Ανδρέας Λοβέρδος στο “Π”: Ανοιχτή οικονομία ή προστασία της υγείας;

Του
ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Βουλευτή Β1΄ Βόρειου Τομέα Αθηνών,
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής

Το δίλημμα του Ηρακλή μπροστά στους δρόμους της αρετής και της κακίας είχε προφανή απάντηση. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο για τους δρόμους που ανοίχτηκαν μπροστά στον σημερινό επιχειρηματία και ελεύθερο επαγγελματία. Η κατάσταση των πραγμάτων εν όψει της μεγάλης διασποράς της Covid-19 έθεσε ένα συγκεκριμένο ερώτημα: Ανοιχτή οικονομία ή προστασία της υγείας;

Κάποιοι σπεύδουν να απαντήσουν αυθόρμητα. Η υγεία προηγείται. Και δύσκολα θα μπορούσαν να κατακριθούν. Όταν όμως επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τι σημαίνει αυτή η επιλογή για τον ελεύθερο επαγγελματία και για τον επιχειρηματία, τότε καταλήγουμε σε πολλές περιπτώσεις στο συμπέρασμα ότι το κλείσιμο της επιχείρησης μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον οικονομικό θάνατο. Και ένας οικονομικός θάνατος αφορά, σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης, τον θάνατο πολλών εκφάνσεων της ζωής αυτού του πολίτη. Ένας οικονομικός θάνατος επεκτείνει τις παρενέργειές του όχι μόνο στον εργοδότη αλλά και στον υπάλληλο. Και όταν οι οικονομικοί θάνατοι είναι πολλοί, τότε αυτονοήτως μετατρέπονται σε τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτική έχει σκοπό να κάνει καλύτερη τη ζωή των κοινωνιών, να συμβάλει καταλυτικά στην επίλυση των προβλημάτων των πολιτών. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση η πολιτική δεν διαθέτει από μόνη της όλες τις γνώσεις και δεν είναι ικανή να αξιολογήσει όλες τις παραμέτρους της αντιμετώπισης της πανδημίας. Στην αντιμετώπιση της Covid-19 σθεναρό λόγο έχει η ιατρική επιστήμη. Και ακριβώς εδώ καλούνται να συνεργαστούν κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ειδικοί. Αυτή η συνεργασία έχει μεν κοινό στόχο, αναμφίβολα, την προστασία της δημόσιας υγείας, έρχεται δε μπροστά σε άλυτες (;), όπως προσωπικά τις έχω χαρακτηρίσει, εξισώσεις.

Υπήρξα πάντοτε υπέρμαχος της συμμόρφωσης στη γνώμη των ειδικών. Και μακριά από μένα η απόπειρα κριτικής σε επιστημονικές οδηγίες. Αλίμονο εάν γίνουμε όλοι ξαφνικά λοιμωξιολόγοι, φαινόμενο που δυστυχώς τους τελευταίους μήνες επιπολάζει στη χώρα μας! Ως μέλος, όμως, της εθνικής αντιπροσωπείας, έχοντας ασφαλώς ως πρόταγμα την κατά το Σύνταγμα υποχρέωσή μου να προασπίζω το εθνικό και όχι το κομματικό, ούτε το προσωπικό συμφέρον, στέκομαι με συστολή απέναντι στο δίλημμα για το οποίο γράφω αυτές τις γραμμές. Και γι’ αυτόν τον λόγο εστιάζω ήδη στην επόμενη μέρα. Με την ελπίδα ότι το εμβόλιο για τον φονικό ιό θα διατεθεί τους επόμενους μήνες, εκεί οφείλουμε να στρέψουμε και την προσοχή και την προετοιμασία μας. Γιατί εάν τα Μνημόνια κατάπιαν πολιτικούς, πολιτικές και κυβερνήσεις, όσα θα αφήσουν πίσω τους τα lockdowns είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα φέρουν ενώπιον τεράστιων ευθυνών, με έναν τρόπο, όλους μας, τον καθέναν ανάλογα με το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες που πλήττονται σήμερα και μαζί με αυτούς μια ολόκληρη οικονομική και κοινωνική αλυσίδα πρέπει να βρίσκονται από τώρα σε προγράμματα αρωγής. Όλοι μαζί και πάντα σύμφωνα με τις υποδείξεις των ειδικών αντιμετωπίζουμε την Covid-19. Χρειάζεται, όμως, παράλληλα από τώρα να δρομολογηθεί σχέδιο για την επόμενη μέρα.

Τα σκέλη του διλήμματος «ανοιχτή επιχείρηση ή προστασία της υγείας» είναι και τα δύο δύσκολα. Η αντιμετώπιση, όμως, αυτού του διλήμματος μπροστά στην προοπτική του εμβολίου είναι μονόδρομος και δεν δημιουργεί ούτε αμφιβολίες ούτε ερωτηματικά. Δίπλα στον πληγέντα επιχειρηματία, μαζί με τον δοκιμαζόμενο ελεύθερο επαγγελματία, τους στηρίζουμε πάση δύναμει. Γιατί για την Covid-19 δεν φταίνε οι πολιτικοί. Την ευθύνη, όμως, για τη ζωή των πολιτών μετά την πανδημία την έχουν αποκλειστικά εκείνοι και πρωτίστως η κυβέρνηση.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ