Ρωτώντας πας στην πόλη…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Δεν μπορούσα να πιστέψω τα συνθήματα της διαμαρτυρίας των γονιών – και μη. Είναι απίστευτα και απαράδεκτα. Χιλιάδες φώναζαν ότι δεν μπορούν να είναι σκλαβωμένοι. Να ποδοπατούν τις μάσκες χωρίς να υπολογίζουν τις ζωές των παιδιών τους, παρασυρόμενοι από ψευδείς προπαγάνδες. Δεν φοβούνται τίποτα;
Ένας ιός που παγκοσμίως έχει σκοτώσει τόσο κόσμο, είναι αυτό που τους υποδουλώνει, που υποδουλωθήκαμε στον Ερντογάν και δεν το πήραμε χαμπάρι. Στα όπλα λοιπόν, στα σύνορα, για να υπερασπίσουμε την πατρίδα μας, να ελευθερώσουμε τα νησιά, τα χωριά και τα βουνά μας, αφού η μάσκα έγινε ένα με τον Ερντογάν, τον πραγματικό μας εχθρό. Το ζήτημα με τα παιδιά είναι πολύ σοβαρό και η ευθύνη των κυβερνώντων μεγάλη. Μπορεί λοιπόν αυτός ο κόσμος με τις καρακαϊδόνες που φώναζαν «όχι στα παιδιά μας μάσκα» να αναλάβουν την ευθύνη αυτή;
Όχι βέβαια, γιατί καλά καλά δεν έχουν αντιληφθεί ποιος είναι ο κίνδυνος. «Ρωτώντας πας στην πόλη», λέει η παροιμία. Έτσι κι εγώ, ρωτώντας επιστήμονες, έμαθα πόσο δύσκολος είναι αυτός ο ιός και πόσο κακό μπορεί να κάνει στη γενιά αυτή που πηγαίνει σχολείο.
«Είναι», μου είπε μια γιατρός, «σαν να περνά τρένο από πάνω σου». Δεν υπολογίζετε τους εαυτούς σας και καλά κάνετε, δικαίωμά σας, αλλά το να κλάψετε κατόπιν εορτής δεν δικαιώνει αυτήν την ανόητη συμπεριφορά. Δεν ταλαιπωρείστε μόνο εσείς. Όλη η Γη ταλαιπωρείται. Γιατί; Δεν το ξέρω, ούτε μπορώ να πλέξω μύθους, ιστορίες για τους καλούς και τους κακούς. Ξυπνήστε και μη γίνεστε παιχνιδάκι στον καθένα που μιλά χωρίς αποδείξεις και δημιουργεί ή μάλλον θα δημιουργήσει προβλήματα στα σχολεία, σε μια χρονιά που κινδυνεύει να χαθεί.
Κοιτάξτε και λίγο ψηλά στον ουρανό, μήπως είναι ένα μάθημα από ψηλά, για να συνετιστούν οι λαοί για την απληστία τους, την ανηθικότητα, την έλλειψη καλοσύνης, την απατεωνιά, την ψευτιά, την έλλειψη κάθε μορφής ανθρωπισμού. Φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Και λειτουργούμε ανόητοι ακόμα στα εύκολα και τα ακούραστα, στη ζωή των περασμένων χρόνων, που ζήσαμε σαν αγάδες. Αυτά τέλος, μόνο οι προσπάθειές μας θα μας δικαιώσουν ως κοινωνία πολιτισμένων ανθρώπων.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ