Το ιατρικό σφάλμα και η πολιτική του διάσταση – Του Δ. Κούβελα

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΒΕΛΑ
MD, BPharm, PhD
Καθηγητή Κλινικής Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ

Το ιατρικό σφάλμα μέχρι σήμερα είχε πολλές διαστάσεις φυσικά. Πίστευα ότι τις αντιλαμβανόμουν όλες. Έχει νομική συνέπεια, δεοντολογική, ηθική και επιστημονική συνέπεια και φυσικά χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες. Υπάρχουν λάθη διάγνωσης, λάθη θεραπείας, λάθη προσέγγισης, λάθη συστηματικά, λάθη τυχαία, λάθη γνώσης, λάθη αντίληψης, λάθη αμέλειας, λάθη, λάθη, λάθη…

Πολιτική διάσταση του ιατρικού λάθους δεν περίμενα να δω.

Σήμερα, λόγω της πανδημίας της COVID-19, υπάρχει μια πολιτική διαχείριση και φυσικά μια πολιτική ευθύνη, η οποία όταν αφορά ιατρική αμέλεια ή έλλειψη βασικής επιστημονικής γνώσης έχει τεράστιες συνέπειες και μάλιστα μαζικές.

Από τη μέχρι τώρα κατάσταση και αν ανατρέξει κάποιος σε προηγούμενα άρθρα της ίδιας στήλης και του ίδιου γράφοντος, θα διαπιστώσει ότι υπήρξε μια συστηματική παραίνεση για συγκεκριμένες δράσεις που η Πολιτεία όφειλε να πραγματοποιήσει.

Είχαμε μιλήσει για δόμηση πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ώστε να αντιμετωπίζονται οι ασθενείς κατ’ οίκον και να μην επιβαρύνουν τη λειτουργία των νοσοκομείων αλλά και να μην κινδυνεύει η ασφάλεια των νοσηλευόμενων από άλλες αιτίες.

Είχαμε αναφερθεί στην ανάγκη δημιουργίας υπηρεσιών φροντίδας υγείας στην τοπική αυτοδιοίκηση, με επισκέπτες υγείας, κοινωνικούς λειτουργούς, οικιακούς βοηθούς, νοσηλευτές κ.λπ., ώστε να παρέχονται υπηρεσίες υγείας στους ευπαθείς πληθυσμούς στο σπίτι τους.

Είχαμε θίξει το θέμα των ειδικών νοσοκομείων λοιμωδών νοσημάτων, στο πρότυπο δημιουργίας του νοσοκομείου στην Κίνα. Στη χώρα μας υπήρχαν μέχρι προ λίγων ετών ειδικά νοσοκομεία λοιμωδών παθήσεων, τα οποία έκλεισαν για οικονομικούς λόγους και σήμερα είναι άδεια και μη λειτουργικά. Με ένα φρεσκάρισμα και κάποιες προσλήψεις προσωπικού θα μπορούσαν να αναλάβουν τη διαχείριση των ασθενών από COVID-19, ενώ δεν θα είχε διαταραχθεί η λειτουργία του υπόλοιπου συστήματος υγείας.

Αναφερθήκαμε στις προσλήψεις πρωτίστως νοσηλευτικού και δευτερευόντως ιατρικού προσωπικού για τη στελέχωση των νοσοκομείων, κάτι που επίσης δεν συνέβη ποτέ.

Συστήσαμε τον εμβολιασμού του συνόλου του πληθυσμού για την εποχική γρίπη, διότι είχαν παραγγελθεί μόνο 4 εκατομμύρια δόσεις, ενώ θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον τα διπλά, με επέκταση του αντιγριπικού εμβολιασμού στα παιδιά και τους έφηβους.

Αυτό που έγινε ήταν να δίνονται οδηγίες περί ατομικής ευθύνης των πολιτών, αλλά όχι των πολιτικών, αστυνομικά μέτρα περιορισμού της ατομικής ελευθερίας και των θεσμοθετημένων ατομικών δικαιωμάτων, νομοθέτηση υποχρεωτικών, πλην ανύπαρκτων εμβολιασμών, παραγγελίες ανύπαρκτων φαρμάκων και εμβολίων, κατάχρηση και εκτός ένδειξης χρήση φαρμάκων, παραβίαση όλων των θεσμών των εθνικών φορέων υγείας (ΚΕΣΥ, ΕΟΦ, ΕΑΑΦΑΧ κ.λπ.), ανυπαρξία κρατικής υποστήριξης με προστατευτικά μέτρα (μάσκες, γάντια κ.λπ.), κακή διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων με κατασπατάληση στα ΜΜΕ και όχι στη δημιουργία νέων αιθουσών διδασκαλίας και μονάδων υγείας και πολλά άλλα.

Και ενώ για όλα η λύση ήταν τα πρόστιμα κάθε αιτίας, καμιά μέριμνα δεν υπήρξε για σοβαρούς ελέγχους εισόδου των φορέων στη χώρα, καμιά απόφαση δεν πάρθηκε για όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Επιστέγασμα των παραπάνω ήταν και το διάγγελμα του πρωθυπουργού με οδηγίες και μέτρα χωρίς τεκμηρίωση και χωρίς καμιά επιστημονικότητα.

Ελπίζω όλα να πάνε καλά για όλους μας και ο ιός να φανεί ευγενικός μαζί μας, διότι αν η κατάσταση επιδεινωθεί, τα ατομικά μέτρα δεν θα είναι ικανά να βοηθήσουν κανέναν μας, μιας και η πολιτική έκανε ήδη σωρεία ιατρικών σφαλμάτων.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: larissapress.gr