ΤΑ ΔΕΚΑΕΞΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

October 3, 2020 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Γιε μου,
Πονάει η ψυχή μου τώρα που σου γράφω ξεχασμένος σε ένα καταθλιπτικό δωμάτιο ενός γηροκομείου, αποκομμένος από όλους. Πιο πολύ όμως υποφέρω που δε σε βλέπω. Ξέρω, έχεις τις δουλειές σου και τα τρεχάματά σου, αλλά η μοναξιά πληγώνει πολύ, δεν αντέχεται. Και τι δε θα έδινα για να σε δω! Κι ο χρόνος μου δεν είναι πια πολύς. Μακάρι να είναι όλα καλά στη ζωή σου και να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος.
Σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ πολύ,
ο πατέρας σου

Ο συνταξιούχος πυροσβέστης Αργύρης Φαρμάκης, τσακισμένος από τη ζωή. Ο γιος του Άρης, με ροπή σε κάθε είδους μπλέξιμο. Τους χωρίζει άβυσσος. Τους ενώνει όμως μια συγκλονιστική εξέλιξη, μέσα από δεκαέξι σπαρακτικά γράμματα.

Μια αληθινή ιστορία πατέρα και γιου που βουτάει ως τα τρίσβαθα της ψυχής και φέρνει δάκρυα στα μάτια…

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

Απόσπασμα βιβλίου

ΌΛΑ ΈΓΙΝΑΝ ΜΈΣΑ σε δευτερόλεπτα, σαν να πάτησε κάποιος ένα γιγάντιο κουμπί και να πείραξε τον ουρανό, τη θάλασσα, τους αέρηδες, τη φύση όλη, διοχετεύοντας ηλεκτρική ενέργεια και τινάζοντας στον αέρα τη γαλήνη του τοπίου.
Ξαφνικά σκοτείνιασε ο τόπος, τα σύννεφα άρχισαν να κυνηγιούνται με μανία, κι απ’ αυτή τη σύγκρουση με αγκομαχητά αλλά και τρομερούς θορύβους, ένα υδάτινο πέπλο νερού, τόνοι νερού έπεφταν σαν βαρίδια μαστιγώνοντας γη, θάλασσα, ανθρώπους, βουνά.
Οι κεραυνοί χτυπούσαν αλύπητα τη θάλασσα, που έγινε σκούρα θαρρείς κι έτσι θα μπορούσε να τους αποκρούσει ή έστω να τους κάνει να αστοχήσουν.
Σαν δαιμονισμένοι έτρεχαν οι άνθρωποι για να προφυλαχτούν, την ώρα που οι αστραπές έχυναν τόνους χρωμάτων στον σκουρόχρωμο πια ουρανό, ενώ οι κεραυνοί, μ’ εκείνο τον δαιμονισμένο ήχο, παρέπεμπαν σε πεδίο μάχης, πόλεμο κανονικό.
Ο αέρας δρούσε μεμονωμένα δείχνοντας τη δική του ισχύ, κι όχι μόνο με την έντασή του αλλά και μ’ ένα παράξενο βουητό, αυτό που τον έκανε ακόμα πιο τρομακτικό. Καμιά καρέκλα δεν μπορούσε να του αντισταθεί, ενώ αγρίευε περισσότερο σε όσα αντικείμενα έμεναν στις θέσεις τους.
Εκείνος, με τα μαλλιά μουσκεμένα και ανάκατα και την μπλούζα κολλημένη πάνω του, με τεντωμένες τις φλέβες από την ένταση και τις παντόφλες να γλιστρούν έτοιμες να τον γκρεμίσουν, έτρεχε να κατεβάσει τη μεγάλη τέντα, αυτή μπροστά στην είσοδο. Όμως πριν φτάσει στο κοντάρι, είχε ήδη κατεβάσει άπειρες βλαστήμιες σε όσες παραλλαγές υπήρχαν, και σε άλλες που είχε εφεύρει ο ίδιος.
Μόνο αυτός μπορούσε να συνδυάσει καντήλια κι αγίους, γνωστούς και άγνωστους, να τους βάλει μαζί στο ασταμάτητο κι ασύγκριτο παραλήρημά του, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τον άκουγαν και τον έβλεπαν ένα σωρό άνθρωποι εκεί έξω.
Ούτε ο Αλ Πατσίνο στον Σημαδεμένο δεν είχε βρίσει τόσο πολύ, αλλά ο Άρης Φαρμάκης ήταν ακόμα χειρότερος, νιώθοντας περισσότερο κατατρεγμένος από τον αγαπημένο του ηθοποιό. Το ξαφνικό μπουρίνι διέλυσε τον ψυχισμό του κι ήταν σαν να του πείραξε τον εγκέφαλο!
«Γιατί πάλι, ρε γαμώτο; Γιατί πάλι; Μας έχει ρημάξει ο γαμημένος ο καιρός τώρα που είναι να δουλέψουμε λίγο. Αύγουστος είναι αυτός ή Νοέμβριος;» είπε στον Τεό, τον μπαρίστα του μαγαζιού, που άντεχε στωικά τα ξεσπάσματά του κι είχε πια συνηθίσει.
Αφεντικό του ήταν ο Άρης, τον πλήρωνε στην ώρα του, του έβαζε και τα ένσημα, τι τον ένοιαζε αν έβριζε ακόμα και τις καρέκλες! Αυτή τη φορά όμως του έδινε απόλυτο δίκιο, όσο κι αν ξεσπούσε. Ήταν η τρίτη συνεχόμενη μέρα που το μπουρίνι διέλυε ξαπλώστρες, ομπρέλες, τραπέζια, τέντες, διακοσμητικά, ενώ δημιουργούσε και μια λίμνη μέσα στο μαγαζί…

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του.
Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24) κι από το 1992 ως το 2017 ήταν στο Mega Channel.
Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα.
Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα.
Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.