Ελ. Βαγενάς στο «Π»: Καμιά εμπιστοσύνη στις χρεοκοπημένες «συνταγές» των αστικών κομμάτων
Του
ΕΛΙΣΑΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ
και Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων
Τα «πανηγύρια», σύμφωνα με τα οποία η Τουρκία «πήρε το μάθημά της», σταμάτησαν πρόωρα. Σιώπησαν οι «νικητήριες» δηλώσεις του τύπου «η Ελλάδα επέτυχε κι έφερε την Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου».
Κόπασαν, μάλλον προς στιγμήν, και οι ύμνοι προς τους «ισχυρούς μας συμμάχους», ΗΠΑ (βλέπετε, κοιμίσαμε στο σπίτι του πρωθυπουργού κοτζάμ αμερικανό ΥΠΕΞ), ΝΑΤΟ (που μας έβαλε και «κόκκινο τηλέφωνο» αποτροπής κρίσεων με την Τουρκία) και ΕΕ (που κλωθοφέρνει τις περιβόητες «κυρώσεις που δαγκώνουν», ζυγίζοντας τα συμφέροντά της).
Όλα τα παραπάνω έδωσαν τώρα τη θέση τους σε εκτιμήσεις πως η κατάσταση είναι «δυσκολότερη από τον περασμένο Αύγουστο». Ξανάπιασαν δουλειά οι «μάγειρες» της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που έχουν όλα αυτά τα χρόνια διαχειριστεί τα ελληνοτουρκικά. Άρχισαν για άλλη μια φορά να αναμοχλεύουν τα μείγματα της διαχείρισης κρίσεων: Υποχωρητικότητα ή σκληρή πυγμή; Αυστηρή επικέντρωση στα διπλωματικά μέσα ή επίδειξη στρατιωτικής υπεροχής και χρήση της; Πόσες δόσεις σηκώνει το ένα και πόσες το άλλο;
Ακόμη και η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια έπεσε στο τραπέζι, ως ο καταλύτης που θα εξομαλύνει τα πράγματα. Ή μήπως θα τα τινάξει στον αέρα;
Το καταπληκτικό είναι πως όλοι τους, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, σκοπεύουν να μας σερβίρουν και πάλι μία από τα ίδια. Κι αυτό γιατί τα υλικά της συνταγής τους είναι απαράλλακτα: Είναι τα συμφέροντα εκείνων που κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας. Εκείνων που έχουν επιλέξει την ευρωατλαντική συμμαχία για να αυγατίσουν τα κέρδη τους, μέσα από τον ρόλο του «μεντεσέ» των αμερικάνων κι ευρωπαίων ιμπεριαλιστών σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο. Αυτών που μετατρέπουν την Ελλάδα σε τεράστια στρατιωτική βάση, που στέλνουν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εκτός συνόρων, που μπλέκουν τη χώρα σε ξένα, προς τον λαό μας, συμφέροντα και επικίνδυνους σχεδιασμούς. Αυτών που πανηγυρίζουν με τους σχεδιασμούς μετατροπής της χώρας σε κόμβο ενέργειας, για να πλουτίσει μια χούφτα ξένων και ντόπιων μονοπωλίων, στο σχέδιο απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Είναι οι ίδιοι που καλλιεργούν χρόνια τώρα την αντίληψη της λεγόμενης «συνεκμετάλλευσης» του Αιγαίου, δηλαδή της εκχώρησης του ενεργειακού και υπόλοιπου πλούτου στα μονοπωλιακά μεγαθήρια, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το περιβάλλον. Είναι αυτοί που υπόσχονται την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, για να καλλιεργήσουν στον λαό τον εφησυχασμό, πως δήθεν οι «ισχυροί σύμμαχοι», έστω την ύστατη ώρα, θα συνεφέρουν τον «κυκλοθυμικό» Ερντογάν.
Εστιάζουν στα διάφορα μείγματα διαχείρισης των κρίσεων ή στην προβληματική ψυχοσύνθεση του Τούρκου Προέδρου, για να κρύψουν από τους εργαζόμενους τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος.
Και όμως, οι εργαζόμενοι, ο λαός μας μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα και να δουν πίσω από τους παραπλανητικούς φακούς και τα ψεύτικα εκβιαστικά διλήμματα του είδους «Χάγη ή πόλεμος».
Η ουσία των προβλημάτων βρίσκεται στους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων των δύο χωρών, στους οποίους εμπλέκονται και ισχυρότερες δυνάμεις, που έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στο έδαφος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, του ενεργειακού πλούτου, των αγωγών, των λιμανιών, της διαπάλης για αγορές και γεωπολιτικά στηρίγματα. Σ’ αυτές τις συμπληγάδες έχουν στριμώξει τον λαό μας, τους άλλους λαούς της περιοχής, όπου βλέπουμε ήδη να χύνουν το αίμα τους σε Λιβύη, Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, νωρίτερα στη Γιουγκοσλαβία και στην Ουκρανία κ.ο.κ.
Η αστική τάξη της Τουρκίας, που επιδιώκει έναν ισχυρότερο ρόλο και έχει εισβάλει με στρατεύματα κατοχής όχι μόνον στην Κύπρο αλλά και σε Συρία και Ιράκ και εμπλέκεται ενεργά στην εμφύλια σύγκρουση της Λιβύης, έχει τη στήριξη αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Οι ίδιοι προκρίνουν τη συνεκμετάλλευση, στην οποία οδεύουμε, όπως πιστοποιούν και οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν με Ιταλία και Αίγυπτο.
Ο λαός δεν πρέπει να συνεχίσει να καταπίνει τα δηλητηριώδη σκευάσματα των αστικών κομμάτων, ΝΔ / ΣΥΡΙΖΑ / ΚΙΝΑΛ. Καμιά εμπιστοσύνη! Ο λαός μπορεί να τους αμφισβητήσει, να πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια, για τη διασφάλιση των δικών του συμφερόντων, για να δυναμώσει την πάλη του για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με την αποδέσμευση από ΕΕ – ΝΑΤΟ.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ