Όταν «κοινά» συμφέροντα υποσκάπτουν κοινή περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια
Του
ΠΑΝ. Α. ΖΟΛΩΤΑ
Την 27η Ιουλίου 2020, ο γερμανός ΥΠΕΞ Haiko Maas ανεκοίνωσε την παύση των εξαγωγών όπλων προς την Τουρκία. Ωστόσο, εκ των εξαγωγών αυτών εξαιρούνται ρητώς οι αφορώσες το Πολεμικό Ναυτικό, περιλαμβάνουσες την αποστολή δομικών και μηχανικών μερών συγχρόνων υποβρυχίων κλάσεως 214, επί σκοπώ την κατασκευή υπό της Τουρκίας έξι εξ αυτών, θέτουσες άμα τη ολοκληρώσει του προγράμματος (2027) υπό διακύβευση την εν δεδομένη στιγμή υπεροπλία της Ελλάδος.
Kατά προηγουμένη συνεδρίαση της Bundestag, η ιδία η βουλευτής του κόμματος της άκρας Αριστεράς (Die Linke) κ. Sevim Dagdelen επεσήμανε ότι «είναι ανεύθυνο εκ μέρους της γερμανικής κυβερνήσεως να εξοπλίζει το Ναυτικό του Ερντογάν, καθ’ ον χρόνον ο ίδιος ασκεί εχθρική πολιτική (υποθαλάσσιες γεωτρήσεις) έναντι της Κύπρου, κράτους-μέλους της ΕΕ. Η κ. Dagdelen κατέθεσε επιπλέον ότι «στην περίπτωση όπου ο Ερντογάν υλοποιήσει τις απειλές του, χρησιμοποιών υποβρύχια (πρόκειται περί υποβρυχών συμπαραγωγής μετά της γερμανικής Thyssen Krupp Marine Systems) σε σύρραξη με την Κύπρο, υπόλογος θα είναι η γερμανική κυβέρνηση» (EUobserver.com, 16/7/2019). Ανάλογη θέση φέρεται να έλαβε και ο βουλευτής των Πρασίνων (Bundnis 90/Die Grunen) κ. Omid Nouripour την 23η Ιουνίου 2020.
Η Τουρκία εξελίχθη σε στρατιωτικό σύμμαχο της Γερμανίας ήδη από τις παραμονές του Α’ ΠΠ, χάρις στην αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό του οθωμανικού στρατού υπό των γερμανών στρατηγών Helmuth von Moltke, Von der Goltz και Liman von Sanders. Μεταξύ αμφοτέρων των Παγκοσμίων Πολέμων, οι δύο χώρες απέβησαν και πάλι κορυφαίοι εμπορικοί συνέταιροι, μέχρις σημείου όπου, όπως ο υπουργός του Χίτλερ περί Εξοπλισμών, Albert Speer, αποκαλύπτει διά των απομνημονευμάτων του («Inside the Third Reich», 1970, σελ. 317), εάν το τουρκικό χρώμιο –απαρέγκλιτο στοιχείο της γερμανικής πολεμικής μηχανής– έπαυε να εισάγεται στην Γερμανία, η τελευταία θα είχε αποθέματα μόνον διά πέντε – έξι εβδομάδες.
Δι’ επιστολής του της 4ης Μαρτίου 1941, ο γερμανός δικτάτωρ διαβεβαίωσε τον τούρκο Πρόεδρο Ισμέτ Ινονού ότι η χώρα του επ’ ουδενί επρόκειτο να επιτεθεί κατ’ αυτής, ενώ ο τελευταίος εξεμυστηρεύθη στον γερμανό πρέσβη Frantz von Papen την επιθυμία του περί αναβιώσεως της παλαιάς γερμανο-οθωμανικής συμμαχίας. Την 18η Ιουνίου 1941 –ήτοι, ολίγες ημέρες προ της εξαπολύσεως της Επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσα (22/6/1941)– οι δύο χώρες υπέγραψαν Σύμφωνο Φιλίας και Μη Επιθέσεως. Η Τουρκία θα εισήρχετο στον Άξονα, καθ’ ότι εποφθαλμιούσε και τη θέση της απαξιωθείσας πλέον Ιταλίας, υπό τον όρο ότι θα εξοβελίζετο η επίσης δι’ αυτήν σοβιετική δαμόκλειος σπάθη.
Ως αντάλλαγμα, δε, ζητούσε τις νήσους Χίο και Μυτιλήνη, τα Δωδεκάνησα και τη Θεσσαλονίκη (Krecker L., «Deutschland Und Die Turkei Im Zweiten Weltkrieg», 1964). Όμως, καθ’ ομολογία γερμανών αξιωματικών, του Χίτλερ περιλαμβανομένου, αυτό απετράπη χάριν της ελληνικής αντιστάσεως (1940 – 1941). Ταυτοχρόνως, η Τουρκία ενεκαινίαζε τη νέα φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, άλλως την καταδίκη αυτών στα φρικώδη τάγματα εργασίας Amele Taburali, όποτε ήταν αδύνατη η αποπληρωμή του δυσβάσταχτου φυλετικού κεφαλικού φόρου Varlik Vergisi. Η Τουρκία εκήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία την 23η Φεβρουαρίου 1945, ήτοι, αφού η τελευταία κατεποντίσθη στο Δυτικό Μέτωπο (16/12/1944). Έως και η Σύσκεψη της Γιάλτας είχε προηγηθεί (11/2/1945).
Στην Ελλάδα, η γερμανική Κατοχή προεκάλεσε ανείπωτες καταστροφές και φρικαλεότητες –ομού μετά του Α’ ΠΠ, οι οφειλόμενες επανορθώσεις εκτιμώνται, κατά το ΓΛΚ, σε 269.547.005.854 ευρώ, ενώ οι αποζημιώσεις προς θύματα (λιμός, ασθένειες κ.ά.) σε 107.268.000.000 ευρώ (παρ’ ημίν όλως επιεικώς)–, μέχρις σήμερα αναπάντητες, πλην όμως καθ’ όλα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες.
Σήμερα, ιδία από του 2018, η Τουρκία κατέστη πάλι η πρώτη εισαγωγεύς όπλων της Γερμανίας, συνάπτουσα συμφωνίες αξίας 242,8 εκατ. ευρώ και παρ’ όλην την μερική διακοπή του εμπορίου ένεκα της τουρκικής εισβολής στη Συρία 9/10/2019), το 1/3 του αμυντικού υλικού της Γερμανίας, αξίας 344,6 δισ. ευρώ, το 2019, πάλι είχε ως αποδέκτη, τη φορά τούτη προφανώς αποκλειστικώς, τις Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις, πωλήσεις ρεκόρ ανά την τελευταία 15ετία.
Στην από 9ης Μαΐου 1950 ιδρυτική περί της ΕΕ διακήρυξη, του γάλλου ΥΠΕΞ Ρομπέρ Σουμάν θεμελιώδης αρχή είναι ότι «η παγκοσμία ειρήνη δεν μπορεί να διαφυλαχθεί αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν». Ερωτάται: Εν όψει των κινδύνων που μάς απειλούν, η ανωτέρω γερμανική «προσπάθεια» είναι δημιουργική και εξυπηρετεί τη διαφύλαξη της ειρήνης;
Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: Ελληνικό υποβρύχιο τύπου 214 κλάση “Παπανικολής”. Έξι παρόμοια υποβρύχια εξαιρούνται απο την παύση των εξαγωγών όπλων από την Γερμανία προς την Τουρκία