Συγκλονιστική παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη: Η Ίμβρος ανήκει σε αυτούς που ανήκουν σ’ αυτήν!
– Κανείς δεν περισσεύει – Συνεχίζουμε όλοι μαζί… – Ο αγώνας δεν τελείωσε…
Συγκλονιστική ήταν η παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην ομιλία του μετά τη Θεία Λειτουργία της εορτής της Αγίας Μαρίνας, στον Παλιό Μητροπολιτικό Ναό στο Κάστρο, στη γενέτειρά του Ίμβρο:
«Για όλους εμάς τους Ιμβρίους, η χαμένη μέσα στα κύματα του Βορείου Αιγαίου πατρίδα μας είναι ο κόσμος όλος. Παρά τα ανείπωτα δεινά, η Ίμβρος επεβίωσε. Οι Ίμβριοι, εδώ και στην ξενιτιά, διετήρησαν αλώβητη την ταυτότητά τους. Όμως ο αγώνας δεν τελείωσε. Απαιτείται εγρήγορση. Και στο μέλλον θα χρειασθούν θυσίες για να μη χαθεί ο,τι έζησε πάμπολλους αιώνες και κινδύνευσε να εξαφανισθεί μετά το σκοτεινό 1964 και τώρα ξαναζωντανεύει. Συνεχίζουμε όλοι μαζί. Κανείς δεν περισσεύει. Η Ίμβρος ανήκει σε αυτούς που ανήκουν σε αυτήν»…
Ο κ. Βαρθολομαίος υπενθύμισε την τραγική ιστορία του Κάστρου:
«Ο ωραίος αυτός ναός υπήρξε θύμα των τραγικών περιπετειών που γνώρισε το νησί μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το Κάστρο είναι το πρώτο χωριό της Ίμβρου, το οποίο εγκαταλείφθηκε από τους γηγενείς κατοίκους του. Τη νύχτα της 20ής Ιουλίου 1974 οι Καστρινοί εξεδιώχθησαν βίαια από εποίκους, οι οποίοι κατέλαβαν και λεηλάτησαν τα σπίτια τους. Μαζί με ολόκληρο τον οικισμό βεβηλώθηκε και ο Ναός αυτός της Αγίας Μαρίνης και μετετράπη σε αχυρώνα. Είχε αυτήν την τραγική κατάληξη ένα μνημείο εις το οποίον είναι ενσωματωμένα πολλά παλαιοχριστιανικά γλυπτά, κίονες, κιονόκρανα, θωράκια και άλλα, τα οποία συνθέτουν μοναδική μαρτυρία για το πώς ήσαν διακοσμημένοι οι παλαιοί ναοί του νησιού.
Πριν από μερικά χρόνια ανεκαινίσθη ο Ναός αυτός, δαπάναις του Τουρκικού Δημοσίου, επειδή είναι κατειλημμένος Ναός, Mazbut, και έκτοτε δυνάμεθα να τον λειτουργούμε, δηλώνοντάς το απλώς στις αρχές. Βεβαίως και ασφαλώς θα ήταν πολύ προτιμότερο, προτιμότερο από το να ανακαινισθεί από τις αρχές του τόπου, ο Ναός να μην είχε βεβηλωθεί, να μην είχε καταστραφεί, να μην είχε εκκενωθεί το Κάστρο βιαίως από τους παλαιούς, γνησίους, παραδοσιακούς κατοίκους του, αλλά, εν πάση περιπτώσει, καλύτερα που είναι όπως τον βλέπουμε και τον λειτουργούμε σήμερα τον Ναό της Αγίας Μαρίνης, παρά όπως ήταν στάβλος και αχυρώνας, όπως τον θυμόμαστε πολλοί από εμάς.
Ερχόμουν πάντοτε και έψαλλα το απολυτίκιο της Αγίας Μαρίνης και λυπόμουνα κατάβαθα βλέποντας το κατάντημα του παλαιού Μητροπολιτικού Ναού του νησιού μας και ήρθε η ημέρα κατά την οποία επεσκευάσθη και μακάρι να μην αργήσει η ημέρα κατά την οποία θα επιστραφεί εις το στοιχείον μας η διοίκησις και η διαχείρισις του Ναού αυτού, που σημαίνει ότι θα έχει το δικαίωμα να αποκτήσει και πάλι την ιδικήν του Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν και ο,τι περιουσιακό στοιχείο έχει να μπορεί να το διαχειρίζεται η Επιτροπή αυτή, η οποία θα αναδειχθεί από δημοκρατικές εκλογές. Αυτό που περιμένουμε όχι μόνον για τα κατειλημμένα Βακούφιά μας, όπως είναι εδώ το Κάστρο, η Αγία Βαρβάρα στο Ευλάμπιο, και πολλές, γύρω στις 25 Εκκλησίες και Ιδρύματά μας στην Κωνσταντινούπολη, όχι μόνον σε αυτά τα λεγόμενα Μazbut Βακούφια, αλλά να επιτραπούν οι εκλογές, οι οποίες αυθαιρέτως απηγορεύθησαν τα τελευταία έξι – επτά χρόνια, όχι μόνον για την Ρωμαίικη Κοινότητα της χώρας μας αλλά και για την Αρμενική και την Εβραϊκή και τις άλλες μειονότητες».
Ο κ. Βαρθολομαίος λέει το αυτονόητο. Ότι ο χριστιανικός ναός, τον οποίο έκαναν αχυρώνα και υπό πίεση τον απεκατέστησαν, πρέπει να αποδοθεί στον φυσικό και πνευματικό ιδιοκτήτη του και όχι απλώς το Τουρκικό Δημόσιο να δίνει άδεια για μία λειτουργία τον χρόνο…