ΚΟΡΙΤΣΙ
Συγγραφέας
Edna O’ Brien (Έντνα Ο’ Μπράιαν)
Μετάφραση
Χριστίνα Σωτηροπούλου
Ένα βιβλίο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από την κορυφαία Ιρλανδή συγγραφέα.
Μια ιστορία επιβίωσης και εξιλέωσης στην αδυσώπητη φύση της βορειοανατολικής Νιγηρίας.
Κάποτε ήµουν κορίτσι, αλλά όχι πια. Μυρίζω άσχηµα. Το αίµα ξεράθηκε και πέτρωσε πάνω µου και πάνω στο κουρελιασµένο ρούχο µου. Τα σωθικά µου ένας βάλτος. Χύμηξα µέσα στο δάσος που είδα εκείνη την πρώτη, φριχτή νύχτα, όταν άρπαξαν εµένα και τις φίλες µου από το σχολείο.
Έτσι ξεκινά η συγκλονιστική αφήγηση ενός κοριτσιού που απήχθη από την Μπόκο Χαράµ. Η Μαριάµ γίνεται µάρτυρας και θύµα της βαρβαρότητας µιας ανδρικής κοινότητας που υπακούει σ’ έναν απάνθρωπο κώδικα βίας. Κι ενώ ο κόσµος γύρω της δείχνει βουτηγµένος στην παράνοια, της δίνεται η ευκαιρία να αποδράσει –µόνο και µόνο για να έρθει αντιµέτωπη µε το στίγµα του θύµατος που επιστρέφει µε το παιδί τού εχθρού.
Απόσπασμα βιβλίου
ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΚΟΡΙΤΣΙ, αλλά όχι πια. Μυρίζω άσχημα. Το αίμα ξεράθηκε και πέτρωσε πάνω μου και πάνω στο κουρελιασμένο ρούχο μου. Τα σωθικά μου ένας βάλτος. Χύμηξα μέσα στο δάσος που είδα εκείνη την πρώτη, φριχτή νύχτα που άρπαξαν εμένα και τις φίλες μου από το σχολείο.
Οι κρότοι των πυροβολισμών στον κοιτώνα μας μάς αιφνιδίασαν και οι άντρες με τα καλυμμένα πρόσωπα και το άγριο βλέμμα μάς είπαν ότι ήταν στρατιώτες που ήρθαν για να μας προστατέψουν, γιατί έγινε εξέγερση στην πόλη. Φοβηθήκαμε, τους πιστέψαμε. Τα κορίτσια σηκώθηκαν όπως όπως από τα κρεβάτια τους και άλλες ήρθαν από τη βεράντα όπου κοιμούνταν, γιατί ήταν μια ζεστή, υγρή νύχτα.
Μόλις ακούσαμε το Αλάχου Άκμπαρ, Αλάχου Άκμπαρ, καταλάβαμε. Είχαν κλέψει τις στολές των στρατιωτών μας για να περάσουν τον έλεγχο. Μας βομβάρδιζαν με ερωτήσεις –Πού είναι το σχολείο αρρένων, πού φυλάσσεται το τσιμέντο, πού είναι οι αποθήκες. Όταν τους είπαμε ότι δεν ξέραμε, εξοργίστηκαν. Και μετά όρμησαν μέσα κάποιοι άλλοι και είπαν ότι δεν βρήκαν ανταλλακτικά και πετρέλαιο στις αποθήκες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει φασαρία μεταξύ τους.
Δεν μπορούσαν να επιστρέψουν με άδεια χέρια, ο αρχηγός τους θα γινόταν έξαλλος. Τότε, μέσα στον πανικό, ένας τους είπε χαμογελώντας πλατιά «Tα κορίτσια αρκούν» και τους ακούσαμε να δίνουν διαταγή να έρθουν και άλλα φορτηγά. Ένα κορίτσι πήρε το κινητό για να τηλεφωνήσει στη μητέρα της, αλλά αμέσως της το άρπαξαν από τα χέρια. Εκείνη άρχισε να κλαίει, μαζί και άλλα κορίτσια, τους ικέτευαν να τις αφήσουν να πάνε στα σπίτια τους. Μία γονάτισε και έλεγε «Κύριε, κύριε» και ο άντρας νευρίασε και άρχισε να μας καταριέται και να μας κοροϊδεύει, να μας βρίζει, να λέει ότι ήμασταν τσούλες, πόρνες, ότι κανονικά θα έπρεπε να ήμασταν παντρεμένες και ότι πολύ σύντομα θα γινόταν κι αυτό.
Μας χώρισαν σε ομάδες των είκοσι και μας έβαλαν να περιμένουμε, μιλούσαμε και στεκόμασταν η μια κολλητά στην άλλη μέχρι που μας διέταξαν να φύγουμε αμέσως από τον κοιτώνα και να αφήσουμε τα πάντα πίσω μας.
Ο οδηγός του πρώτου φορτηγού που βρισκόταν έξω από την πύλη του σχολείου είχε ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι του και οδηγούσε σαν τρελός καθώς διασχίζαμε τη μικρή πόλη. Η ώρα ήταν περασμένη και δεν βρισκόταν κανείς έξω για να αναφέρει στις Αρχές ότι είδε ένα φορτηγό γεμάτο κορίτσια να περνάει.
Σύντομα βρεθήκαμε σε ένα ακριτικό χωριό που συνόρευε με την πυκνή ζούγκλα. Είπαν στον οδηγό να σταματήσει και, λίγα λεπτά αφότου τον έβγαλαν έξω, ακούσαμε καταιγισμό πυρών.
Είχαν φτάσει και άλλοι οδηγοί και γίνονταν έντονες συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να αποφασιστεί ποια κορίτσια έπρεπε να μπουν σε κάθε φορτηγό. Είχαμε παραλύσει από τον τρόμο. Το φεγγάρι, που το είχαμε χάσει για λίγη ώρα, έκανε ξανά την εμφάνισή του ψηλά στον ουρανό, οι ψυχρές αχτίδες του φώτιζαν τα σκοτεινά δέντρα, που συνεχίζονταν όσο έβλεπε το μάτι, και μας οδηγούσαν στον τελικό προορισμό. Αυτό το φεγγάρι δεν ήταν σαν εκείνο που έλαμπε στα πατώματα του κοιτώνα όσο μαζεύαμε τα ρούχα μας, αφήνοντας όμως τα βιβλία μας, τις σάκες μας και τα υπάρχοντά μας, όπως μας είχαν διατάξει. Έκρυψα πάνω μου το ημερολόγιό μου, γιατί ήταν το τελευταίο πράγμα που με ένωνε με τη ζωή μου.
Αλλά δεν είχαμε χάσει τις ελπίδες μας. Ξέραμε ότι εκείνη τη στιγμή θα είχαν αρχίσει να μας ψάχνουν οι ομάδες διάσωσης, οι γονείς μας, οι γέροντες, οι καθηγητές μας, όλοι στο κατόπι μας. Από τις ανοιχτές πλευρές του φορτηγού πετούσαμε πράγματα, για να καταφέρουν να μας εντοπίσουν –μια χτένα, μια ζώνη, ένα μαντίλι, κομμάτια χαρτί με τα ονόματά μας γραμμένα πάνω τους. Βρείτε μας, βρείτε μας. Μιλούσαμε ψιθυριστά και προσπαθούσαμε να δώσουμε κουράγιο η μια στην άλλη…
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Βραβεία – Διακρίσεις
> Υποψήφιο για το βραβείο Women’s Prize for Literature
Είπαν για το βιβλίο
«Ένα γενναίο βιβλίο για µια γενναία ψυχή»
-JM Coetzee- τιµηµένος µε το Νόµπελ Λογοτεχνίας
«Υπνωτιστικό, λυρικό, παλλόμενο από σκοτεινή ενέργεια… Ένα µυθιστόρηµα που αποτελεί αριστοτεχνική µελέτη του ανθρώπινου κακού, από µια συγγραφέα που εξακολουθεί να βελτιώνεται, ακόµα και στα 88 της χρόνια. Θα σας συνταράξει µε τη συγκινητική, άγρια οµορφιά του.»
-The Times-
«Σε όλη τη µακρά καριέρα της, η Edna O’Brien έχει αποδείξει ότι είναι µια ιδιαιτέρως θαρραλέα συγγραφέας, ταγµένη να γράφει την αλήθεια, αφοσιωµένη στις αναµνήσεις της, τη φαντασία της και την πίστη της στη δύναµη και την οµορφιά της γλώσσας… Το ταλέντο της ως συγγραφέως και η ικανότητά της να διαβάζει το µυαλό των χαρακτήρων της και να κατασκευάζει δεξιοτεχνικές προτάσεις κάνουν το νέο της µυθιστόρηµα πραγµατικά επώδυνο για τον αναγνώστη –κι αυτό αποτελεί αληθινή τιµή για την O’Brien.»
-The New York Times-
«Ένα αριστούργηµα, µια σπαραξικάρδια ιστορία απώλειας και λύτρωσης από τη µοναδική πένα της O’Brien –µια πένα που είναι ταυτόχρονα άγρια και τρυφερή, συνειδητοποιηµένη και οραµατίστρια.»
-The Irish Times-
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Έντνα Ο’ Μπράιαν γεννήθηκε το 1930 στην Ιρλανδία και θεωρείται µια από τις σπουδαιότερες χρονικογράφους του 20ού αιώνα για τον ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία.
Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι έργα µυθοπλασίας και έχει τιµηθεί µε πολλά βραβεία, όπως το Irish PEN Lifetime Achievement Award, το American National Arts Gold Medal και το Frank O’Connor Prize, ενώ το 2019 της απονεµήθηκε το David Cohen Lifetime Achievement Award για το σύνολο του έργου της.
Σήµερα ζει στο Λονδίνο.
Κατηγορία: Παγκόσμια λογοτεχνία, Ιστορικό – Εποχής
ISBN : 978-960-645-072-3