Υπό καθεστώς εκβιασμών ο Πρόεδρος Αναστασιάδης – Του Γ. Χαραλαμπίδη
Ή συνομιλίες και υποχωρείτε ή νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο
-Με βάση όσα λέγονται: Τουρκοκύπριοι και έποικοι αποφάσισαν δύο κράτη και συνομοσπονδία
Του
ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Δρος των Διεθνών Σχέσεων
Οι ξένοι, και δη οι Γερμανοί και ο ΟΗΕ, ήθελαν να γίνουν γρήγορες κινήσεις στο Κυπριακό εντός του επόμενου διαστήματος. Αυτό ήταν το μήνυμα προς τη Λευκωσία. Μπροστά θα έβαζαν την απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ, για να προχωρήσει σε μια άτυπη αρχικά συνάντηση, σε επίπεδο Πενταμερούς, κατόπιν πρόσκλησης του Γενικού Γραμματέα του διεθνούς οργανισμού, και εν συνεχεία σε μια επίσημη Πενταμερή, όπου θα ετίθεντο οι τελευταίες πινελιές στη λύση.
Η σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας
Αρχικά, η Γερμανία φαίνεται ότι απέσπασε τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας για την άτυπη Πενταμερή, με την προϋπόθεση ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα εκλεγόταν ως κατοχικός ηγέτης, θα έθετε στο τραπέζι ό,τι αυτή επιθυμεί στην ατζέντα των συνομιλιών. Τα πράγματα δυσκολεύουν λόγω της «εκλογής» του κ. Τατάρ ως κατοχικού ηγέτη. Ο κ. Τατάρ είναι ένθερμος υποστηρικτής της συνομοσπονδίας και της παραμονής των τουρκικών εγγυήσεων. Μέχρι στιγμής, με τις δηλώσεις του δεν προσφέρει άλλοθι ούτε στον ΓΓ του ΟΗΕ ούτε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, για να καλύψουν λύσεις που θα έχουν συνομοσπονδιακό χαρακτήρα.
Η πολιτική της Γερμανίας
Η καγκελάριος Μέρκελ θέλει να υπάρξουν αποτελέσματα μέχρι το τέλος της δικής της προεδρίας στην ΕΕ. Εξ ου και το γεγονός ότι το χρονοδιάγραμμα για τις κυρώσεις λήγει στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου. Συνεπώς, είτε θα συγκληθεί άτυπη Πενταμερής πριν από τον Δεκέμβριο είτε στις αρχές του επόμενου έτους. Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση η Άγκυρα γλιτώνει τις κυρώσεις, εκτός και αν προκύψει ναυάγιο πριν από τον Δεκέμβριο. Και τότε, όμως, θα σκεφτούν πολύ οι εταίροι εάν, πώς και πότε θα επιβάλουν κυρώσεις. Λευκωσία και Αθήνα έχουν δώσει το πράσινο φως για την πρωτοβουλία στο Κυπριακό και τώρα αναμένεται η άφιξη της κ. Λουτ στην Κύπρο για να μάθει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διά ζώσης τις θέσεις και τις προθέσεις του ΓΓ του ΟΗΕ.
Μπάζει νερά λόγω Ερντογάν
Επί του παρόντος, εκείνο που αντιλαμβάνονται όλοι είναι ότι η Γερμανία ήλπιζε, ως προεδρεύουσα της ΕΕ χώρα, ότι η κατάσταση στο Κυπριακό θα ήταν πιο ομαλή. Ο αρχικός σχεδιασμός της άρχιζε να μπάζει νερά λόγω του ρήγματος το οποίο προκύπτει από τις νέες τουρκικές προκλήσεις, αφήνοντας όλους τους εμπλεκόμενους εκτεθειμένους, καθώς και από την εκλογή Τατάρ. Η γερμανίδα καγκελάριος δεν επιθυμεί τη ρήξη με την Άγκυρα και δη την επιβολή κυρώσεων, αλλά ούτε και την κλιμάκωση της έντασης. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιεί τις θέσεις των Αθηνών και της Λευκωσίας, που δηλώνουν έτοιμες για διάλογο, για να φορτώσει το πρόβλημα από τους ώμους της ΕΕ σε εκείνους του ΟΗΕ. Εκτιμάται, δε, ότι εάν γίνουν βήματα στο Κυπριακό, τότε ανάλογα βήματα θα προκύψουν και στα ελληνοτουρκικά. Πώς, όμως, να συμβεί κάτι τέτοιο όταν η Άγκυρα κλιμακώνει την ένταση και στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, κλειδώνοντας στα Κατεχόμενα τις διχοτομικές της θέσεις μέσω Τατάρ;
Οι ώμοι του Προέδρου και η τελευταία ευκαιρία
Κυρίως το ΑΚΕΛ αλλά και η ηγεσία του ΔΗΣΥ έστρεφαν και στρέφουν τις πιέσεις στους ώμους του Προέδρου Αναστασιάδη, τον οποίο οι πρώην συνεργάτες του αλλά και τα στελέχη του ΔΗΣΥ σε διάφορους χώρους κατηγορούν, ομού μετά των στελεχών του ΑΚΕΛ, ότι οδηγεί την Κύπρο προς τη διχοτόμηση και ότι με τη νέα πρωτοβουλία θα είναι η τελευταία του ευκαιρία. Όμως με την εκλογή Τατάρ το σκηνικό αλλάζει.
Ήδη κατηγορούνται ότι με την υποστήριξή τους προς τον Τατάρ ξύπνησαν τους Τουρκοκύπριους και τους έποικους, οι οποίοι έστειλαν σπίτι του τον κ. Ακιντζί, ο οποίος κατηγορείτο ως «ελληνόσπορος». Μάλιστα θεωρούσαν ότι εάν εκλεγεί ο Ακιντζί θέλουν λύση οι Τουρκοκύπριοι, εάν κερδίσει ο Τατάρ θέλουν διχοτόμηση. Συνεπώς, οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, καθώς και άλλοι, πίστεψαν ότι με τον Τατάρ το Κυπριακό οδηγείται στη διχοτόμηση. Χωρίς να καταθέσουν εναλλακτική αποτρεπτική πρόταση…
Το εργαλείο του εκβιασμού για τους ξένους και τους ημέτερους είναι η Αμμόχωστος. Τι έλεγαν και λένε λοιπόν στον Πρόεδρο Αναστασιάδη; Ότι αν δεν πάει σε συνομιλίες χωρίς όρους τότε θα είναι υπεύθυνος για τα επόμενα τουρκικά βήματα στην Αμμόχωστο.
Όσο, δε, για την κυπριακή αντιπολίτευση, του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, είναι πρόδηλη η αδυναμία άρθρωσης εναλλακτικής πρότασης και στρατηγικής. Περιορίζεται σε μια αντιπολιτευτική πολιτική, που ασκείται πολύ περισσότερο για σκοπούς ψηφοθηρίας και πολύ λιγότερο για την αντιμετώπιση των όποιων κινδύνων θεωρούν ότι μπορούν να προκύψουν από την πιθανότητα επανέναρξης των συνομιλιών χωρίς την ανάκληση του ανοίγματος της Αμμοχώστου και χωρίς την εκ των προτέρων επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της, όπως καθορίζουν οι Συμφωνίες Κορυφής Κυπριανού – Ντενκτάς και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Τατάρ και το κεκτημένο των συνομιλιών
Η «εκλογή» Τατάρ θα δυσκολέψει την κατάσταση, διότι θα θέσει, διά των Τουρκοκυπρίων, ζήτημα νέων διχοτομικών μορφών λύσεως, πέραν της ομοσπονδίας, ως να μην είναι, για παράδειγμα, η ομοσπονδία των δύο συνιστώντων κρατών διχοτομική, όταν επί τη βάσει του κεκτημένου της λέγεται πως στις συνομιλίες έχουν συμφωνηθεί μεταξύ άλλων και τα εξής:
1) Δεν θα επιστρέψουν οι πρόσφυγες ή οι Ελληνοκύπριοι στον Βορρά, παρά μόνο σε ποσόστωση. Και αυτοί που θα επιστρέψουν δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου σε εθνικές εκλογές, παρά μόνο στις ευρωεκλογές και σε τοπικές εκλογές. Δηλαδή, ο Βορράς θα είναι άλλο κράτος. 2) Η εκ περιτροπής προεδρία θα συμβολίζει τη διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας. 3) Το κατάλοιπο εξουσίας θα ανήκει στα κρατίδια. Αρχικώς υποστηρίζαμε ότι το κατάλοιπο δεν θα ανήκε στα κρατίδια, διότι θα σήμαινε πρωτογενή εξουσία στα κρατίδια και συνθήκες συνομοσπονδίας.
Στην ΕΕ η λογική αυτή ονομάζεται αρχή της επικουρικότητας. Και τονίζεται επί τούτου ότι όσες εξουσίες δεν ανήκουν της Βρυξέλλες, ανήκουν στα κράτη στα οποία ανήκει η κυριαρχία! Η αντίληψη αυτή συνοδεύεται από τη συμφωνία μεταξύ Αναστασιάδη – Έρογλου, από την οποία απουσιάζει η έννοια του ενιαίου λαού. Αντί αυτού, τονίζεται ότι η εξουσία θα πηγάζει από κοινού από τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους.
Υπό αυτές της συνθήκες, οι Τούρκοι έχουν τη δυνατότητα να δίνουν την ερμηνεία περί δύο λαών και χωριστών πηγών εξουσίας και κυριαρχίας, η οποία ενισχύεται από τα χωριστά δημοψηφίσματα. Επί τούτου, η ερμηνεία που δίνεται είναι αυτή της χωριστής αυτοδιάθεσης, δηλαδή του άρθρου 1 παράγραφος 2 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Το δικαίωμα αυτό ασκείται από λαούς. Αυτά τα διχοτομικά υποστήριζε ο «καλός» Ακιντζί.
Οι εγγυήσεις
Αυτά έχουν γίνει δεκτά και από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ο Τατάρ πάει ένα βήμα ή ακόμη και δύο παρακάτω. Και διευκρινίζει ότι δεν αποδέχεται ούτε την πλήρη αποχώρηση του στρατού κατοχής αλλά και κάτι άλλο σημαντικό: Δεν βλέπει λύση χωρίς τις εγγυήσεις! Τώρα, το πώς θα συγκληθεί Πενταμερής και θα υπάρξει θετική εξέλιξη μόνο ο ΓΓ του ΟΗΕ το γνωρίζει. Εάν γνωρίζει…
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: Protothema.gr