Το δύσκολο παζλ με την Κίνα – Του Π. Αδαμίδη
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Η Ευρώπη βιώνει μια άνευ προηγουμένου ζοφερή οικονομική –και όχι μόνο– προοπτική ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Με τους δείκτες ύφεσης, απώλειας εισοδήματος, μείωσης του εθνικού, ανά κράτος-μέλος, εθνικού προϊόντος και απωλειών σε θέσεις εργασίας να έχουν χτυπήσει βαθύ κόκκινο.
Και με τις εκτιμήσεις διαρκώς να διολισθαίνουν στο αβυσσαλέο βάραθρο της απαισιοδοξίας. Και να μεταβάλλονται επί τα χείρω. Σε μια ενδεικτική και μόνο ιστορική αναλογία, είναι ανάγκη να επισημανθεί ότι τις βαρύτερες συνέπειες του κραχ του 1929 οι ΗΠΑ τις βίωσαν στα τέλη του 1933. Όταν και άρχισε η αντιστροφή των μεγεθών και της καθοδικής πορείας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται προσπάθειες. Τουναντίον. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Μόλις προ ημερών η Γαλλία εξήγγειλε ένα πρόσθετο πακέτο μέτρων ύψους 100 δισ. ευρώ για τη στήριξη της εθνικής της οικονομίας. Είχαν προηγηθεί από το ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι σήμερα άλλα 470 δισ. ευρώ. Η Γερμανία από την άλλη ενισχύει την οικονομίας της με 1 τρισ. ευρώ.
Ποσά δυσθεώρητα, που μοιραία γεννούν μελαγχολικές σκέψεις σε σχέση με τις δικές μας δυνατότητες.
Όταν μάλιστα η υστέρηση των εσόδων από τον τουρισμό φτάνει και σε ποσοστά 90% σε σχέση με την περυσινή περίοδο και η τουριστική μας βιομηχανία συνεισφέρει περί το 20% του ΑΕΠ. Οι υπολογισμοί και οι συνεπαγωγές για το μέγεθος της ύφεσης τρομάζουν. Αλλά και καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για καίριες και στοχευμένες δράσεις. Μέσα σε μια εικόνα, είναι η αλήθεια, που δεν έχει αποκρυσταλλωθεί και κρύβει ολοένα και περισσότερες δυσάρεστες εκπλήξεις. Σε ένα πλαίσιο που εύλογα όλοι κρίνονται.
Η σπαζοκεφαλιά για τη διαχείριση της κρίσης αναδεικνύει και τα κενά στον σχεδιασμό της πολιτικής μας ως Ένωσης αλλά και ως χώρας. Που μοιραία επέτρεψαν σε τρίτους παράγοντες, με πρώτη την Κίνα, να διεισδύσουν και να δημιουργήσουν προκλήσεις που προσομοιάζουν με το αυγό του Κολόμβου. Και περιορίζουν αντίστοιχα, τόσο λόγω οικονομικών μεγεθών κλίμακας όσο και λόγω, ενδεχομένως, προσωπικών εξαρτήσεων, τα περιθώρια αντίδρασης.
Σε πρώτο χρόνο συνειδητοποιήσαμε ότι οι γραμμές παραγωγής των ειδών που άμεσα χρειαζόμαστε για την ατομική μας προστασία και τη στοιχειώδη επάρκεια των υγειονομικών μας μονάδων είχαν εδώ και χρόνια μεταφερθεί στην Κίνα. Και όταν έπραξαν οι αρμόδιοι αλλά και κάθε ενδιαφερόμενος το αυτονόητο, να στηλιτεύσουν δηλαδή τις ευθύνες των Κινέζων για την αδράνεια, αν όχι προσπάθεια συγκάλυψης των κινδύνων από τον κορονοϊό και την εξάπλωσή του, συνειδητοποίησαν ότι είχαν να αντιμετωπίσουν τη συντριπτική δύναμη πυρός που οι κινεζικές Αρχές είχαν αποκτήσει.
Σε σημείο που ήθελαν να δημιουργήσουν μια δική τους πραγματικότητα ως προς την πανδημία και από απολογούμενοι για επιλογές και παραλείψεις να προβληθούν ως «αποκούμπι ασφάλειας» και «δύναμη αγαθοεργίας».
Για τους υποψιασμένους ήταν μια εξέλιξη που δεν θα αργούσε να γίνει ευρύτερα γνωστή. Σε παράλληλο ουσιαστικό χρόνο, οι κινεζικές Αρχές προχώρησαν σε μια πρόσθετη επίδειξη ισχύος, ενδεικτική του πώς αντιλαμβάνονται την άσκηση και τη διαχείριση της εξουσίας. Απείλησαν και ονόμασαν ως ανεπιθύμητα πρόσωπα τους τσέχους πολιτικούς που τόλμησαν να επισκεφτούν την Ταιβάν και επανέλαβαν τις απειλές τους στους Σουηδούς που «τόλμησαν» να στηρίξουν ηθικά έναν σουηδό συγγραφέα, κινεζικής καταγωγής, που έχει φυλακιστεί από το κινεζικό καθεστώς.
Ισχυρό τους ατού αποτελεί η οικονομία τους, που συνεχίζει να αναπτύσσεται. Και δείχνει να είναι η μόνη στην παρούσα φάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γερμανικές εξαγωγές στην Κίνα ξεπέρασαν τα 100 δισ. ευρώ και η ζήτηση ειδικά στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας διατηρείται σταθερή.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Με τη συντελούμενη μετάβαση στην κλιματικά ουδέτερη οικονομία και την πλήρη αποκοπή από κάθε μορφή ορυκτού καυσίμου μέχρι το έτος 2050, αποκτούν ιδιαίτερη αξία όλα τα στοιχεία και μεταλλεύματα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή συσκευών ψηφιακής τεχνολογίας αλλά και μπαταριών, που με τη σειρά τους θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Κύρια θέση μεταξύ αυτών κατέχουν οι λεγόμενες σπάνιες γαίες, που στην παρούσα χρονική συγκυρία η Κίνα φαίνεται να εξορύσσει έως και το 90% αυτών σε παγκόσμια κλίμακα.
Είναι παράμετροι που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Γιατί το επόμενο στάδιο του σφιχτού οικονομικού, και όχι μόνο, εναγκαλισμού είναι ο πνιγμός. Με ή χωρίς πανδημία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ