ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ ΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ ΠΑΓΚΩΝ
Δέν ξέρω μαθηματικά
ούτε γεωμετρία
δέν έμαθα είς τό σχολειό
τό ένα, δύο, τρία,
•••
κατάδικος σέ μιά γωνιά
πού λέγεται θρανίο
έχασα τήν υπόληψη
μαζί καί τό κρανίο,
•••
έτσι περνούσε η ζωή
οι μέρες καί τά χρόνια
καί έγινε η πόλις μου
δίχως σταλιά συμπόνια,
•••
δασκάλες καί διδάσκαλοι
βάσανα κι αμαρτία
μού φόρτωναν είς τό μυαλό
ευνούχων απαρτία,
•••
είχαν ισχύ τόν βούρδουλα
τό βρίσιμο τραγούδι
καί πάντα τήν αποβολή
τής θέσης τους… λουλούδι,
•••
κάτι παιδιά, ώς μαθητές
πλουσίων, δέ, πατέρων
τά χάιδευαν οι δάσκαλοι
ώς άγγελοι αστέρων,
•••
οι κόρες τών ιδίων τους
καί τούτες τών πλουσίων
υψώνανε τό μπόι τους
όμοιες… κυπαρισσίων,
•••
δέν βλεφαρίζαν πρός ημάς
τά σκύβαλα στήν τάξη
ακόμα καί οι κάλτσες τους
ήταν από μετάξι,
•••
άλλαξαν όμως οι καιροί
καί γίναμ’ όλοι ένα
μόνο από τήν φάρα τους
δέν έμεινε «παρθένα»,
•••
τά άλλα κοριτσόπουλα
τής τάξεως τής άλλης
κουβάλαγαν τίς βίβλους τους
πάντα υπό μασχάλης,
•••
καί ίδρωναν τά σκέλια τους
ελλείψει εσωρούχων
όμως αγάπαγαν αγνά
– κανέναν όμως «προύχων»,
•••
ο «προύχων» ή ο προύχοντας
μέ τίς γεμάτες τσάντες
έγινε καί πολιτικός
μέ χίλιες δυό αβάντες.
•••
Τώρα στό κολαστήριο
όπου ΒΟΥΛΗ τό λένε
γίνηκαν φίδια τού Λαού
– Μάρω, τά ρούχα πλένε.
……………………………………
Ζήσαμε πολλοί τήν κόλαση
τής νιότης μας καί τώρα
οι 300 τού «Λεωνίδα»
χαίρονται καί ψευδολογούν
πάνω στίς κυρτωμένες πλάτες μας.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε ΕΔΩ