Απόψεις για την ελληνοτουρκική κρίση (2)

Η Χάγη είναι το δικό μας γήπεδο

«Η επιλογή του διαλόγου και της ενδεχόμενης προσφυγής στη Χάγη είναι η επωφελέστερη εθνική στρατηγική στο γεωπολιτικό πλαίσιο της περιοχής. Οι ειδικοί έχουν αναλύσει λεπτομερώς τα προβλήματα, τις τεχνικές, και τις επιλογές που έχουμε εντός αυτής της διαδικασίας. Ούτε συρόμεθα, ούτε υποχρεωνόμαστε, ούτε υποκύπτουμε. Αυτό είναι το δικό μας γήπεδο. Σε αυτό δομούμε τις συμμαχίες, σε αυτό χτίζουμε τη διεθνή εικόνα μας, σε συνάρτηση με αυτό βλέπουμε το Κυπριακό, σε αυτό περιμένουμε την Τουρκία, αν και όποτε αποφασίσει – αφού άλλωστε δείξαμε έμπρακτα ότι οι στρατιωτικοί εκβιασμοί δεν αποδίδουν. Αυτό το γήπεδο πρέπει να επιλέξουν αποφασιστικά κυβέρνηση και κοινωνία, σεβόμενες τις εύλογες ανησυχίες ενός μέρους της κοινής γνώμης, αλλά όχι τις κραυγές του παραδοσιακού εθνικισμού και τις όψιμες εθνικιστικές κωλοτούμπες του συνεχιζόμενου λαϊκισμού».

Γιάννης Βούλγαρης, Ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου

Όχι πιόνι της Γερμανίας η Ελλάδα…

«Είναι τεράστιο λάθος να αφεθεί το Βερολίνο να κάνει τον τροχονόμο στα ελληνοτουρκικά. Δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε τέτοιου είδους διάλογο. Και σίγουρα όχι μόνο με τη Γερμανία να έχει ρόλο σε αυτόν. Και ούτε πριν τα στρατόπεδα ωριμάσουν περισσότερο. Επιπλέον, δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι η ΕΕ θα παίξει ουσιώδη θετικό ρόλο ως σύνολο. Εδώ πλέον μιλάνε κράτη, και μάλιστα λίγα. Αυτά μετράνε.
Η Ελλάδα είναι αδιανόητο να υπογράψει αλλαγή της Λωζάννης, δηλαδή συρρίκνωση. Ειδικά τώρα όμως είναι διπλά αδιανόητο. Η ισορροπία μεταβάλλεται ραγδαία.
Η Ελλάδα καθίσταται νομοτελειακά σύνορο της Δύσης. Η ‘‘υπόθεση Τουρκία’’ άνοιξε ρήγμα στις μεγάλες δυνάμεις. Και αυτό αλλάζει τα πάντα.
Όσο και να θέλει η Γερμανία, είναι αδιανόητο να γίνουμε πιόνι στη στρατηγική σχέση της με την Άγκυρα. Ειδικά όταν οι δεσμοί της Δύσης με τον ‘‘Μεγάλο Ασθενή’’ έχουν πλέον διαρραγεί».

Γιώργος Μαλούχος, Από τις «Παραφωνίες» του στα «Νέα»

Με αμοιβαίες υποχωρήσεις…

«Ως προς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι κατάφωρα παράνομος με βάση το διεθνές δίκαιο (θα έπρεπε να είναι 6 μίλια όπως η αιγιαλίτιδα ζώνη), θα πρέπει προφανώς να εναρμονισθεί με την όποια αιγιαλίτιδα ζώνη αποφασιστεί από τις δύο πλευρές.
Όταν τα τρία κυριότερα θέματα του Αιγαίου λυθούν, η στρατιωτικοποίηση, η εναέρια κυκλοφορία και οι ‘‘γκρίζες ζώνες’’ θα απολέσουν τη σημασία τους και μπορεί να μη χρειαστεί καν να επιλυθούν με αμοιβαίες υποχωρήσεις».

Αλέξης Ηρακλείδης, Ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, στα ελληνικά και στα αγγλικά, για τη διένεξη του Αιγαίου και την επίλυσή της

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ