Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ
Συγγραφέας
ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Έπειτα από μια συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες αλλά αποφασισμένες ως το μεδούλι οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν την μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους. Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια. Σύμμαχοί τους σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ο αινιγματικός Μάρκος, ο γοητευτικός Τζον και ο τρελός φτερωτός θεός Έρωτας που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των τεσσάρων. Κυνηγημένοι από φανατικούς συλλέκτες, αντιμέτωποι με αδίστακτους αρχαιοκάπηλους και έχοντας απέναντί τους τη διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαίνεται να έχει μάτια παντού, προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν γρίφους για να οδηγηθούν στην αλήθεια που στοίχισε τη ζωή του καθηγητή.
Ένα αρχαιολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα!
Ένα αγωνιώδες κυνηγητό όπου κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο!
Ένας ασφυκτικός κλοιός από θανάσιμους εχθρούς.
Δύο παθιασμένες ιστορίες αγάπης που ανθίζουν μέσα στην καταιγίδα!
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
Απόσπασμα βιβλίου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
Η τελευταία ανάσα
Πώς να μιλήσω ειλικρινά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους απέναντί μου; Πώς να τους εξηγήσω τι συμβαίνει; Θα άντεχαν άραγε την αλήθεια;
Ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος έσκυψε το κεφάλι προβληματισμένος.
Καθισμένοι στις άψογα στοιχισμένες καρέκλες της Μεγάλης Αίθουσας Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητές, φοιτητές και πλήθος κόσμου είχαν δώσει το παρών στη σημερινή ημερίδα της Αρχαιολογικής Σχολής ειδικά για να ακούσουν εκείνον, όμως ο Νικηφόρος απλώς αδυνατούσε να μοιραστεί μαζί τους τη μεγαλύτερη ανακάλυψη της ζωής του.
Και συνάμα την πιο φοβερή!
Πήρε βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να αγνοήσει το βάρος του μυστικού που συνέθλιβε τους ώμους του και φόρεσε το ήρεμο προσωπείο με το οποίο αντιμετώπιζε τους φοιτητές του. Έτσι, κανείς δεν κατάλαβε τη θύελλα που λυσσομανούσε εντός του.
Κάρφωσε το γαλανό του βλέμμα στο ακροατήριο που βουβάθηκε αμέσως και άνοιξε τα χέρια σε μια κίνηση καλωσορίσματος.
Αυτό ήταν! Το σήμα είχε δοθεί και όλοι κρεμάστηκαν από τα χείλη του. Ήταν άλλωστε γνωστό πως ο Νικηφόρος ήταν χαρισματικός ρήτορας. Ποτέ στημένος και ποτέ ξύλινος, μιλούσε από την καρδιά του και οι ακροατές ρουφούσαν διψασμένοι τις πολύτιμες γνώσεις του. Σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής, γελαστός αλλά όχι ισοπεδωτικά οικείος, και πάντα άνετος στις συναναστροφές του, δημιουργούσε ενθουσιώδεις ακροατές, αφοσιωμένους φοιτητές, θερμούς φίλους και φανατικές θαυμάστριες.
Ήταν αλήθεια, ο Νικηφόρος Έξαρχος δεν ήταν ένας συνηθισμένος καθηγητής αρχαιολογίας.
Η εξεύρεση χαμένων αρχαιολογικών μνημείων παντός είδους ήταν ανέκαθεν το μεγάλο του πάθος· και η επιστροφή τους στην Ελλάδα είχε εξελιχθεί με τα χρόνια σε προσωπική του σταυροφορία. Γι’ αυτόν τον σκοπό παρατούσε συχνά πυκνά τα έδρανα της Αρχαιολογικής Σχολής και ταξίδευε ανά την υφήλιο για τον εντοπισμό και την ανάκτηση αριστουργημάτων ξεχασμένων στον χρόνο. Οι φοιτητές σκοτώνονταν για να γίνουν μέλη της ομάδας του, βαθιά γοητευμένοι από τις ιστορίες και τις φήμες για τις περιπετειώδεις εξορμήσεις του, όμως εκείνος ανοιγόταν μόνο σε έναν κύκλο λίγων και εκλεκτών που μετριόνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Κοίταξε το ακροατήριο και ξεροκατάπιε, νιώθοντας ένα γαργαλητό να διατρέχει τον λαιμό του. Σήκωσε ασυναίσθητα το χέρι και άγγιξε το σημείο που τον ενοχλούσε, απολαμβάνοντας βαθιά μέσα του τη βόμβα που ήταν έτοιμος να ρίξει στην αίθουσα.
Απόψε δε θα μοιραζόταν μαζί τους τη μεγαλύτερη ανακάλυψη της ζωής του, που είχε συνταράξει τον ίδιο από κορυφής μέχρις ονύχων. Όχι, όχι, κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο και θα έπρεπε να περιμένει. Ήταν ευθύνη του να προστατέψει το συγκλονιστικό μυστικό από τα άπληστα αυτιά και τις αρπακτικές ψυχές που τον τριγύριζαν. Μπορούσε όμως να τους δώσει μια δεύτερη σπουδαία επιτυχία, η οποία σίγουρα θα άφηνε άφωνο ολάκερο τον κόσμο του πνεύματος.
Χαμήλωσε τη φωνή του και έκανε μία μικρή παύση προτού προχωρήσει στην επόμενη φράση του, κορυφώνοντας την αδημονία του κοινού.
«Έτσι, λοιπόν, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως ο πάπυρος της Οξυρύγχου*, που πλέον βρίσκεται στα χέρια μας, περιέχει σημαντικά τμήματα του έργου Θησέας του μεγάλου τραγωδού Σοφοκλή. Μέχρι στιγμής είχαμε μόνο αποσπάσματα, ενώ τώρα αποκτούμε πολύ σαφέστερη εικόνα του κειμένου», ανακοίνωσε με χαμηλή φωνή, και η Μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου σείστηκε από φωνές και χειροκροτήματα. Κάποιοι πετάχτηκαν όρθιοι ξετρελαμένοι, ενώ άλλοι άρχισαν να χειρονομούν έντονα…
* Πόλη της Αιγύπτου, γύρω στα 160 χλμ. νοτιοδυτικά του Καΐρου.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση.
Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος.
Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία, Ανθρώπινες σχέσεις, Θρίλερ – Περιπέτεια, Αισθηματικό
ISBN: 978-618-01-3579-4
ISBN e-book: 978-618-01-3580-0
Δείτε το video του βιβλίου