ΚΘΒΕ: “ΤΡΩΑΔΕΣ” του Ευριπίδη – Μια πρεμιέρα σε μια δύσκολη εποχή που απέσπασε θερμό χειροκρότημα

– Μια παράσταση που αποτυπώνει τον παραλογισμό  του πολέμου, σε όποια πλευρά κι αν ανήκει κάποιος.

Φορώντας τις μάσκες του και τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα το θεατρόφιλο κοινό της πόλης αψήφησε τις δυσκολίες των καιρών και απόλαυσε μια καλοστημένη, με εξαίρετη θεατρική αποτύπωση του Ευριπίδειου λόγου παράσταση, τις «Τρωάδες», την περασμένη Πέμπτη 20 Αυγούστου. Μια  συμπαραγωγή του  Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος με το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και το ΔΗΠΕΘΕ Βεροίας.

Η παράσταση απέσπασε θερμό χειροκρότημα και πολύ ευνοϊκά σχόλια.

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, με μια ιδιαίτερη, ευρηματική σκηνοθετική  ματιά έφτιαξε ένα λιτό, αυστηρό αλλά  και λειτουργικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία των Τρωάδων. Μια δυνατή παράσταση που τιμά και αναδεικνύει ένα κορυφαίο θεατρικό  κείμενο.

Οι ηθοποιοί, μέρος ενός καλοδουλεμένου χορού, (την κινησιολογία υπογράφει ο Τάσος Παπαδόπουλος) με δυνατές ερμηνείες «ζωντάνευσαν» την διαχρονική και οδυνηρά επίκαιρη τραγωδία του Ευριπίδη. Με ξύλινα κοντάρια  που βάζουν όρια, τόσο ανάμεσα στους ηθοποιούς (αναφορά και στην πανδημία), όσο και ανάμεσα στους ήρωες, που αυτοί υποδύονται.   H υποβλητική Εκάβη (Γιώτα Φέστα) μας παρασύρει στο δράμα της. Θρηνεί για τις απώλειές της από αυτό τον πόλεμο, μα διατηρεί ως το τέλος  μια δύναμη αλλόκοτη. Η  Ελένη (Γιολάντα Μπαλαούρα) η Κασσάνδρα (Μαρία Καραμήτρη), η Ανδρομάχη (Ιωάννα Παγιατάκη), ο Μενέλαος ( Νικόλας Μαραγκόπουλος)  κέρδισαν τις εντυπώσεις με τις ερμηνείες τους.  Ο Ταλθύβιος (Χρίστος Στυλιανού), πολύ καλός στο ρόλο του αγγελιοφόρου,  λυγίζει όταν μεταφέρει τα μαντάτα για τον Αστυάνακτα.

Το σκηνικό λιτό, λειτουργικό, προσεγμένο στη λεπτομέρεια, αλλά και γεμάτο συμβολισμούς  υπηρετεί την ιδιαίτερη ματιά του σκηνοθέτη (το υπογράφει ο Θανάσης Κολαλάς). Από τα δυνατά επίσης σημεία της παράστασης η πρωτότυπη μουσική του Μάνου Μυλωνάκη και οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Στέλιου Τζολόπουλου, που ανέδειξαν την σκηνοθετική άποψη του Γιάννη Παρασκευόπουλου.

Οι «Τρωάδες», κατεστραμμένες και έχοντας χάσει τα πάντα μετά τον Τρωικό Πόλεμο, στο τέλος αποφασίζουν  και να υποκύψουν στη μοίρα τους. Να πλεύσουν μαζί της. Να δεχτούν πως θα γίνουν σκλάβες στην Ελλάδα. «Άσε το κύμα να σε πάει εκεί που θέλει», λένε, με το ένστικτο της επιβίωσης να κυριαρχεί.