Πυρά Le Figaro κατά Ερντογάν: Η Ευρώπη βρίσκεται υπό ένταση μπροστά στις προκλήσεις του νεοσουλτάνου Ερντογάν
– Aναζητά συνεχώς νέους εχθρούς
Στη Μεσόγειο αναφέρεται σήμερα η γαλλική εφημερίδα Le Figarο, με δύο άρθρα της, ένα εκ των οποίων, μάλιστα, στο εξώφυλλο, με το οποίο βάλλει κατά του Ερντογάν. Συγκεκριμένα ο Philippe Gélie στο πρωτοσέλιδο, κύριο, άρθρο στη Figaro, με τίτλο «Τα άσχημα χτυπήματα του σουλτάνου Ερντογάν», διερωτάται: «Μη ικανοποιημένος με την ανάκτηση της Αγίας Σοφίας για να τη μετατρέψει σε τζαμί, ο νεοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».
«Το ναυτικό του παρελαύνει στην Ανατολική Μεσόγειο κανονιοβολώντας, σε μια εποχή που οι εντάσεις με την Ελλάδα βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους», προσθέτει, εξηγώντας ακολούθως τις διαφορές των δύο χωρών που τις έχουν φέρει αντιμέτωπες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Philippe Gélie τονίζει ότι «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλασσίων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας»
Διερωτάται: Πρόκειται να γίνουμε μάρτυρες του πρώτου πολέμου, μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ; Ο εθνικιστικός λαϊκισμός ισλαμιστικού τύπου παρωθεί τον Ερνογάν συνεχώς να δηγμιουργεί νέους εχθρούς μεταξύ των οποίων η οι Έλληνες και Γάλλοι «άπληστοι και ανίκανοι ηγέτες», σημειώνει και προσθέτει:
«Η Γαλλία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ισοδύναμα τα τουρκικά εγκλήματα με τις θαλάσσιες αξιώσεις, μερικές φορές υπερβολικές, της Ελλάδας. Ο Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να μιλήσει στον αυτοκράτορα της Άγκυρας και η ΕΕ να δείξει αυστηρότητα και να τον συμμορφώσει».
Και παραθέτει τον μακρύ κατάλογο: «Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της Βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος, κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την εσωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών».
Ο Philippe Gélie τονίζει ότι «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλασσίων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας».