Γιατί έκλεισε τώρα ο Μητσοτάκης τη συμφωνία με την Αίγυπτο
Κρίσιμα (και προς το παρόν αναπάντητα) ερωτηματικά προκύπτουν από την απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη να υπογράψει –με μυθιστορηματικό μάλιστα τρόπο–συμφωνία με την Αίγυπτο για την ανακήρυξη ΑΟΖ. Χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε υπόνοια ή υποψία προαναγγελίας, ο Ν. Δένδιας ταξίδεψε μέχρι το Κάιρο και έβαλε την υπογραφή του στα σχετικά έγγραφα.
Σε πλήρη αιφνιδιασμό μάλιστα όχι μόνον του Τ. Ερντογάν, αλλά και σημαντικών ευρωπαίων εταίρων, όπως π.χ. της Γερμανίας. Κι αυτό σε μια χρονική περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη μεσολαβητική προσπάθεια της Άνγκελα Μέρκελ. Αντίθετα, σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, ενήμερη για την απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν η Ουάσινγκτον και το Παρίσι, κάτι που μπορεί να σημαίνει πολλά για το πώς εξελίσσεται το γεωστρατηγικό παιχνίδι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται από πολλές πλευρές έχει να κάνει με τον χρόνο που ο πρωθυπουργός επέλεξε να προχωρήσει στην υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Γιατί τώρα και όχι τέλος Αυγούστου, όπως είχε πει στη γερμανίδα καγκελάριο, γιατί όχι σε ένα-δυο μήνες; Πόσω μάλλον που γνώριζε ότι η κίνηση αυτή θα εξοργίσει τον Τ. Ερντογάν και θα αντιδρούσε ανάλογα, όπως και έκανε με την είσοδο του «Oruc Reis» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα συνοδεία πολεμικών πλοίων.
Η μία ερμηνεία που δίνεται από διπλωματικούς και όχι μόνο παράγοντες είναι ότι με την αιφνιδιαστική κίνησή του ο Κυρ. Μητσοτάκης θέλησε να τορπιλίσει τον διάλογο που είχε ξεκινήσει με τη μεσολάβηση της Άνγκελα Μέρκελ. Ήταν βέβαιος ότι ύστερα από αυτή την εξέλιξη θα τιναζόταν στον αέρα η προγραμματισμένη συνάντηση των δύο πλευρών στην Κωνσταντινούπολη.
Φοβόταν ίσως ο πρωθυπουργός ότι στη συγκεκριμένη συνάντηση η τουρκική πλευρά θα έβαζε στο τραπέζι και άλλα ζητήματα πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ενδεχόμενο που υπερβαίνει κατά πολύ τις πάγιες εθνικές «κόκκινες γραμμές».
Μια δεύτερη εκδοχή είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης προχώρησε με αιφνιδιαστικό τρόπο στην υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο με την προτροπή των ΗΠΑ. Κι αυτό διότι η Ουάσινγκτον μπορεί να μην έρχεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Τ. Ερντογάν, ωστόσο δεν επιθυμεί να τελεί υπό τον έλεγχό του η περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και τα κοιτάσματα που υπάρχουν εκεί.
Από την άλλη, ο αμερικανικός παράγοντας δεν βλέπει με καλό μάτι την προσπάθεια της Γερμανίας να «βάλει πόδι» στην περιοχή μέσω της Τουρκίας και είναι λογικό να μην είναι ενθουσιασμένοι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τις κινήσεις που αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα το Βερολίνο.
Με την ίδια λογική κινείται και το Παρίσι, που επιθυμεί διακαώς να διατηρήσει αλώβητη την επιρροή του στην περιοχή και να περιφρουρήσει τα συμφέροντά του. Αυτός είναι κι ο λόγος που ο Εμ. Μακρόν ενεπλάκη ενεργά στην υπόθεση εκφράζοντας ανοιχτά την υποστήριξή του προς την Ελλάδα, πέρα από τις διαχρονικά ισχυρές σχέσεις Ελλάδας – Γαλλίας και το σχεδόν εχθρικό κλίμα στις σχέσεις με την Τουρκία.
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: euronews.com