Ναυάγησε μέσα στο ίδιο της το πλοίο…

Ναυάγησε μέσα στο ίδιο της το πλοίο…


Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ


Έπρεπε λοιπόν να μας βάλουν ως τιμωρία το πρόστιμο για να προφυλάξουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Εξακολουθούσαμε να κινούμαστε αδιάφοροι, σαν τα μικρά παιδιά, που πεισμώνουν όταν δεν τους κάνεις τα χατίρια, χτυπώντας τα πόδια. Ένας απείθαρχος λαός που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον, και γι’ αυτό τον αγαπώ κι ας βλέπω τα κουσούρια του, εκείνη την άρνηση για κάθε καινούργιο, την έμφυτη καχυποψία του, την αψάδα του και εκείνο το συναίσθημα της ελευθερίας, που δεν θέλει να χάσει. Δεν ήταν και λίγα τα 400 χρόνια υποδούλωσης κάτω από την τουρκική σημαία.

Τέσσερις γενιές Ελλήνων έζησαν την τουρκική κατοχή, που δεν μπόρεσε να τους αλλαξοπιστήσει. Είναι δυνατόν λοιπόν τώρα, που όταν μιλάμε για Ελλάδα εννοούμε τα νησιά μας και την ηπειρωτική χώρα, εννοούμε έναν λαό που δεν δέχεται κανενός είδους επιβολή, να μας εκβιάζει ο Ερντογάν με εκείνο το ρημάδι το πλοίο του κι από την άλλη να το βάζει στα πόδια όταν βλέπει ότι όλη η Ευρώπη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με διπλωματία ή οι πιο δυναμικοί με έντονη αντίδραση, μπαίνουν δίπλα στην Ελλάδα;

Χωρίς πολέμους και ανθρωποθυσίες, με τον εμπορικό της αποκλεισμό θα μπορούσε να γονατίσει κι ας φωνάζει «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος» μέσα στην Αγία Σοφία, την ψυχή μιας ιστορίας μεγάλης και τρανής, αδιαφιλονίκητα ελληνικής, γιατί άλωση σημαίνει κατακτώ κάτι που δεν είναι δικό μου. Κι αυτό έκανε. Επιθετικούς πολέμους, ελπίζοντας να μπει στην Ευρώπη. Έφθασε ως εκεί που μπόρεσε κι έπειτα ναυάγησε μέσα στο ίδιο της το πλοίο.

Σήμερα με τη συμπεριφορά της έχει αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο να μπει στην Ευρώπη. Εδώ μας έβαλαν πρόστιμο για να βάλουμε μάσκες και θα δεχθούμε συνεταίρους τους Τούρκους;

Αισιοδοξούμε και ελπίζουμε όλη αυτή η άσχημη περίοδος που περνά η ανθρωπότητα, με τη σκληρότητα ενός ιού που έχει πλήξει όλο τον πλανήτη να περάσει, τα καλοκαίρια να γίνουν όπως πρώτα, ο χρόνος της ξενοιασιάς, οι παραλίες να γεμίσουν και πάλι, ο φόβος αυτής της λαίλαπας να μην ξαναφανεί και το άλλο μικρόβιο της αναίσχυ­ντης και επίμονης επιβολής ενός ισλαμικού κρεσέντου να μείνει εκεί που είναι, στον τόπο του.

Στην Τουρκία…

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ