Δημήτρης Χαλαζωνίτης: Χωρίς γλώσσα δεν μπορείς να ερωτευτείς…

«Ό,τι κι αν γράφω έχει να κάνει με τον θάνατο και το απέναντί του, την αθανασία. Αυτό ισχύει και για μένα και για κάθε έναν που γράφει. Όποιος το αρνείται είναι ψεύτης.

Δεν μπορεί -αυτή η μανία μου να γράφω συνέχεια και να δουλεύω συνέχεια, όπως και ο πατέρας μου, που ακόμα ζει και δουλεύει, έχει μ’ αυτό να κάνει: δεν μας αφήνει να πεθάνουμε! Αν λοιπόν τα καταφέρω και συνεχίσω και γράφω και με βοηθήσει και η μνήμη μου και το μυαλό μου και το σώμα μου, ίσως τελικά τα καταφέρω… Το μοιράδι μου. Αυτό προσδοκώ με την ποίηση. Εννοώ αυτό που θέλουμε όλοι μας: το τι μας αναλογεί σ’ αυτήν τη ζωή».

«Πιστεύω ότι η ποίηση γίνεται και γεννιέται μέσα από τη σχέση μας με τη ζωή και τους ανθρώπους. Και τη μοναξιά μας βέβαια. Όταν γράφεις είσαι πάντα μόνος σου. Γιατί σκέφτεσαι. Και όταν σκέφτεσαι, είσαι μόνος σου».

«Ας μη γελιόμαστε: δεν μπορείς να ερωτευτείς χωρίς γλώσσα. Δεν σου φτάνουν πεντακόσιες λέξεις για να έρθεις κοντά με τον άλλον. Δεν μπορείς να ονειρευτείς χωρίς γλώσσα. Ας λέμε ό,τι θέλουμε, αλλά ας έχουμε υπόψη μας και αυτό. Από την άλλη, χωρίς γλώσσα δεν θα είχαμε μνήμη. Και χωρίς μνήμη είσαι ένα τίποτα. Και ναι, όλα αυτά είναι πολιτικά σχόλια αν θες. Γιατί αυτό που γίνεται σήμερα γύρω μας, και στην Ελλάδα για να το εξειδικεύσουμε, είναι μία επίθεση στην ελευθερία, στο όνειρο και στη μνήμη».

Υπογραφή: Δημήτρης Χαλαζωνίτης, οδοντίατρος, ποιητής

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ