Χ. Καστανίδης στο “Π”: Για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας

Του
ΧΑΡΗ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ
Βουλευτή ΚΙΝΑΛ Α’ Θεσσαλονίκης

Στη διάρκεια της δεκαετούς δημοσιονομικής κρίσης, διάφορες ακραίες, αντισυστημικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο της δημόσιας ζωής. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Η Χρυσή Αυγή υπήρχε και δρούσε στο περιθώριο του δημοκρατικού πολιτεύματος, ως ασήμαντη εκλογικά και πολιτικά δύναμη, πολύ πριν από το 2012. Στο γόνιμο έδαφος της οικονομικής κατάρρευσης και των κοινωνικών θυμάτων της, της πολιτικής υστερίας και της προκλητικής επιτροπείας των δανειστών βρήκε κοινωνικό ακροατήριο, ενισχύθηκε εκλογικά και απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μετά τις δίδυμες εκλογές του 2012.

Η Χρυσή Αυγή, υπολογίσιμη πια δύναμη της κρίσης και των ρευμάτων της οργής που αυτή προκάλεσε, ανέδειξε αμέσως στην πρώτη γραμμή των στόχων της την αμφισβήτηση και τις προκλήσεις σε βάρος της Δημοκρατίας. Απροκάλυπτη φασιστική βία, που έφτασε μέχρι τον φόνο, ρατσιστικά παραληρήματα, χυδαία συμπεριφορά μέσα στο Κοινοβούλιο, οργάνωση στρατιωτικού τύπου σε όλη την έκταση της επικράτειας.

Ο πολιτικός κόσμος αντέδρασε σπασμωδικά, χωρίς ενιαίο σχέδιο, χαμένος μέσα στην εχθροπάθεια των αντίπαλων πολιτικών. Η Δικαιοσύνη, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έκανε την επιλογή να ενοποιήσει σε μια δικαστική υπόθεση τον φόνο και τις κατηγορίες περί εγκληματικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα την υπέρμετρη καθυστέρηση στην έκβαση της δίκης. Η δημοκρατική αντίδραση και οι συνέπειές της άργησαν.

Έστω και έτσι, η κάθαρση που αναλογεί σε μια ταραγμένη πολιτική περίοδο πήρε τον ήχο της εκφωνημένης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Ας κρατήσουμε τη στιγμή αυτή, γιατί είναι ευτυχής για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Ας κρατήσουμε την αρχική ενιαία στάση των κομμάτων του συνταγματικού τόξου, που συνόδευσε τη δικαστική απόφαση, και ας απομονώσουμε την αμέσως μετά από ένα 24ωρο διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαμάχη γεμάτη από νομικές ανακρίβειες και στοχευμένη παραπληροφόρηση, οφειλόμενες στη στενή κομματική σκοπιμότητα.

Το πολιτικό σύστημα οφείλει να αντιδρά ώριμα. Το ίδιο και οι πολίτες. Στη διάρκεια της θυελλώδους κρίσης, πέραν των ευθυνών των πολιτικών κομμάτων, υπήρξε διακριτή και βαριά δυσάρεστη η ανοχή ή και στήριξη της φασιστικής ύβρης από ένα μέρος της κοινωνίας. Δεν αρκεί η κοινοβουλευτική διόρθωση που έκανε το εκλογικό σώμα στις εκλογές του 2019, εξοστρακίζοντας τη Χρυσή Αυγή από τη Βουλή των Ελλήνων. Δεν αρκεί ούτε μία δικαστική απόφαση για τα εγκλήματα των νεοναζί.

Η απάντηση της Δημοκρατίας πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και οριστική. Και θα είναι τέτοια, αν οι θεσμοί και οι φορείς της, με πρώτα τα πολιτικά κόμματα, διαπαιδαγωγήσουν τους πολίτες υπεύθυνα, με γνώμονα την αλήθεια και το δημόσιο συμφέρον. Γιατί η Χρυσή Αυγή δεν θα έφτανε να γίνει μαζί τιμητής και αρνητής της Δημοκρατίας, αν στη διάρκεια της κρίσης δεν συνέτρεχε και η ανευθυνότητα συγκεκριμένων κομμάτων.

Σ’ ένα δραματικό οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο, προστέθηκε από τη Δεξιά και τη ριζοσπαστική Αριστερά η ρητορική του μίσους. Η εχθροπάθεια κατέστη όχημα του κομματικού τους συμφέροντος, ενώ καλλιέργησαν απίστευτους μύθους και ψέματα για την κρίση και την αντιμετώπισή της. Η προθυμία, δε, Μέσων Ενημέρωσης να παρέχουν βήμα στη φασιστική φωνή και εικόνα στα καμώματά τους υπήρξε ανεκδιήγητη. Η Χρυσή Αυγή «άνθισε» στο έδαφος μιας κατεστραμμένης και ψευδούς συλλογικής συνείδησης.

Το καθήκον της αλήθειας και η ηθική της ευθύνης είναι ο μόνος δρόμος που από κοινού οφείλουν να διανύσουν πολιτικοί και πολίτες, ώστε ο φασισμός να παραμείνει στο διηνεκές μόνο μια ανάμνηση.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ