Κάνει πίσω ο Μητσοτάκης – Πάει σε διάλογο με τον Ερντογάν για όλα τα θέματα!
Κάτω από τις πιέσεις αμερικανών και ευρωπαίων «συμμάχων»
Ως «πρόβατον επί σφαγήν» ο Κυρ. Μητσοτάκης –υπό την ασφυκτική πίεση αμερικανών και ευρωπαίων… συμμάχων– οδηγείται σε διάλογο με την Τουρκία, με ανοιχτή ατζέντα. Διάλογο από τον οποίο μόνο να χάσει έχει η χώρα μας, καθώς αυτά που διεκδικεί η Τουρκία είναι σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Ο Τ. Ερντογάν το έχει καταστήσει σαφές ότι θα βάλει όλα τα θέματα στο τραπέζι και θα πάρει όσα περισσότερα μπορεί. Σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και τις ενδείξεις από τα κέντρα αποφάσεων από Ουάσινγκτον και Βερολίνο, η μέρα που ο πρωθυπουργός θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Τ. Ερντογάν δεν είναι πολύ μακριά. Ντ. Τραμπ και Άνγκ. Μέρκελ βιάζονται να κλείσουν το μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου, να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας, προκειμένου να προστατεύσουν τα γεωστρατηγικά –και όχι μόνον– συμφέροντά τους.
Θεωρούν την Τουρκία πιο «χρήσιμο σύμμαχο» από ό,τι την Ελλάδα
Από τις μέχρι τώρα κινήσεις τους προκύπτει σαφώς ότι θεωρούν την Τουρκία πιο «χρήσιμο σύμμαχο» από ό,τι την Ελλάδα και αυτή η πραγματικότητα εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα μας. Η σθεναρή στήριξη από την πλευρά της Γαλλίας και του Εμ. Μακρόν δεν αρκεί προφανώς για να εξισορροπήσει τη σε βάρος μας κατάσταση. Αποτέλεσμα των ασφυκτικών πιέσεων που ασκούνται στην κυβέρνηση από ΗΠΑ, Γερμανία, ενδεχομένως και από άλλες χώρες ήταν όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Αφενός ο Γενικός Γραμματέας Γενς Στόλτενμπεργκ έσπευσε να προαναγγείλει συμφωνία για διάλογο Ελλάδας – Τουρκίας με σκοπό να φέρει προ τετελεσμένων την Αθήνα. Αφετέρου προέκυψε ότι η κυβέρνηση μέσω του αντιπροσώπου της στο ΝΑΤΟ άνοιξε τον δρόμο για τον διάλογο, που για να αμβλυνθούν οι δυσμενείς εντυπώσεις το «βάφτισαν» τεχνικές συζητήσεις. Σε κάθε ευκαιρία ο πρωθυπουργός τονίζει ότι το μοναδικό ζήτημα που θα συζητήσει με την άλλη πλευρά είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και τίποτε άλλο.
Ωστόσο ο Τ. Ερντογάν επιμένει ότι η ατζέντα πρέπει να χωρέσει και άλλα ζητήματα και είναι πολύ πιθανό να τα καταφέρει με τη στήριξη Αμερικανών και Γερμανών. Αν ο Κυρ. Μητσοτάκης υποκύψει στις πιέσεις αυτές και πάει σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης θα παραβεί κατάφωρα την πάγια εθνική θέση που για δεκαετίες υπηρέτησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Διότι στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα θα χάσει στη θάλασσα, όπου είναι και η βασική επιδίωξη του Τ. Ερντογάν. Και όσο κι αν κάποιοι επιχειρήσουν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, το αποτέλεσμα θα ισοδυναμεί με εθνική ήττα, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα.
Η έκφραση «ετοιμότητας» από την Τουρκία για «διάλογο χωρίς προϋποθέσεις» ακούγεται ευχάριστα σε πολλές ξένες πρωτεύουσες, που δεν αντιλαμβάνονται ότι η πρόταση αυτή σημαίνει διάλογος χωρίς ατζέντα, όπου η Τουρκία θα μπορεί να βάζει και να αφαιρεί θέματα κατά βούληση, χωρίς το πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας και χωρίς, φυσικά, αποδοχή της αρχής αποφυγής χρήσης βίας αλλά και κατάληξης, εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Αυτοί ακριβώς είναι «οι όροι και οι προϋποθέσεις» που, σύμφωνα με τις κατηγορίες της Τουρκίας, θέτει η Ελλάδα για να… αποφύγει τον διάλογο.
Το διπλωματικό επεισόδιο με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ άφησε σοβαρά προβλήματα πίσω του. Δεν είναι μόνο η αναξιοπιστία η οποία επιχειρείται να χρεωθεί στην ελληνική πλευρά, που εμφανίζεται να υπαναχώρησε από μια συμφωνημένη διαδικασία, είναι πλέον και η κρίση εμπιστοσύνης με τον επικεφαλής της Συμμαχίας. Κυρίως όμως αναδείχθηκε πρόβλημα συντονισμού στην Αθήνα, ώστε να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις για τις ελληνικές θέσεις.
Είναι προφανές ότι η… παρεξήγηση (!) με τον κ. Στόλτενμπεργκ δεν θα είχε συμβεί εάν από τη αρχή ήταν ξεκάθαρο στον ίδιο ότι δεν θα υποβάλει καμία πρόταση ούτε νοείται συζήτηση όσο παραμένουν τα τουρκικά πλοία στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Προηγουμένως, βέβαια, ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ είχε συνομιλίες με τις πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών, κάλεσε τους στρατιωτικούς ακολούθους Ελλάδας και Τουρκίας και τους απέδωσε την πρότασή του για μέτρα αποφυγής ατυχημάτων και αποσυμπίεσης της έντασης, ζητώντας απαντήσεις εντός μίας εβδομάδος, και φρόντισε να ανακοινώσει αυτές τις επαφές ως έναρξη διαλόγου.
Ακόμη και τις καλύτερες των προθέσεων να είχε ο κ. Στόλτενμπεργκ, είναι προφανές ότι ο πειρασμός να εγκλωβισθεί η Ελλάδα σε μια συζήτηση, ενώ οι απειλές και τα τετελεσμένα της Τουρκίας θα είναι ενεργά, είναι μεγάλος. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις η Ελλάδα δήλωσε ότι δεν υπάρχει έναρξη διαλόγου πριν αποχωρήσουν τα τουρκικά πλοία από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία έσπευσε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να δηλώσει πρόθυμη για συνομιλίες χωρίς όρους και να κατηγορήσει την Ελλάδα για υπαναχώρηση, κερδίζοντας έτσι μια εύκολη επικοινωνιακή νίκη.
Κίνδυνος θερμού επεισοδίου…
Μάλιστα, προκαλεί προβληματισμό το τι ακριβώς θα προβλέπει αυτός ο μηχανισμός και τα μέτρα του κ. Στόλτενμπεργκ και τι περίμενε από μια τέτοια συζήτηση η Αθήνα. Διότι είναι ξεκάθαρο ότι ο κίνδυνος ατυχήματος και θερμού επεισοδίου δεν προέρχεται από την έλλειψη ΜΟΕ και κανόνων συμπεριφοράς των πλοίων ή των αεροσκαφών των δύο χωρών, αλλά από το γεγονός ότι η Τουρκία παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας με ερευνητικά και πολεμικά πλοία της και η Ελλάδα δεν έχει άλλον τρόπο από το να προασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της με κάθε τρόπο. Τι ακριβώς, δηλαδή, προτείνει το ΝΑΤΟ; Να μην προσεγγίζουν οι ελληνικές φρεγάτες το «Oruc Reis» και τις φρεγάτες που το συνοδεύουν για να μη γίνει ατύχημα;
Εάν ο κ. Στόλτενμπεργκ ήθελε να βοηθήσει, θα έπρεπε να απευθυνθεί στην Τουρκία και να ζητήσει αποφυγή ενεργειών που προκαλούν στρατιωτικοποίηση και ένταση και συνεπώς δημιουργούν το έδαφος για κλιμάκωση και «ατυχήματα».
Όμως είναι ένα από τα συμπτώματα ασυνεννοησίας και έλλειψης συντονισμού που φαίνεται να υπάρχει στην Αθήνα, αποτέλεσμα ίσως και των διαφορετικών κέντρων που εμπλέκονται στη χάραξη και άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Οι δίαυλοι μεταξύ της Βασιλίσσης Σοφίας και της Ηρώδου Αττικού είναι όλο και λιγότερο λειτουργικοί, δεν υπάρχει αλληλοενημέρωση και συντονισμός, ούτε ακόμη ενιαία γλώσσα, πολλά θυσιάζονται στον βωμό της επικοινωνίας και κυρίως φαίνεται να μην υπάρχει στρατηγική.
Πριν από το επεισόδιο με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ είχε προηγηθεί η κατάρρευση της πρωτοβουλίας της Γερμανίας για διάλογο, καθώς είχε δοθεί προφανώς η εντύπωση σε Γερμανούς και Τούρκους ότι μέχρι την έναρξη των διερευνητικών η Ελλάδα θα απείχε από κάθε κίνηση όχι μόνο για έρευνες στη Μεσόγειο, αλλά ακόμη και για σύναψη συμφωνιών, όπως έχει δικαίωμα ως κυρίαρχο κράτος, με αποτέλεσμα η υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο να οδηγήσει σε διακοπή της πρωτοβουλίας, με τους Γερμανούς μάλιστα να επιρρίπτουν ευθύνες και στην Ελλάδα.
Τελευταία εξέλιξη στον εκφοβισμό της Τουρκίας
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την απροθυμία για σκληρή γραμμή και μέτρα
Με όλα τα προηγούμενα γίνεται σαφές πως ο Ερντογάν βλέπει την απροθυμία για σκληρή γραμμή και μέτρα προς την Τουρκία και προχωρά συνεχώς σε αύξηση της πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση.
Καθώς το Oruc Reis πλησιάζει τις ελληνικές” κόκκινες γραμμές” δηλώνει ο Τούρκος Πρόεδρος: “Η Τουρκία έχει την υποδομή και τη θέληση να ενεργοποιήσει τόσο τη διπλωματία όσο και τη στρατιωτική της ισχύ”, μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου, η οποία κράτησε σχεδόν πέντε ώρες…
“Εκείνοι που σηκώνουν ανάστημα κατά της Τουρκίας διακινδυνεύοντας την ασφάλεια του λαού τους θα πληρώσουν βαρύ τίμημα”, δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, προσθέτοντας πως “ εάν χρειαστεί η Τουρκία έχει τη δύναμη να ενεργοποιήσει την διπλωματία και τον στρατό της”.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ