Απ. Τζιτζικώστας στο “Π”: Μη χάσουμε μία γενιά

Του
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ
Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας,
Προέδρου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας,
Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών

Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια για άλλες απώλειες. Ήδη η δεκαετής οικονομική κρίση που βιώσαμε έχει αφήσει ανοιχτές πληγές, που ακόμα δεν έχουν κλείσει οριστικά. Η πανδημία του κορονοϊού, η οποία δυστυχώς επανακάμπτει, ήρθε σε ένα χρονικό σημείο πολύ δύσκολο για τη χώρα μας. Σε ένα σημείο που η Ελλάδα προσπαθούσε –και το πετύχαινε– να σταθεί και πάλι στα πόδια της και να καλύψει το χαμένο έδαφος των τελευταίων δέκα ετών.

Η πανδημία μας πάει πίσω σε όλα τα επίπεδα. Οι προτεραιότητες τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο περιφερειών άλλαξαν άρδην. Σε πρώτο πλάνο πέρασε η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, η προστασία της δημόσιας υγείας και των πολιτών, η στήριξη των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας και η ενίσχυση των πιο αδύναμων συμπολιτών μας. Αντί να μετράμε τους δείκτες της ανάπτυξης, μετράμε κρούσματα και ανάγκες που πρέπει άμεσα να καλυφθούν. Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να δούμε κατάματα, για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε και να καταφέρουμε να βγούμε δυνατοί και όρθιοι την επόμενη μέρα.

Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: Ποιο είναι το «διά ταύτα»; Υπάρχει το περιθώριο να ανατρέψουμε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση; Η απάντηση είναι: Ναι! Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν εργαστούμε μεθοδικά, συλλογικά και συντονισμένα. Οι Έλληνες αποδείξαμε ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας ότι ενωμένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο, όσο μεγάλο ή δύσκολο και αν είναι. Τίποτα όμως δεν έχει τελειώσει. Τώρα είναι η πιο κρίσιμη ώρα και τολμώ να πω πως τώρα καλούμαστε να κερδίσουμε την επόμενη δεκαετία.

Ιδίως οι νέες γενιές πρέπει να αντιληφθούν πως όσο πιο σύντομα καταφέρουμε να κερδίσουμε αυτό το συλλογικό στοίχημα και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα μας, τόσο πιο εύκολο θα είναι να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος. Μια οικονομία που θα αναγκαστεί να μπει ξανά και ξανά σε νέους περιορισμούς ή ακόμα και να κλείσει είναι βέβαιο πως θα αργήσει ακόμα περισσότερο να επανακάμψει. Οι παραγωγικές ομάδες και οι νέοι θα είναι οι πρώτοι που θα πληγούν από μια ακόμα πιο βαθιά ύφεση. Και σε αντίθεση με την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, αυτήν τη φορά η αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό δεν μπορεί να αποτελέσει λύση, καθώς όλες οι χώρες βιώνουν παρόμοιες ή και χειρότερες καταστάσεις.

Καταλήγω στα συμπεράσματά μου: Η μάχη κατά της πανδημίας είναι πρωτίστως μια μάχη για τη νέα γενιά. Μια μάχη που πρέπει να δώσουμε συλλογικά, με τους ίδιους τους νέους στην πρώτη γραμμή. Στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, σε αντίθεση με το πρώτο, ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει κατά πολύ. Αντιλαμβάνομαι την κόπωση, την αβεβαιότητα και τις αγωνίες που όλοι έχουμε. Αυτά όμως δεν πρέπει να γίνουν άλλοθι για να πάμε πίσω και να χαθεί μία ακόμα δεκαετία.

Όλοι μαζί λοιπόν, και κυρίως μαζί με τους νέους ανθρώπους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους επιστήμονες, τους νέους που εργάζονται, που δημιουργούν, που επιχειρούν, ας δώσουμε αυτήν τη μάχη και ήδη το 2021 θα γευτούμε τους πρώτους καρπούς αυτής της συλλογικής προσπάθειας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να υπάρξει μια χαμένη γενιά από τον κορονοϊό, πρέπει να χτίσουμε ένα μέλλον με δυνατότητες, προοπτικές και ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους. Είναι κάτι που μπορούμε να το πετύχουμε και είμαι πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρουμε.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ