Πρώτο βήμα η καταστροφή του ιδιωτικού σχολείου

-Τελικός στόχος: Ο θάνατος της δημόσιας εκπαίδευσης

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Γενικού Γραμματέα
του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ

Πριν από λίγες ημέρες ήρθε στη Βουλή αυτό που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη ιδεολογική μάχη από την ημέρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Και δεν είχαν άδικο.

Το νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση δεν ήταν απλώς η εκπλήρωση προεκλογικών υποσχέσεων σε μια ομάδα ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων που χρηματοδοτούσαν γενναία τη Νέα Δημοκρατία, αλλά είχε έναν βαθύτερο στόχο. Την άλωση της ψυχής του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και την παράδοση ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων στις πρόθυμες αγκάλες της ασύδοτης αγοράς.

Για τον «νόμο Κεραμέως» για την ιδιωτική εκπαίδευση έχουμε διατυπώσει με σαφήνεια τις θέσεις μας ως ομοσπονδία. Πρόκειται για μια σκανδαλώδη και εκτρωματική ρύθμιση, που ανατρέπει, όπως εύστοχα έγραψε ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου κ. Ανθόπουλος, ένα καθεστώς 80 ετών στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που απέβλεπε στο να λειτουργούν τα ιδιωτικά σχολεία ως φορείς δημόσιου αγαθού και όχι ως αμιγείς επιχειρήσεις.

Η απομάκρυνση της εποπτείας του υπουργείου Παιδείας από τα ιδιωτικά σχολεία και η παράδοση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο κοινό εργατικό δίκαιο καταργεί τη συνταγματική πρόβλεψη για την προστασία του εκπαιδευτικού αγαθού για λόγους δημοσίου συμφέροντος και δημιουργεί τεράστια ανησυχία για τη νομιμότητα της έκδοσης των τίτλων σπουδών που τα ιδιωτικά σχολεία εκδίδουν. Διότι πλέον ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός, που μπορεί να απολύεται οποτεδήποτε μέσα στη σχολική χρονιά, χωρίς καμιά αιτιολογία, όπως μέχρι σήμερα συνέβαινε, ακόμη και μία ημέρα πριν από την έκδοση των ελέγχων ή την πραγματοποίηση ενδοσχολικών εξετάσεων, μπορεί να εκβιάζεται να αλλοιώνει βαθμολογίες και κρίσιμες σχολικές διαδικασίες προς όφελος των γόνων των εκλεκτών.

Θύματα της μετατροπής των ιδιωτικών σχολείων σε χώρους παραγωγής μαζικών «άριστα» θα είναι φυσικά τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που φοιτούν στα δημόσια σχολεία, τα παιδιά των μη προνομιούχων. Και αν αυτό δεν ακούγεται πειστικό ως επιχείρημα, καλούμε κάθε πολίτη να ερωτήσει την υπουργό Παιδείας πώς πήραν τίτλους σπουδών ορισμένοι μαθητές του Κολλεγίου Αθηνών που έκαναν μέσα σε μια χρονιά πάνω από 400 απουσίες και που οι υπεύθυνοι του σχολείου, προκειμένου να τους κρύψουν, κατέστρεψαν τα απουσιολόγια! Ποιος τιμωρήθηκε; Στην… Μπανανία, που λέγεται Ελλάδα, κανείς.

Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά σε λεπτομέρειες του νόμου, όπως για παράδειγμα στην πλήρη απόσυρση του κρατικού ελέγχου στις απογευματινές δραστηριότητες, ώστε να οργιάζει η αδήλωτη εργασία και η φοροδιαφυγή προς όφελος των επιχειρηματιών-χορηγών της κυβέρνησης. Αυτά είναι γνωστά στους πολίτες, όπως επίσης έχει γίνει κατανοητή η πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει το μοντέλο του ιδιωτικού εκπαιδευτικού-λάστιχο, του εκπαιδευτικού, δηλαδή, που θα εργάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ, Σαββατοκύριακα, αργίες και διακοπές εθελοντικά, υπό την απειλή της ελεύθερης πλέον απόλυσης. Και τούτο διότι πρέπει να επισημανθεί ότι ο νόμος αυτός δεν είναι μόνο ένα χυδαίο ρουσφέτι στους σχολάρχες. Αποτελεί προοίμιο οδυνηρών αλλαγών σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, ανάλογων με αυτές που επιβλήθηκαν στα ιδιωτικά σχολεία.

Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες ημέρες μετά την ψήφιση του «νόμου Κεραμέως» – σχολαρχών είδαν το φως της δημοσιότητας οι προτάσεις του πορίσματος Πισσαρίδη για την εκπαίδευση. Ανάμεσα σε προσεκτικά διατυπωμένες και ωραιοποιημένες εκφράσεις, κρύβεται η βόμβα στο θεμέλιο της δημόσιας εκπαίδευσης: Η ανάθεση της εποπτείας του εκπαιδευτικού προσωπικού (και σταδιακά του συνόλου της εκπαιδευτικής δραστηριότητας) στην τοπική αυτοδιοίκηση! Και αν κάποιος αναρωτιέται πώς η εξαθλιωμένη και υποχρηματοδοτημένη τοπική αυτοδιοίκηση θα συντηρήσει τα δημόσια σχολεία, η απάντηση είναι απλή:

Δείτε τι έγινε σε χώρες της Βαλτικής και στη Βρετανία, όπου εφαρμόστηκε αυτό το μοντέλο. Χιλιάδες δημόσια σχολεία έβαλαν λουκέτο και τη θέση τους πήραν ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές μονάδες, που παρέχουν, φυσικά επί πληρωμή, κάκιστης ποιότητας εκπαιδευτικές υπηρεσίες.

Επομένως, η ψήφιση του νόμου για την ιδιωτική εκπαίδευση δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε μεμονωμένο γεγονός. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να ξεμπερδέψει με το δημόσιο σχολείο και να το αντικαταστήσει με πλήρως ασύδοτες ιδιωτικές εκπαιδευτικές μονάδες που θα παρέχουν φτωχή παιδεία και «άριστους» τίτλους σπουδών, για όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι, αυτοί που κατοικούν στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, θα στέλνουν τα παιδιά τους στο εγκαταλελειμμένο και μαραζωμένο δημόσιο σχολείο για να ακολουθήσουν και αυτά τη μοίρα των γονέων τους. Να αποτελέσουν πάμφθηνο και εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό ή για να γίνουν η επόμενη γενιά ελλήνων μεταναστών.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: juniorsclub.gr