενδέχεται να επιδοκιμάσουν μέτρα άμεσης καταστολής, που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών. Στο κράτος δικαίου όμως ενυπάρχουν οι κανόνες για τη διαχείριση των κρίσεων και έτσι πρέπει αντιμετωπισθεί και η παρούσα εφιαλτική συγκυρία χωρίς καμιά εξαίρεση. Όταν απειλείται η ζωή, η αξιοπρέπεια και η ελευθέρια, δεν χωρεί κανένας υπολογισμός και δεν είναι υπερβολική καμιά θυσία μέσα στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανατραπεί ο νομικός πολιτισμός μας και τα φιλελεύθερα – δημοκρατικά «πιστεύω» μας, που είναι τα μοναδικά ισχυρά αναχώματα σε κάθε εκδήλωση εξτρεμισμού.

Όμως τα σύννεφα της αβεβαιότητας κυκλώνουν την Ευρώπη και κυρίως τη χώρα μας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: pixabay