Χριστ. Βερναρδάκης στο “Π”: Οδηγούν τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην ανεργία και στον ξαφνικό θάνατο
Του
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ
Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Α΄ Αθήνας
Η εξέλιξη της πανδημίας τείνει να μετεξελιχθεί σε μια, ταυτόχρονα, οικονομική, κοινωνική, υγειονομική, πολιτισμική και εθνική κρίση. Δεν είναι άστοχο να πει κανείς ότι η εξέλιξη αυτή απειλεί πλέον ευθέως τη συνοχή της κοινωνίας και την ίδια τη Δημοκρατία.
Δεκαπέντε μήνες μετά τις εκλογές έχει έρθει η στιγμή η κυβέρνηση να θερίσει αυτά που έσπειρε. Παρά την πρωτοφανή υποστήριξη που διαθέτει από τα συστημικά ΜΜΕ –στο παρελθόν μόνο η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση Σημίτη διέθετε ανάλογη υποστήριξη–, η περίοδος της φθοράς έχει αρχίσει και θα εξελιχθεί με «εκθετική αύξηση», λόγω δύο ταυτόχρονων συνθηκών:
α) Ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός που απεχθάνεται κάθε δημόσιο θεσμό και δημόσιο χώρο έχει αφήσει εκτεθειμένο το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η πανδημία υποτιμήθηκε και σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται πανικόβλητη μπροστά σε μια συνολική κατάρρευση των υποδομών και του υγειονομικού προσωπικού. Ο κίνδυνος να γίνουμε Μπέργκαμο είναι πλέον ορατός, παρά το γεγονός ότι μεσολάβησαν οκτώ μήνες δήθεν προετοιμασίας.
β) Η πολιτική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης δεν είναι απλώς ταξικά μεροληπτική, είναι η ίδια η κυνική πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, που βλέπει τη σημερινή κρίση ως ευκαιρία αναδιάταξης υπέρ των συμφερόντων του.
Στους επόμενους μήνες, η ανεργία, η ύφεση, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, εργατικού δυναμικού αλλά και ολόκληρων οικονομικών κλάδων, όπως η εστίαση, θα βάλουν τη χώρα σε περιπέτεια τέτοιας έκτασης που η μνημονιακή περίοδος θα θυμίζει σχολική εκδρομή.
Η πολιτική της Δεξιάς είναι συστηματική και με στρατηγικό βάθος. Ο νεοφιλελευθερισμός εκμεταλλεύεται την ιστορική ευκαιρία να επιτύχει συνολικές αναδιαρθρώσεις στη δομή της οικονομίας, με εργαλείο την πλήρη ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου και στόχο την καταστροφή των μεσαίων επιχειρήσεων και την επίτευξη μεγάλων βαθμών συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Οι διαχρονικοί αυτοί στόχοι της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς δεν είχαν γίνει κατορθωτοί ούτε στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του πατρός Μητσοτάκη (1990 – 1993) ούτε στην περίοδο της πρώτης μνημονιακής περιόδου (2010 – 2015). Τώρα, η αντικειμενική πραγματικότητα της πανδημίας έχει αποτελέσει για τις κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μια τεράστια ευκαιρία. Έχει δώσει τη δυνατότητα ενεργοποίησης έκτακτων πολιτικών δράσεων με ένα πλέγμα έκτακτης νομοθέτησης αλλά και ευέλικτης διαχείρισης των οικονομικών αναθέσεων και των δημοσίων συμβάσεων.
Σε μια τέτοια πολιτική στιγμή, το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας που μπορεί να κάνει κανείς είναι να αφήσει την αγορά, δηλαδή πολύ συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα, να λειτουργήσει ελεύθερα, σε ένα περιβάλλον αρρύθμιστων σχέσεων.
Αυτό που πρέπει να διατρανωθεί στην κυβέρνηση σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν υγειονομικά μέτρα χωρίς, ταυτόχρονα, αντίστοιχα οικονομικά μέτρα.
Δεν μπορεί να επιλέγεται, π.χ., ένα γενικό ή ένα τοπικό lockdown, χωρίς ταυτόχρονα να λαμβάνονται ανάλογης έντασης οικονομικά μέτρα για την προστασία της κοινωνίας και της εργασίας.
Και όμως, αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση παραπαίει. Λαμβάνει υγειονομικά (ημι)-μέτρα, χωρίς αντίστοιχα κοινωνικά και οικονομικά μέτρα. Αποκόπτει την υγειονομική διαχείριση από την οικονομική και εργασιακή πολιτική. Οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ανεργία, ημιαπασχόληση και ξαφνικό θάνατο.
Ήδη, η προβλεπόμενη οικονομική ύφεση για το 2020 εκτιμάται ότι θα είναι αρκετά πάνω από το 10%. Και, όπως όλοι κατανοούμε, ακόμα κι αν αντιπαρέλθουμε την πανδημία άμεσα –πράγμα διόλου αυτονόητο–, η ανάκαμψη δεν μπορεί να είναι άμεση σε μια δομή μικρομεσαίων επιχειρήσεων παλιάς τεχνολογίας, όπως είναι η δομή της ελληνικής οικονομίας.
Επομένως, χρειάζεται σήμερα ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες, που οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή φτώχεια. Και προφανώς ένα πρόγραμμα σωτηρίας της πραγματικής οικονομίας και των εργαζομένων, που οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριλάβει:
– την καθολική μισθολογική κάλυψη όλων των μισθωτών, συμπεριλαμβάνοντας και τους ελαστικά απασχολούμενους, τουλάχιστον για το επόμενο τρίμηνο,
– την πλήρη απαγόρευση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα αλλά και την απαγόρευση δυσμενούς τροποποίησης της εργασιακής σύμβασης,
– την πλήρη και έγκαιρη καταβολή, με κρατική χρηματοδότηση, του δώρου Χριστουγέννων στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και, ειδικά για φέτος, την καταβολή δώρου Χριστουγέννων και στον δημόσιο τομέα, ώστε να κρατηθεί ζωντανή η αγορά,
– την αναστολή φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων ελευθέρων επαγγελματιών και μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων,
– το πάγωμα των τραπεζικών οφειλών για οποιαδήποτε κατηγορία δανείου σε ελεύθερους επαγγελματίες, μισθωτούς, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και συνταξιούχους,
– την κήρυξη ενοικιοστάσιου για όλες τις κατηγορίες επαγγελματικής στέγης (εμπόριο, βιοτεχνία, επιστημονικά επαγγέλματα και υπηρεσίες) με κρατική αποζημίωση σε ένα ποσοστό των ιδιοκτητών,
– την έκτακτη οικονομική ενίσχυση 1.500 ευρώ για νοικοκυριά ανέργων, μονογονεϊκών οικογενειών, αναπήρων.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλη αυτή η υγειονομική και οικονομική κρίση βρίσκει τη χώρα ενώπιον και μιας όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, λόγω της τουρκικής μεθοδικής στρατηγικής να αμφισβητήσει ελληνικές θέσεις. Είναι απολύτως άφρονη η στρατηγική υπονόμευσης της εσωτερικής κοινωνικής συνοχής σε ένα τέτοιο πλαίσιο γεωπολιτικών αμφισβητήσεων.
Κάθε κατεύθυνση πολιτικής που υποτιμά ή αγνοεί τον λαό θα σημάνει τον θάνατο μιας κοινωνίας. Είτε από την πανδημία είτε από τη φτώχεια. Και το καθήκον της Αριστεράς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας (πολιτικών και κοινωνικών) είναι να προστατεύσουμε επειγόντως την κοινωνία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ