Χρ. Κηπουρός: Μια σημαία σε κάθε νησί, από τα 14 του Καστελόριζου
Του Χρήστου Κηπουρού
Πρώην Βουλευτή Έβρου
[email protected]
Στην αρχή, πριν από τον τίτλο, είχα το “να τοποθετηθεί”. Μετά το διόρθωσα γράφοντας “θα τοποθετηθεί”, ως εάν επρόκειτο δηλαδή για ανακοίνωση.
Ήθελα προφανώς να προκαταλάβω τους επίσημους επισκέπτες να πειθαναγκαστούν να κάνουν την ανακοίνωση αυτή του τίτλου για τις σημαίες, σε μια τέτοια επετειακή ημέρα, όπως η 13η Σεπτεμβρίου 2020. Και ναι μεν για λόγους οικονομίας του τίτλου, παρέλειψα αμφότερες τις εκδοχές, όμως η πρόθεσή μου περί πειθαναγκασμού τους, παραμένει αυτούσια. Προς το τέλος μάλιστα θα πω και περισσότερα.
Πέρασαν 77 χρόνια από το 1943, όταν το αντιτορπιλικό “Ναύαρχος Κουντουριώτης” εισήλθε στο λιμάνι του νησιού και αφού προχώρησε στην αποβίβαση αγήματος και στην ύψωση της Ελληνικής σημαίας, έκανε το Καστελόριζο, το πρώτο μέρος της χώρας που απελευθερώθηκε.
Μεταξύ των άλλων το Καστελόριζο σήμερα διαθέτει μια υποβρύχια Ελληνική σημαία {Εικόνα Α΄}. Μπορούν λοιπόν να τοποθετηθούν σημαίες-σημαδούρες, σε όλες τις νησίδες καθώς και τις βραχονησίδες του νησιωτικού συμπλέγματος. Σημαίες υποβρύχιες, όσο και επί της ξηράς, που θα φαίνονται από ψηλά αλλά και από μακρυά. Ανάμεσά τους, δεκατέσσερις σημαίες της Ε.Ε.
Εικόνα Α΄, Υποβρύχια σημαία στο Καστελόριζο, πηγή: kefaloniapress
Στα νησιά αυτά που αποτελούν το σύμπλεγμα των Νότιων Σποράδων, πέραν της Μεγίστης, της Στρογγύλης και της Ρω, ανήκουν οι νησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριελιά, Βουτσάκια, Μαύρο Ποΐνι, Μαύρο Ποϊνάκι, Μεγίστη, Πολυφάδος Ι και ΙΙ, Τραγόνερα, Ψωμί και Ψωραδιά {Χάρτης Α’}.
Χάρτης Α΄, του συμπλέγματος του Καστελόριζου, πηγή: el.wikipedia.org
Πρόκειται για πράξη που αποτελεί άσκηση του αναφαίρετου δικαιώματος στην εθνική κυριαρχία. Καταρχήν γεμίζει με εθνική υπερηφάνεια, την παρούσα όσο και αξιόλογη ένστολη Ελλάδα των διαφορετικών όπλων που μπορεί να βελτιωθεί, προτού το σύμπλεγμα καταστεί πραγματικός “Αστακός”. Θα γεμίσει επίσης με υπερηφάνεια, όχι μόνο τον ένστολο στόλο και θαλάσσιο φύλακα του Ελληνισμού, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και τους Καστελοριζιούς και τις Καστελοριζιές. Ειδικά οι εκ των τελευταίων δεκατέσσερις, μπορούν με την εποπτεία της Δημοτικής αρχής, να αποτελέσουν τις διαδόχους της κυράς της Ρω. Τις νέες κυρές, όσο και τις κυρές νέες.
Την ιδέα αυτή την ενέπνευσε το παράδειγμα της κυράς της Ρω, που όσο ζούσε, ανεβοκατέβαζε καθημερινά την Ελληνική σημαία στο ομώνυμο νησί. Δεν λέω να γίνει κάτι ανάλογο και σήμερα. Μπορεί όμως στα πλαίσια της παλλαϊκής άμυνας να αναπτυχθεί η συμβολή των γυναικών αυτών στην επίβλεψη της αισθητικής, αρχιτεκτονικής και οικοκυρικής διάστασης καθώς και της ένδυσης των νησιών με το δίκτυο των σημαιών που προτείνονται.
Η επιμέλεια και η προβολή ενός μικρού φιλμ μετά από τη λήψη drone με το ένδυμα αυτό των σημαιών στα νησιά του συμπλέγματος, έχει μόνο θετικά να επιδείξει για την εθνική άμυνα.
Όσο για την κυρά της Ρω, επίσης ενέπνευσε και άλλη μια ιδέα: Να γίνει η Μεγίστη, η κυρά της Ανατολικής Μεσογείου.
Απόψεις όμως που θα κινδυνεύουν να διολισθήσουν προς εθνικόφρονες ατραπούς, αν δεν συνοδευτούν από τα εξ Αθηνών δείγματα γραφής. Μόνο που τέτοια πρωτεύουσα δεν υπάρχει.
Αυτό το μεγάλο πατριωτικό κενό φιλοδοξούν να καλύψουν οι προτάσεις μας, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, καταρχήν στις 5 Ελληνίδες νήσους, από τη Μεγίστη, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κάσο, ως την Κρήτη. Μια πολιτική που θα ολοκληρωθεί με την ψήφιση, κατά τη συνεδρίαση της Βουλής εν ολομελεία, στο ίδιο αυτό νησί. Και αν τα Τουρκικά παρατράγουδα κλιμακωθούν περαιτέρω, τότε να προχωρήσει κι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, καθ άπασα την επικράτεια. Τόσο στη νησιωτική, όσο και στην Ηπειρωτική.
Το ίδιο κενό έρχεται να καλύψει η πρόταση για τη διακομματική επιτροπή για την ανάπτυξη του νησιού, όσο και η προμήθεια από λεφτά των εν Αθήναις και αλλαχού εχόντων, και παρουσία του Ελληνικού ερευνητικού σκάφους με το όνομα: “Καστελόριζο”, ως αντίπαλο δέος του Τουρκικού.
Αν πάλι βγουν διάφοροι “ορθολογιστές” και πουν ότι δεν αξίζει τον κόπο όλο αυτό το διανοητικό, πολιτικό και ηθικό οπλοστάσιο προτάσεων, μετά των αναγκαίων δαπανών, για ένα νησί των 500 κατοίκων, έχω να απαντήσω ότι στην περίπτωση που έστω και τώρα προχωρήσει επί τέλους η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο, τότε η θαλάσσια Ελλάδα που το Καστελόριζο θα προσφέρει ως δώρο στον Ελληνισμό, έχει έκταση όσο η μισή Ηπειρωτική Ελλάδα.
Ένα τόσο μεγάλο δώρο, και μαζί του, μερικές Ελληνικές και Ευρωπαϊκές σημαίες. Από αυτές που κάθονται στο στομάχι του κάθε ερντογάν, ιδίως όταν διαπιστώνει ο ίδιος, όπως οι όμοιοί του, ότι η γαλάζια πατρίδα κατοικοεδρεύει παλαιόθεν στη θαλάσσια Ελλάδα, και είναι τέτοια μετά των ομοιόχρωμων σημαιών, όπως όμως και τι είναι αυτό που τους σπάει τον τσαμπουκά.
Μπορεί ο “τσαμπουκαλής”, το παράγωγο της τουρκικής αυτής λέξης, να σημαίνει τον καβγατζή και τον προκλητικό, όμως η λέξη “τσαμπουκάς” σημαίνει αυτόν που έχει καταδικαστεί ξανά. Και ο ίδιος το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, αφού είναι στη δική του γλώσσα. Είθε λοιπόν η νέα του καταδίκη να γίνει από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του ανθρώπου, αν όχι και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
Και για να μην αδικήσω τους ημεδαπούς, έχω να τους πω ότι αν η τεκνοποιία είναι χαρά, και η παραγωγή ιδεών είναι και αυτή τεκνοποιία, και επόμενα χαρά, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί και η πολιτική αποτελεί χαρά. Μια χαρά όμως, που τόσο η Κυβερνητική όσο και η Αντιπολιτευτική Ελλάδα, έχουν να νοιώσουν από πολλών ετών. Πάρα πολλών.
Μέχρι που να ξανασυμβεί αυτό, οι εν Ελλάδι κυβερνητικοί και αντιπολιτευτικοί πατριωτισμοί θα υπάρχουν και θα αναπτύσσονται στο βαθμό που θα έχουν μια επαπειλούμενη όσο και πειθαναγκαζόμενη δομή. Όχι πάντοτε από έξω, όμως σίγουρα από μέσα. Εξ ου και το παρόν άρθρο για τις σημαίες, όπως και άλλα προηγούμενα. Και γιατί όχι και επόμενα.
Σε κάποιους δε που κάνουν συγκρίσεις των νησίδων στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου με τα Ίμια, έχω να πω ότι, όσο μεγάλο και ατιμώρητο έγκλημα είναι η εκεί αφαίρεση της σημαίας, άλλο τόσο τεράστια παράλειψη ήταν και το ότι δεν υπήρχαν, όχι μια αλλά δύο γαλανόλευκες με ισάριθμες Ευρωπαϊκές σημαίες, σε αμφότερα τα Ίμια.
Και τέλος, επειδή η σημαία δεν είναι ένα κομμάτι πανί ούτε φτερό στον άνεμο, να το πάρει ο αέρας αλλά εθνικό σύμβολο, η προσβολή του δεν έπεσε από τους ουρανούς. Καλώς τιμωρείται τόσο από από το εσωτερικό δίκαιο μιας χώρας, όσο και από το διεθνές δίκαιο, μέσα από το αρμόδιο διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
paron.gr