Ανδ. Μιχάλαρος στο «Π»: Οι προκλήσεις για την κυβέρνηση και η παραγωγική ανασυγκρότηση
-Οι δυσοίωνες προοπτικές λόγω του κορονοϊού, τα ελληνοτουρκικά και το κακό κλίμα στην αγορά θα αλλάξουν με ένα ρεαλιστικό παραγωγικό μοντέλο που θα στηριχθεί από όσους έμειναν όρθιοι από το τσουνάμι των Μνημονίων
Γράφει ο
ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΑΡΟΣ
Πρόεδρος ΒΕΠ (Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιώς)
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η εθνική οικονομία, παρότι κάποιοι λένε ότι ξεπεράστηκε η κρίση και η υποτιθέμενη «εποχή των Μνημονίων». Ενώ το 2020 άρχισε με θετικές προοπτικές, η υγειονομική κρίση με την Covid-19, η αστάθεια που προκαλεί η Τουρκία με την αναθεωρητική πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και η παντελής έλλειψη παραγωγικού μοντέλου διαμορφώνουν ένα πολύ δύσκολο σκηνικό για την αγορά και τις επιχειρήσεις.
Η έναρξη της Ινδίκτου την 1η Σεπτεμβρίου τυγχάνει να είναι και απαρχή του νέου οικονομικού έτους, το οποίο φέρνει πολλά προβλήματα, αγκυλώσεις και προβλήματα. Είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να επιλύσει εκκρεμότητες που κληρονόμησε και να διαχειριστεί κρίσεις που προέκυψαν μετά τον Φεβρουάριο. Μέχρι τώρα έχει δείξει συγκρότηση και εργατικότητα, αλλά χρειάζεται να επιμείνει και να εξετάσει με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις στην οικονομία, την αγορά και την επιχειρηματικότητα.
Πέρα από τους (αναμενόμενους) κλυδωνισμούς θα πρέπει να επανεξετάσει την καθημερινότητα του πολίτη, ο οποίος δεν απασχολείται με θέματα υψηλής στρατηγικής, αλλά με διλήμματα, όπως η διαβίωση της οικογένειάς του, το επαγγελματικό μέλλον του, η συνεχιζόμενη απουσία κινήτρων προς τις παραγωγικές επιχειρήσεις, οι σοβαρές ελλείψεις μιας σειράς τεχνικών ειδικοτήτων από την ελεύθερη αγορά. Παρά τη φιλότιμη και ενδιαφέρουσα δουλειά που έγινε από τους επιστήμονες που συνέταξαν την Έκθεση Πισσαρίδη για την Ανάπτυξη της Οικονομίας, πέρα από τις διαπιστώσεις, δεν είδαμε προτάσεις και κατευθύνσεις για την επίλυση αυτών των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν όσοι κράτησαν όρθιο τον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια των Μνημονίων.
Μονόδρομος η κοινωνική δικαιοσύνη
Ίσως είναι επίκαιρο, όσο ποτέ άλλοτε, το αίτημα για τον σχεδιασμό ενός νέου παραγωγικού μοντέλου για τη χώρα, το οποίο θα διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και θα πρέπει να εφαρμοστεί σταδιακά από το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους έως το τέλος της επόμενης άνοιξης, οπότε αναμένεται να έρθουν τα πρώτα ευρωπαϊκά κεφάλαια στήριξης της οικονομίας.
Ο βιοτεχνικός κόσμος, για παράδειγμα, αναμένει από το οικονομικό επιτελείο να ανακοινώσει μια νέα πολιτική για τη φορολογία και την ασφάλιση, από την οποία θα υπάρξουν κίνητρα ώστε να δημιουργηθούν επενδύσεις. Πολλές φορές οι «ειδικοί» μιλούν για την ανάγκη προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, αλλά αν δεν πειστούν να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία όσοι ήδη δραστηριοποιούνται σ’ αυτήν, τότε πώς μπορεί να ελπίζει κανείς σε αόριστες και υποθετικές εκτιμήσεις;
Εφόσον όλοι καταλαβαίνουν την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, ας υπάρξουν άμεσες εξαγγελίες για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, της εισφοράς αλληλεγγύης, του συντελεστή φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων και τις υπεραποσβέσεις. Ας επιβοηθηθούν οι καινοτόμες δραστηριότητες, η ανάπτυξη εταιρειών υψηλής τεχνολογίας αλλά και οι εγχώριες παραγωγικές και μεταποιητικές δραστηριότητες για προϊόντα άμεσης ανάγκης.
Όταν όλοι παίρνουν θέση για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει πίσω και να ταλαιπωρείται από τους δαίμονες του μικροκομματισμού και των ιδεοληψιών περασμένων δεκαετιών. Πρέπει να υποστηριχθούν επιχειρηματικά σχέδια που προβλέπουν αλυσίδες παραγωγής με νέες θέσεις εργασίας (τεχνικού περιεχομένου και υψηλής υπεραξίας) αλλά και προοπτική δημιουργίας κεφαλαίων, ώστε να μιλούμε για ευημερία κι όχι για διαχείριση της μιζέριας.
Έτσι θα αλλάξει το κλίμα
Οι ευκαιρίες βρίσκονται μπροστά μας και πρέπει να τις αξιοποιήσουμε. Η κυκλική οικονομία, η παραγωγή επώνυμων προϊόντων υψηλής ποιότητας, ο εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης, η αξιοποίηση παλαιών βιομηχανικών υποδομών ή εγκαταλελειμμένων δημοσίων εκτάσεων για την εγκατάσταση επιχειρήσεων start up και θεματικών πάρκων με εμπορικές δραστηριότητες, η υποστήριξη των εφοδιαστικών αλυσίδων με την αξιοποίηση συνδυασμένων μεταφορών, η ενίσχυση των ναυπηγοεπισκευαστικών δραστηριοτήτων και οι νέες τάσεις σε δραστηριότητες μετάδοσης ισχύος θα μπορούσαν να μετατρέψουν τους δισταγμούς και την απαισιοδοξία στην αγορά σε κίνητρο για να ανακυκλωθούν κεφάλαια.
Δεν έχουμε το περιθώριο να χάσουμε άλλο χρόνο, ούτε να βαυκαλιστούμε με όσους υπόσχονται ότι θα μοιράσουν λεφτά. Τα κεφάλαια γίνονται με δουλειά, με συνέπεια και όραμα. Στο χέρι της κυβέρνησης είναι να πάρει την απόφαση. Στο χέρι του βιοτεχνικού κόσμου, ο οποίος είναι αναμφισβήτητα η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, είναι να ξανακάνουμε δυνατή τη φράση “Made in Greece”. Αν το πιστέψουμε, η εποχή της παραγωγικής ανασυγκρότησης θα έχει αρχίσει.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ