Κ. Μπιτσάνης στο “Π”: Η ανάγκη αναδιάταξης της ελληνικής πολιτικής

Του
ΚΩΣΤΑ ΜΠΙΤΣΑΝΗ 
Συντονιστή ΚΕ ΜέΡΑ25

Οι κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις και ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για το μέλλον του τόπου. Δυστυχώς, όλα τα τελευταία χρόνια, κινητήριος μοχλός της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας είναι μόνο η ατομική πολιτική επιβίωση ή και η κομματική εμμονή στη νομή της εξουσίας. Γι’ αυτό και το σύστημα διακυβέρνησης είναι απολύτως ευάλωτο στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.

Η πολιτική και κυβερνητική δράση στην Ελλάδα αναλώνονται σε μια εφήμερη πρακτική, χωρίς όραμα και χωρίς στόχους. Μια πολιτική που αντιμετωπίζει ελλειμματικά το παρόν με όρους του χθες και οπωσδήποτε χωρίς βλέμμα στο μέλλον. Πολιτική που εξαντλείται σε μια συγκυριακή διαχείριση, τουλάχιστον αδιέξοδη, αν όχι και επιβλαβής.

Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώθηκε και η πλήρης υποταγή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στις αλλεπάλληλα επιβαλλόμενες μνημονιακές πολιτικές. Μέχρι και η αυτοοριζόμενη ως ριζοσπαστική αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε την πεπατημένη της άνευ όρων παράδοσης της χώρας.
Και όμως, το μήνυμα του προδομένου δημοψηφίσματος είναι ζωντανό στην ελληνική κοινωνία, που δεν πρέπει να πάψει να μάχεται για τα αυτονόητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, και έχουν ζωντανή και αμείωτη αξία τα προτάγματα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Στην εξωτερική πολιτική τα πράγματα βρίσκονται πλέον σε επικίνδυνη καμπή. Η πολιτική του «δεδομένου πιστού συμμάχου» δείχνει την παντελή απουσία πραγματικής και μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής των ελληνικών κυβερνήσεων τούτων των χρόνων.

Όμως είναι και εντελώς επικίνδυνη, γιατί μπορεί να αποβεί καταστροφική.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι αυτή η κριτική προς το πολιτικό σύστημα από ένα νέο κόμμα, με μικρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, όπως το ΜέΡΑ 25, είναι ίσως αλαζονική. Και όμως, χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η εμπεδωμένη κοινή αντίληψη για τα πράγματα.

Ας δούμε, χαρακτηριστικά, γιατί επανέρχεται συχνά στον δημόσιο λόγο η πολιτική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου σε συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως, π.χ., απέναντι στην πολιτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ή με την παγκόσμιας εμβέλειας ειρηνευτική πρωτοβουλία των «7». Ακριβώς γιατί είναι κρίσιμη η αντιδιαστολή με τα σημερινά προφανή ελλείμματα ή και τις φτηνές απομιμήσεις του.

Στο ΜέΡΑ25 προσπαθούμε, με τις όποιες δυνάμεις μας, να συμβάλουμε στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, για την αναγκαία αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι σε ένα εσωτερικό και εξωτερικό πολιτικό σύστημα που προδιαγράφει αρνητικά το μέλλον, προσβάλλοντας τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του, όπως και το ίδιο το εθνικό συμφέρον.

Θέλουμε μια εναλλακτική πολιτική διεξόδου από τη διαιωνιζόμενη οικονομική κρίση, προς όφελος της κοινωνίας, στην οποία η κυρίαρχη πολιτική επιβάλλει αλόγιστα το κόστος, για να ωφελείται η παρασιτική ολιγαρχία.

Δεν είναι τυχαίο ότι το πολιτικό σύστημα επαναλαμβάνει διαρκώς το ψέμα της εξόδου από την κρίση για να παραπλανά το λαϊκό αίσθημα. Για μας, πάντως, δεν είναι καθόλου ευχάριστο να επιβεβαιώνονται κάθε φορά οι αντίθετες εκτιμήσεις μας και οι δυσοίωνες προβλέψεις μας.

Έχουμε πραγματική αγωνία για το μέλλον. Εξάλλου, χωρίς αυτήν, εξαντλείσαι σε μια συγκυριακή αντιμετώπιση της επικαιρότητας. Και αυτό δεν είναι στάση ευθύνης στην πολιτική δράση, σε όλους τους τομείς (οικονομία, κοινωνική και εξωτερική πολιτική κ.λπ.).

Ας δούμε, ενδεικτικά, συγκεκριμένα παραδείγματα:

Το κόμμα μας έχει σαφή θέση εναντίον των εξορύξεων. Θέση που, πέρα από την οικολογική της διάσταση, έχει ευρύτερη πολιτική σημασία, γιατί σημαίνει την άμεση αποκλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή μας, που πυροδοτούνται για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων διεθνών οικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.

Την εποχή της παγκόσμιας απαξίωσης των ορυκτών καυσίμων, πολιτικές και συμμαχίες στηρίζονται πάνω σε ανέφικτες εξορύξεις και άτοπους σχεδιασμούς αγωγών, με την ψευδή επίκληση δήθεν εθνικών συμφερόντων ή λόγων εθνικής ασφάλειας.

Θα αναφέρω και την πρότασή μας για διεθνή διάσκεψη όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, για τη διευθέτηση των ΑΟΖ, με πρωτοβουλία της Ελλάδας, που σημαίνει την ανάδειξη της Ελλάδας σε παράγοντα ειρήνης στην περιοχή, ενώ, ταυτόχρονα, αποκλείει την επέμβαση οιουδήποτε ιδιοτελούς τρίτου, πολιτικού ή οικονομικού, παράγοντα στα θέματα αυτά.

Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο, αν το πολιτικό σύστημα θελήσει και μπορέσει να το αντιληφθεί και να το πιστέψει.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ