Περί Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Ένα διαχρονικό επιτραπέζιο παιχνίδι, που έχει ανδρώσει κάθε εκδοχή της νεότητας στους επιχειρηματικούς ελιγμούς και τη δημιουργία, είναι η «Μονόπολη». Μια απολαυστική και εκ του ασφαλούς προσομοίωση της ζωής. Εξαιρετικά παιδευτική και χρήσιμη. Αρκεί να μην την μπερδέψουμε με την πραγματικότητα και τις ανάγκες της. Και να μη θεωρήσουμε ότι τα πάντα μπορεί να είναι κομμένα και ραμμένα τόσο όσο. Με τις ανάλογες ανύπαρκτες ή ελεγχόμενες συνέπειες.

Εδώ και χρόνια αναδεικνύεται από καιρού εις καιρόν το ζήτημα περί της ανάγκης σύστασης Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Ακολουθούν και οι αντίστοιχες ιλαροτραγικές συζητήσεις και διαστάσεις του. Που κυμαίνονται από τη θεώρησή του ως πανάκειας για την αντιμετώπιση και πολύ περισσότερο την εξάλειψη
κάθε «νόσου» και προβλήματος, μέχρι την προσδοκία αποκατάστασης, καθ’ όλα συμπαθών, συνταξιούχων και απόστρατων. Χωρίς να υπάρχει, με την αναφορά αυτή, καμιά διάθεση απαξίωσης και απόρριψης της διάθεσης προσφοράς αλλά και των ικανοτήτων των ενδιαφερόμενων.

Μοιραία επέρχεται η σύγχυση και η βραχυκύκλωση του όλου εγχειρήματος και της σχετικής συζήτησης. Είναι σε μεγάλο βαθμό απότοκος της παρεξηγημένης αντίληψης της φύσης και της λειτουργίας του. Ή αντίστοιχα της επιθυμίας όσων θα αποφασίσουν ή όσων επιθυμούν να ενταχθούν σε αυτό να το προσαρμόσουν στις επιδιώξεις τους.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να προσδιοριστεί σε αδρές γραμμές τι αποτελεί τη θεματική της εθνικής ασφάλειας. Σίγουρα υπερβαίνει τα στενά όρια της άμυνας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί θεμελιώδη παράμετρο της ασφάλειας, χωρίς να είναι η μόνη.

Ο ενεργειακός εφοδιασμός και επάρκεια, η ασφάλεια του επισιτισμού, η πρόσβαση σε υδάτινες πηγές, η επάρκεια των υγειονομικών υποδομών, η αντιμετώπιση των σύγχρονων απειλών που αφορούν το διαδίκτυο και τη σταδιακή ψηφιοποίηση του συνόλου της οικονομίας και των κάθε φύσεως συναλλαγών, ο εντοπισμός και η κατανίκηση ε­χθρικών συμπράξεων, η ανασκευή παραπληροφόρησης και εχθρικής προπαγάνδας, η βιομηχανική κατασκοπεία και η υφαρπαγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, η αντιμετώπιση πανδημιών, η αδρανοποίηση πυρήνων και πρακτικών ριζοσπαστικοποίησης και κατ’ επέκταση τρομοκρατίας αποτελούν ενδεικτικές θεματικές διακινδύνευσης της εθνικής ασφάλειας. Που με τη σειρά τους απαιτούν συστηματική μελέτη και εργώδη διαχείριση. Με την ενημέρωση των αρμόδιων αξιωματούχων και την υποβολή προτάσεων.

Γιατί θα πρέπει να αποσαφηνισθεί και ο συμβουλευτικός ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας, εις ό,τι αφορά τη διοικητική διάρθρωση και λειτουργία του. Σε καμιά περίπτωση δεν νοείται η αυτονόμησή του ως διοικητικού οργάνου. Θα ήταν καταστροφική και αντίθετη σε κάθε έννοια διάκρισης εξουσιών και πολιτειακής λειτουργίας.

Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από ένα πρόσωπο, όσο ικανό και εάν είναι αυτό.

Ο απελθών σύμβουλος είναι ένας καθ’ όλα αξιοπρεπής άνθρωπος και συγκροτημένος επαγγελματίας. Εξ ορισμού δεν αποτελούσε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, ούτε και μπορούσε να επιτελέσει τον ρόλο αυτού.

Επιπλέον, δεν μπορούσε να σχολιάζει τις τρέχουσες εξελίξεις, ακόμα και εάν δεν έβρισκε συνομιλητές ή αποδέκτες των εισηγήσεών του, ούτε βέβαια θα επιτρεπόταν να λειτουργεί ως εκπρόσωπος Τύπου, ακόμα και εάν του το ζητούσαν. Ορισμένες δουλειές είναι από τη φύση τους άχαρες και αθόρυβες.

Όταν βέβαια εννοούμε να γίνο­νται σωστά και όχι να αποτελούν ένα τετραγωνάκι της «Μονόπολης».

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ