Αλ. Χαρίτσης στο “Π”: Όχι επιστροφή στο χθες, όπως κάνει η κυβέρνηση
– Οι πολλαπλές προκλήσεις της εποχής απαιτούν ριζική αλλαγή παραδείγματος
Του
ΑΛΕΞΗ ΧΑΡΙΤΣΗ
Βουλευτή Μεσσηνίας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία,
πρώην υπουργού Εσωτερικών
Βρισκόμαστε πια για τα καλά στη δίνη της οικονομικής ύφεσης. Μια παγκόσμια πραγματικότητα που σχετίζεται με τις δομικές ανεπάρκειες του οικονομικού συστήματος και την πρωτοφανή μετασχηματιστική δύναμη της πανδημίας.
Στη χώρα μας, που τόσο πρόσφατα μπόρεσε να αναπνεύσει ύστερα από μια μακρά και επώδυνη περίοδο κρίσης, η επιστροφή στην ύφεση ξυπνάει μνήμες ανασφάλειας και δυστυχίας. Όσα συνέβησαν το καλοκαίρι επιβεβαίωσαν τις χειρότερες προβλέψεις.
Η κυβέρνηση πορεύτηκε με πρωτοφανή επιπολαιότητα, ποντάρισε στο εσπευσμένο άνοιγμα του τουρισμού, κατασπατάλησε τον χρόνο που είχε για τη θωράκιση του συστήματος υγείας και των δημόσιων υποδομών. Το αποτέλεσμα; Και υγειονομική και οικονομική αποτυχία. Είμαστε στο σημείο μηδέν.
Εδώ πλέον δεν υπάρχει χώρος για ευχολόγια και επικοινωνιακές πιρουέτες. Είναι η ώρα της πολιτικής και του σχεδίου. Και όμως η κυβέρνηση ακόμη δεν έχει καταθέσει ένα συνεκτικό σχέδιο για το πώς θα πορευτούμε μέσα σε αυτήν την πρωτοφανή κρίση. Προς το παρόν κρύβεται πίσω από την ενδιάμεση έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη. Μια έκθεση που ακόμα δεν έχουμε δει στην ολότητά της – αυτά όμως που έχουμε δει αφήνουν λίγα περιθώρια αισιοδοξίας.
Κατά τη Νέα Δημοκρατία το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι μονοσήμαντα το κόστος εργασίας και η παραδοσιακή δομή των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Και η λύση βρίσκεται στη συμπίεση των εισοδημάτων και στη συγκεντροποίηση, στο κλείσιμο δηλαδή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η έκθεση Πισσαρίδη υπόσχεται μαγικές λύσεις μέσα από το γνώριμο λεξιλόγιο των μεταρρυθμίσεων, που τελικά μεταφράζονται σε ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, μείωση των παροχών για τους ανέργους, περισσότερους φόρους για τους πολλούς και φοροελαφρύνσεις για τους λίγους. Αντιμετωπίζοντας τους εργαζομένους ως πρόβλημα, προκρίνει τη διευκόλυνση των απολύσεων, τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών και τη συρρίκνωση του πλαισίου προστασίας των εργαζόμενων.
Παραβλέπει τη σκληρή πραγματικότητα που θα ενταθεί από τις πολιτικές της λιτότητας και της περαιτέρω ισχυροποίησης των λίγων, το κοινωνικό κόστος από την άνοδο της ανεργίας και τη φτωχοποίηση. Και φυσικά δεν ασχολείται ουσιαστικά με την αποφασιστική στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας –καταδεικνύοντας ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα από την πανδημία–, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, τη σχεδιασμένη παρέμβαση για την καταπολέμηση των καταστροφικών επιπτώσεων της πανδημίας.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Η Νέα Δημοκρατία, η παράταξη που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, που βύθισε την κοινωνία στην απόγνωση τις μέρες των Μνημονίων και πορεύτηκε ως μαθητευόμενος μάγος του νεοφιλελευθερισμού, αφήνοντας πίσω της συντρίμμια, επιμένει στην ίδια καταστροφική συνταγή.
Αυτή όμως η πολιτική είναι αναντίστοιχη με την εποχή μας. Ανήκει στο χθες. Σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, οι κοινωνίες αντιλαμβάνονται ότι οι πολλαπλές προκλήσεις του 21ου αιώνα –που τόσο εμφατικά κατέδειξε ο κορονοϊός– απαιτούν μια ριζική και βαθιά αλλαγή παραδείγματος.
Στον πυρήνα βρίσκεται η κοινωνική πολιτική για τους πολλούς, η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των κοινών αγαθών, η ενεργητική καταπολέμηση των ανισοτήτων, η θωράκιση των κοινωνιών, όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως προϋπόθεση συνοχής και ευημερίας. Και φυσικά ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα αντιμετωπίζει την εργασία ως βασικό μοχλό ανάπτυξης. Αυτή η συζήτηση φαίνεται να αφήνει αδιάφορη τη Νέα Δημοκρατία, που χρησιμοποιεί την πανδημία για να προωθήσει την παρωχημένη ιδεολογική της ατζέντα για τη συμπίεση του κόστους εργασίας, την αποδιάρθρωση των κανόνων στις σχέσεις κεφαλαίου και εργασίας, την αποψίλωση και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Σήμερα, όχι αύριο, η κυβέρνηση θα μπορούσε –έχει δηλαδή τη δημοσιονομική ευχέρεια να το κάνει, χάρη στις δυνατότητες που της κληροδότησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ– να στηρίξει τους κλάδους που πλήττονται, να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους πολίτες ότι κανείς δεν θα μείνει μόνος του και αβοήθητος. Επιλέγει να μην το κάνει γιατί παραμένει δέσμια των ιδεολογικών καταβολών και της στρατηγικής της μεροληψίας υπέρ των λίγων και ισχυρών. Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, που οδηγεί την κοινωνική πλειοψηφία στη φτωχοποίηση και τη χώρα μας στην χρεοκοπία, είναι ιστορική υποχρέωση του ΣΥΡΙΖΑ να αντιτάξει ένα συνεκτικό πρόγραμμα κοινωνικής ανασύνταξης. Αυτή είναι η δέσμευσή μας στον ελληνικό λαό.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ