Κυρ. Βελόπουλος στο «Π»: Τυχόν εγκατάλειψη της Κύπρου συνιστά μέγιστη εθνική μειοδοσία

Του
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Προέδρου της Ελληνικής Λύσης

Δυστυχώς, τα τελευταία γεγονότα καταδεικνύουν ότι η απόφαση της κυβέρνησης να προβεί σε μια πολύμηνη μυστική διπλωματία με την Τουρκία μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει στον Ελληνισμό. Και αυτό δεν είναι πλέον μια δική μου αξιολογική κρίση, την οποία την είχα διατυπώσει πολλούς μήνες πριν και δυστυχώς σήμερα δικαιώνομαι, αλλά είναι κοινός τόπος που επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα.

Η ομολογία του πρωθυπουργού για έγγραφη συμφωνία με την Τουρκία υπό τις εντολές του Βερολίνου, η διάθεση για προσφυγή στη Χάγη εκτός του εθνικού πλαισίου, αλλά κυρίως η απόκρυψη κάθε στοιχείου αυτού του διαλόγου από τους πολιτικούς αρχηγούς –κρατώ μια επιφύλαξη για τον κ. Τσίπρα– δείχνει πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ενδώσει και να παραδώσει.

Και αυτό δεν έχει δικαίωμα να το κάνει. Δεν μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να διαπραγματεύεται εθνικά θέματα δεκαετιών, ερήμην του Κοινοβουλίου και του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί ο αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ να ανακοινώνει ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι έτοιμος για εθνικές υποχωρήσεις και μόνον εγώ να ξεσηκώνομαι και να απαιτώ εξηγήσεις.

Ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει άμεσα τη θέση του μετά και τις δηλώσεις του αμερικανού διπλωμάτη. Ποιοι είναι οι συμβιβασμοί στους οποίους είναι έτοιμος να προβεί; Διότι η Ελλάδα προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία χωρίς να διεκδικεί τίποτα. Χωρίς να διεκδικεί την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης για την Ίμβρο, την Τένεδο, τα Πριγκηποννήσια.

Δηλαδή, η Ελλάδα κάθεται σε ένα τραπέζι όπου διεκδικητής εμφανίζεται μόνο ο συνομιλητής της, η Τουρκία. Άρα, οποιαδήποτε υποχώρηση, οποιοσδήποτε συμβιβασμός αφορά αποκλειστικά και κυρία εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ποιον; Στην Τουρκία! Μια χώρα η οποία δεν διαθέτει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο! Μια χώρα που είναι παγκόσμιος ταραξίας. Μια χώρα που πλέον αντιμετωπίζεται εχθρικά από το σύνολο των χωρών της περιοχής αλλά και από υπερδυνάμεις, με τελευταίο παράδειγμα αυτό της Ινδίας!

Η Τουρκία θεωρείται εχθρός ακόμα και σε παραδοσιακές δυνάμεις του σουνιτικού Ισλάμ, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Ιράκ αλλά και άλλες χώρες της περιοχής. Η πανίσχυρη Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Συρία, το Ισραήλ, η Λιβύη, η Γαλλία θεωρούν την Τουρκία «εχθρική δύναμη». Ακόμα και η Ρωσία, με την οποία η Τουρκία υποτίθεται ότι διατηρεί καλές σχέσεις, στρατιωτικά στρέφεται κατά των συμμάχων της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα! Συζητά με την Τουρκία σε στρατιωτικό επίπεδο και την ίδια στιγμή σφυροκοπάει τους ισλαμιστές συμμάχους της Τουρκίας σε Συρία και Λιβύη.

Και πάμε εμείς να διαπραγματευτούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας ασφάλεια με την Τουρκία, μόνο και μόνο επειδή το επιθυμούν οι Γερμανοί! Οι Γερμανοί που φυσικά έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία, διότι το ένα τρίτο της πολεμικής βιομηχανίας έχει ως πελάτη τον τουρκικό στρατό. Οι Γερμανοί έχουν δανειοδοτήσει και επιδοτήσει την Τουρκία με 150 δισ. ευρώ, άρα είναι οι τελευταίοι που θα διαπραγματευτούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Και εμείς, για να υπηρετήσουμε τα γερμανικά συμφέροντα, προβαίνουμε σε μια πράξη που ισοδυναμεί με εθνική μειοδοσία. Εγκαταλείπουμε την Κύπρο μόνη της, να απαιτεί κυρώσεις για την Τουρκία, προκειμένου να υπακούσουμε τις γερμανικές εντολές.

Την ίδια ώρα μάλιστα που η Κύπρος δίνει μάθημα εθνικής αξιοπρέπειας,, θέτοντας βέτο σε κάθε απόπειρα επιβολής κυρώσεων σε οποιαδήποτε τρίτη χώρα, αν πρώτα δεν επιβληθούν οι αυτονόητες κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Ας προσέξουν οι κύριοι της κυβέρνησης. Διότι όλοι θυμόμαστε την προδοσία της χούντας απέναντι στην αδελφή μας Κύπρο. Με την απόσυρση της μεραρχίας το 1967 και την εισβολή που ακολούθησε. Και οι ιστορικές αντιστοιχίες είναι συντριπτικές.

Δηλαδή, από τη μία αφήνουμε την Κύπρο μόνη της και από την άλλη συζητούμε για αποστρατιωτικοποίηση νησιών, επειδή έτσι θέλει η Τουρκία και έτσι διατάζει η Γερμανία. Υπονομεύουμε το ενιαίο αμυντικό δόγμα και συζητάμε για αφοπλισμό των νησιών μας!

Γιατί, άραγε; Σκοπεύαμε ποτέ να επιτεθούμε στη Σμύρνη ή στην Ιταλία; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο Ερντογάν προετοιμάζεται για πόλεμο σε όλα τα επίπεδα. Τον αφοπλισμό τον ζητά προκειμένου να εξυπηρετήσει τα σχέδιά του, τα οποία περιλαμβάνουν πλήγματα σε όλο το μήκος των συνόρων, με έμφαση στην Κύπρο. Ο οποίος διάλογος λοιπόν με την Τουρκία θα πρέπει να έχει ως κύριο στόχο τον αφοπλισμό των Τούρκων και την αναχαίτιση της τουρκικής απειλής με κάθε τρόπο. Οτιδήποτε άλλο συνιστά εθνική αυτοκτονία, για την οποία η Ιστορία θα είναι αμείλικτη.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ