Νίκος Καραθάνος: «Πρόσεχε πώς περπατάς…»

«Τις Κυριακές τα καλοκαίρια κατεβαίναμε με τον πατέρα μου από το ψηλότερο σημείο του χωριού κάτω στην πλατεία, έπρεπε να φοράμε σιδερωμένα ρούχα και τα καλά μας τα παπούτσια.

Την ώρα που φτάναμε και λίγο πριν φανούμε στην πλατεία μού φώναζε ‘‘πρόσεχε πώς περπατάς’’, η είσοδός μας ήταν μυθική και αργή, σαν να έρχεται ο μαέστρος της ορχήστρας μετά από 100 χρόνια, τριγύρω παρέες γηραιών ανθρώπων κουρασμένοι από την νεκροφάνειά τους σταματούσαν να μιλάνε και μας κοιτούσαν.

Τον θυμάμαι να περπατάει με βήμα προσεκτικό μελετημένο με στόχο και ρυθμό, ίσως να βοηθούσε και το μπαστούνι από καστανιά που κρατούσε… Ένα πράγμα όμως μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Το πώς στεκόταν. Βλέπετε, αν και δεν πήγε ποτέ του σχολείο, ήξερε να στέκεται. Μέναμε λίγη ώρα και μετά φεύγαμε αθόρυβα, έτσι όπως αρμόζει να φεύγει κάποιος. Από τότε έμαθα να διαβάζω κάθε μου ήχο και ίχνος μου, ακόμα και τα σημάδια που αφήνει το σώμα στα σεντόνια στο κρεβάτι»

Υπογραφή: Νίκος Καραθάνος, ηθοποιός – σκηνοθέτης

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτο: onassis.org/Έφη Γούση