Μήπως είναι ώρα να γυρίσουν στα θρανία δάσκαλοι και καθηγητές;
-Κανείς δεν θα απολογηθεί για το φιάσκο των Πανελλαδικών Εξετάσεων; – Αυτά τα γράμματα μαθαίνουν στα παιδιά μας;
Όπου και να κοιτάξεις, απελπίζεσαι…
Ψάχνεις να βρεις τι φταίει και όλοι σφυρίζουν αδιάφορα κοιτώντας ψηλά, μήπως και δουν να πέφτει κανένα αστροπελέκι… Μήπως και ξυπνήσουμε… Και επιτέλους αρχίσουμε να αναζητούμε το χθες, όταν χωρίς ιδιαίτερα καταφέρναμε να πετύχουμε τον στόχο που είχαμε συμφωνήσει με τον εαυτό μας. Για να γελάσει το χειλάκι της μάνας, να δει ο πατέρας να αποδίδουν καρπούς οι κόποι του στο χωράφι, στη σκαλωσιά, στο αμπάρι του καραβιού…
Και τώρα που έχεις τα πάντα, αντί να ξεπεράσεις το χθες, έμεινες πίσω… Με την εξαίρεση αυτών που καταφέρνουν όσα ονειρεύθηκαν.
Δυστυχώς, χάθηκε και το όραμα…
Όχι για όλους, όμως…
Όχι για εκείνους που από τη γέννα έχουν μάθει να παλεύουν…
Μακρύς ο πρόλογος…
Φρόντισαν για αυτό οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Λείπει η ουσία.
Και η απώλειά της μεγαλώνει κάθε χρόνο…
Χωρίς κανένας από τους δασκάλους και τους καθηγητές της Μέσης και της Ανώτατης Εκπαίδευσης να ανησυχεί…
Μεγάλη ήττα ήταν τα φετινά αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Στις οποίες δεν κρίνονται μόνο οι μαθητές. Εξετάσεις δίνουν και οι καθηγητές τους. Όλων των μαθημάτων… Η όποια αποτυχία των υποψηφίων είναι πρωτίστως αποτυχία των καθηγητών τους.
Έκαστος κατά τα έργα του…
Ό,τι τους έμαθαν ήταν αποτυπωμένο στην κόλλα που παρέδωσαν στους επιτηρητές τους. Οι μαθητές θα μπορούσαν να πουν στους καθηγητές τους: Αυτά τα γράμματα μας μάθατε… Φτάσαμε στο σημείο να μπαίνει κάποιος στο πανεπιστήμιο με 625 μονάδες, με άριστα τις 20.000 μονάδες. Δεκαοχτάχρονοι μπήκαν σε Τμήματα Μαθηματικών και Φυσικής έχοντας μέσο όρο στα εξεταζόμενα μαθήματα 3 και 6! Και κάτι ακόμα, που μέχρι τώρα θα λέγαμε ότι αποκλείεται να είναι αληθινό: Μπαίνουν στα πανεπιστήμια υποψήφιοι που απλώς έγραψαν στην κόλλα το όνομά τους!
Μέχρι εδώ τη μεγάλη ευθύνη την έχουν οι καθηγητές. Θα μπορούσαν όμως να πουν, και με το δίκιο τους, φταίμε κι εμείς, αλλά σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τα γράμματα που έμαθαν οι μαθητές έχουν και οι δάσκαλοί τους. Αυτοί βάζουν τις βάσεις, τα θεμέλια. Από κει και πέρα, όμως, τη σκυτάλη παίρνουν οι καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης, που έχουν ευθύνη για τον μαθητή που θα «παραδώσουν» στη χώρα, στην ελληνική κοινωνία. Για το αύριο της Ελλάδας.
Είναι σημαντικές οι ευθύνες των δασκάλων μας και των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης. Τα παιδιά πρώτα τα πλάθει η οικογένεια και στη συνέχεια ο δάσκαλος ανοίγει τον δρόμο της ζωής. Και το τελικό «χτίσιμο» είναι το μεγάλο χρέος των καθηγητών, που οφείλουν να δώσουν στη νέα γενιά όλα τα εφόδια για το αύριο, με τη βοήθεια και της οικογένειας.
Τα φετινά αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων έδειξαν ότι η μεγάλη πλειονότητα των υποψηφίων είχε πολλά ελλείμματα. Υπάρχουν ευθύνες. Και αυτό επισημαίνουμε με ιδιαίτερη έμφαση στον τίτλο μας.
Στον μεγάλο ανταγωνισμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία, αλλά και, πέραν αυτών, με τη Ρωσία, την Κίνα, την Αυστραλία και την Αργεντινή, οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι δεν είναι εύκολοι αντίπαλοι… Φτάνει να έχει γίνει καλή δουλειά από τα πρώτα βήματα των παιδιών μας.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ