ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Συγγραφέας
ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ
«Τότε, σε εκείνες τις ηλικίες μας, οι αγάπες και τα ζευγαρώματα ήταν στο κέντρο της έγνοιας μας. Πάντα είναι έτσι δηλαδή, μόνο που αρκετοί αρνιούνται να το ομολογήσουν. Ίσως επειδή παραδόθηκαν, στο μεταξύ, σε άλλου είδους πάθη: καριέρας, οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, καλλιτεχνικά, γονεϊκά, αθλητικά, όμως πρόκειται για υποκατάστατα. Η βασική ανάγκη για ένωση προσώπου με πρόσωπο είναι εκεί, από πίσω τους, και τα φλογίζει σε βαθμό δυνατού πόθου. Ανικανοποίητου βέβαια αφού πρόκειται για υποκατάστατα».
Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Στην ασφάλεια της αποτυχίας» τούτου του βιβλίου.
Γιατί δυστυχώς συμβαίνει να είμαστε πλάσματα γεμάτα φόβους και ψιλοδουλεμένες άμυνες. Φοβόμαστε ακόμα και την αληθινή χαρά, την ευτυχία και, ίσως περισσότερο, τη βαθιά αγάπη.
Για διάφορους λόγους τις αποφεύγουμε και βάζουμε στη θέση τους στόχους και επιλογές που νιώθουμε ότι ελέγχουμε καλύτερα. Κρύβει όμως μεγάλη θλίψη και κατάθλιψη η αποφυγή της αυθεντικής, της ζωντανής ζωής.
Απόσπασμα βιβλίου
Γυναίκες της αναμονής
Η νεαρή ανύπαντρη κοπέλα απέναντι, καθισμένη στην πολυθρόνα του γραφείου μου, ομολογούσε με αμηχανία πως έχει ερωτικό δεσμό με έναν άντρα.
«Και πού το πρόβλημα;»
«Ο άντρας που αγαπάω είναι παντρεμένος… Έχει και παιδιά…»
Όταν μου λένε τη λέξη αγαπάω, όχι απλά αγαπώ, αισθάνομαι ότι το αίσθημά τους είναι βαθιά ριζωμένο και ίσως πιο βασανισμένο απ’ όσο οι μέσες αγάπες. Το έχω προσέξει, ίσως και να κάνω λάθος. Το λένε αυθόρμητα έτσι, παρορμητικά, ασυνείδητα, γιατί τους παιδεύει.
«Ο άντρας που αγαπάω», είπε, «είναι παντρεμένος… Έχει και παιδιά…»
Κακώς, πολύ κακώς, και ανεπίτρεπτα, κατά τη δεοντολογία της ψυχολογικής θεραπείας που ακολουθώ, άνοιξα τα μάτια μου σαν να άκουγα το πιο απίθανο πράγμα του κόσμου και σχεδόν φώναξα: «Τι είναι αυτό που κάνεις στον εαυτό σου;… Πολύ λυπάμαι! Καλύτερα να μου έλεγες ότι πάσχεις από σωματική αρρώστια».
Η κοπέλα τρόμαξε. Τραβήχτηκε πιο πίσω στην πολυθρόνα της και με κοίταζε έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Πιο πολύ από φόβο για την αντίδρασή μου, παρά από λύπη για τα δικά της δεινά που την έφεραν απόψε μέχρι εμένα. Κρατούσε έτσι μαζεμένη μια θέση άμυνας ενώ εγώ συνέχιζα να μιλώ ταραγμένη. Καταντούσε γελοία η εικόνα μας, γιατί λογικά διαπραγματευόμασταν ένα υπερβολικά συνηθισμένο θέμα. Έχει γεμίσει ο κόσμος από μοιχείες, από τρίγωνα, κι όμως κι εγώ, πολλές φορές, περίπου έτσι αντιδρούσα, ιδίως όταν συμπαθούσα ιδιαίτερα το πρόσωπο που είχα απέναντι. Όπως τώρα.
«Πραγματικά λυπάμαι…» έκανα, όσο προσπαθούσα να συγκεντρώσω λίγη αυτοκυριαρχία επιτέλους.
«Συγγνώμη», ψιθύρισε εκείνη και ζάρωσε όσο δεν παίρνει στην πολυθρόνα. «Συγγνώμη…»
«Από τον εαυτό σου να ζητήσεις συγγνώμη», άναψα πάλι. «Καταλαβαίνεις τι του κάνεις; Καταλαβαίνεις;»
Όχι, το ξέρω και ντρέπομαι, δεν ήμουν πια ψυχολόγος εγώ, ήμουν μια αψυχολόγητη, ακατάλληλη μάνα, που χτυπούσε το παιδί της, το ήδη καταχτυπημένο παιδί της, με τυφλή αυστηρότητα.
Σηκώθηκα από τη θέση μου, προχώρησα μέχρι το τραπέζι, πήρα ένα τσιγάρο από το πακέτο και τράβηξα την κουρτίνα της μπαλκονόπορτας. Άνοιξα το φύλλο και κάπνιζα φυσώντας και ξεφυσώντας προς τα έξω. Ένα ψυχρό ρεύμα αέρα ερχόταν τώρα στο πρόσωπό μου και βοηθούσε να ησυχάσω και να καθαρίσω τον νου μου περισσότερο από τον καπνό που ρουφούσα.
Καθώς ηρεμούσα, κάπως αποστασιοποιήθηκα, είδα από πιο πέρα την όλη εικόνα μας και μου ήρθε να γελάσω με τα χάλια μου. Κανονικά, κι αν είχαμε κράτος της προκοπής, θα έπρεπε να μου αφαιρέσουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Δεν έχουμε, κι εξάλλου υπάρχουν σχολές ψυχοθεραπείας που σου επιτρέπουν να είσαι φιλικός και αυθόρμητος, να μιλάς για σένα, να γίνεσαι και ακρατής ανάλογα την αντιμεταβίβαση, να λες ό,τι σου προξενεί ο άλλος χωρίς φιλτράρισμα, όπως υπάρχουν και άλλες σχολές που απαιτούν να παραμένεις τοίχος, οθόνη λευκή, άγραφη και αδιάβαστη ως εκ τούτου σελίδα, ό,τι κι αν ακούνε τα αυτιά σου.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από δέκα χρόνων ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο, όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Σειρά: Ψυχολογία – Αυτοβελτίωση – Ευ Ζην
Κατηγορία: Φιλοσοφία, Ψυχανάλυση, Ψυχολογία
ISBN: 978-618-01-3530-5
ISBN e-book: 978-618-01-3531-2