Μ. Καρακλιούμη: Τώρα είναι η ώρα της πολιτικής αξιολόγησης…

Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ
Πολιτικής Αναλύτριας RASS

Ενός κακού μύρια έπονται… Πόσες φορές, άραγε, το έχουμε αισθανθεί φέτος. Το 2020, αν επιβιώσουμε, κυριολεκτικά ή ψυχολογικά, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μας. Δεν έφθανε η πανδημία και τα άσχημα οικονομικά παρεπόμενά της, ήρθε και ο «Ιανός» να τονίσει την ασημαντότητά μας και την εφήμερη παραμονή μας.

Τα έντονα καιρικά φαινόμενα δεν μας υπενθύμισαν απλώς την κλιματική αλλαγή και την «οργή της φύσης», αλλά ανέδειξαν την ανυπαρξία υποδομών και βεβαίως το κατώτερο των περιστάσεων πολιτικό προσωπικό, που εκτός του ότι δεν εξασφάλισε στη χώρα υποδομές, πολλές φορές και στοιχειώδεις, επέδειξε μικρή επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα.

Στο σημείο αυτό θα ξεκινήσει για μια ακόμη φορά το έπος της φυλής μας – ή καλύτερα το παρατράγουδο. Η απόδοση ευθυνών θα ξεκινήσει από την τοπική αυτοδιοίκηση, πρώτου και δεύτερου βαθμού, θα καταλήξει στην κεντρική διοίκηση και ίσως και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν υπέδειξε ή χρηματοδότησε έργα υποδομής και στο τέλος θα «φταίει ο Χατζηπετρής», ώσπου να ξεχαστούμε. Το θέμα θα σβήσει, μιας και όσο κρατά ένας καφές είναι η επικαιρότητα στις μέρες μας, και θα ξανανοίξει όταν θα μας βρει η επόμενη θεομηνία.

Η περιγραφή που μόλις έκανα συνοψίζει την πραγματικότητά μας, που μας θλίβει, μας εξοργίζει, αλλά δεν φαίνεται να μας κινητοποιεί ώστε να τη διορθώσουμε.

Ο τρόπος προφανής και ευτυχώς η δημοκρατία μας δίνει τα μέσα: Το μέσο είναι απλό και είναι η ψήφος μας. Κάθε φορά που πάμε στην κάλπη να θυμόμαστε πόσο κρίσιμη απόφαση παίρνουμε. Ποιους προκρίνουμε να μας διοικήσουν; Κατά κανόνα εκείνους με τα λαμπερά χαμόγελα, όσους βλέπουμε στην οθόνη και κυρίως αυτούς που αισθανόμαστε σαν κι εμάς, αυτούς που μας λένε αυτά που θέλουμε να ακούσουμε. Τους «κομψευόμενους γαμπρούς και ντίβες, που έκοβαν βόλτες με τα τζιπ, αντί να σπάσουν τα αναχώματα να μην πνιγούμε», όπως χαρακτηριστικά μου είπε ένας θεσσαλός φίλος μου, που επλήγη από την κακοκαιρία.

Όμως σήμερα η λύση έρχεται από τα δυσάρεστα, από αυτά που δεν θέλουμε να ακούσουμε, από αυτά που οφείλουμε να αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε.

Θα θυμηθώ τη φράση που κυριάρχησε στην πανδημία και θα πω: «Λοιπόν, τα πράγματα είναι σοβαρά».

Αξιολογήστε ποιους ψηφίσατε σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης, συνειδητοποιείστε ότι σε κάθε θητεία αιρετού θα πρέπει να έρχεται και ο λογαριασμός και την επόμενη φορά που θα φθάσετε πάνω από την κάλπη αναδείξτε εκείνους και εκείνες που θα ιδρώσουν τη φανέλα, θα λύσουν προβλήματα και δεν θα μοιράζουν χαμόγελα και ατάκες. Μόνο έτσι θα μας διοικήσουν οι καλύτεροι, όχι οι πρόθυμοι…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ