Σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου
Μάθαμε ποιοι από τους διεθνείς παράγοντες είναι εναντίον της Συμφωνίας με την Αίγυπτο:
Η Τουρκία, η κυβέρνηση Σάρατζ στην Τρίπολη της Λιβύης και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ενώ προβληματισμένους είδαμε και τον κ. Μπορέλ της ΕΕ, αλλά και τη γερμανική πλευρά, που ήθελε την Ελλάδα να κάθεται με τα χέρια κατεβασμένα απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας, ώστε να μη διαταραχθεί το… κλίμα εν όψει των πρωτοβουλιών της κ. Μέρκελ για την… επίλυση των ελληνοτουρκικών.
Καθόλου ενθουσιασμένη δεν έδειξε η Λευκωσία για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και με αρκετή καθυστέρηση εξέδωσε μια χλιαρή δήλωση. Στη Λευκωσία θα έπρεπε, κατά βάση, να είναι ευτυχείς με τη συμφωνία αυτή καθώς δείχνει την αποφασιστικότητα Ελλάδας και Αιγύπτου να σταθούν απέναντι στον αναθεωρητισμό της Τουρκίας.
Όμως υπάρχουν πολλά κενά και γκρίζα σημεία που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα και για την ίδια την Κύπρο, καθώς πλέον απομακρύνεται ακόμη περισσότερο η προοπτική οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου. Η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δεν εμποδίζει θεωρητικά μια τέτοια οριοθέτηση, με βάση και την επήρεια της Στρογγύλης, όμως όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρακτικά μπαίνει στο ράφι μια τέτοια προοπτική… Εξάλλου όλα παραπέμπονται για το μέλλον και για συνομιλίες μεταξύ όλων των χωρών που έχουν μερίδιο θαλασσίων ζωνών στη συγκεκριμένη περιοχή, που δεν είναι μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος αλλά και η Αίγυπτος και η Τουρκία.
Ένα σοβαρό ερώτημα τίθεται και για τον αγωγό East Med, καθώς μεγάλο μέρος της σχεδιασμένης διαδρομής του αγωγού περνά από τα σημεία που έμειναν εκτός οριοθέτησης από την Ελλάδα και την Αίγυπτο και συνεπώς θεωρούνται διαφιλονικούμενες και δίνουν την ευκαιρία στην Άγκυρα να υποστηρίζει ότι για κάθε ενέργεια για τον αγωγό East Med απαιτείται η άδειά της…
Όσον αφορά τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου, από την πρώτη στιγμή εκφράσαμε τον προβληματισμό μας για το αν δημιουργεί προηγούμενο σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Είδαμε όμως και κριτική να ασκείται από την αντιπολίτευση, σε προσεκτικούς τόνους, και αυτό είναι λογικό, καθώς το ΚΙΝΑΛ, με την παράδοση του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου στα ελληνοτουρκικά, δεν μπορεί να κάνει κριτική από τα… αριστερά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο περιορισμένη κριτική δικαιούται να ασκήσει, καθώς η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο ήταν δικό του εφεύρημα, ενώ η λογική του «δεν είμαστε μοναχοφάηδες» και να «αποφύγουμε εθνικιστικές κορόνες και μαξιμαλισμούς» είναι το ιδεολογικό πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής που ασκήθηκε στη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησής του.
Η κριτική που ασκείται από διάφορους παράγοντες δυστυχώς ξεφεύγει από την εποικοδομητική αναζήτηση των προβληματικών περιοχών της συμφωνίας και του τρόπου αντιμετώπισής τους. Μάλιστα, ορισμένοι από αυτούς τους παράγοντες, που πλέον δεν έχουν σχέση με την ενεργή πολιτική, ομιλούν θεωρητικά, με οργίλο ύφος, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους υπό ποιες συνθήκες συνάπτεται μια συμφωνία και για ποιους λόγους συνάπτεται…
Μάλιστα η κριτική που ασκήθηκε από πρώην υπουργό, όταν ο ίδιος μόλις πριν από δύο χρόνια έδωσε δείγμα γραφής… επιτυχημένης διαπραγμάτευσης με τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι μάλλον υπερβολική.
Κρατάμε πάντως τη σημείωση του κ. Κοτζιά, ο οποίος τόνισε ότι οφείλουμε τελικά μεγάλη… υποχρέωση στο «ΠΡΑΤΤΩ» Ιεράπετρας (την πολιτική κίνηση στην οποία προΐσταται και προφανώς για άγνωστους λόγους έχει ιδιαίτερη δύναμη στην Ανατολική Κρήτη), που είχε συλλέξει αρχειακό και λαογραφικό υλικό για να αποδείξει, λέει, ότι το Κουφονήσι έχει οικονομική ζωή και γι’ αυτό δικαιούται πλήρη θαλάσσια ζώνη. Δεν ξέρω αν η σοβαρότητα της κριτικής είναι εφάμιλλη του επιχειρήματος αυτού που ανέδειξε τον… κοσμοϊστορικό ρόλο του «ΠΡΑΤΤΩ» Ιεράπετρας…
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: euronews.com