Σύμφωνα με πληροφορίες του http://my-mosxato.blogspot.com   η πλειοψηφία των εγκαταστάσεων των Σφαγείων έχει καταστραφεί ολοσχερώς.

Μπορεί οι δυσκολίες που προκαλούνται στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου να είναι μεγάλες, όμως μεγαλύτερο είναι το πλήγμα αναφορικά με τη σημασία που είχαν οι κτηριακές αυτές εγκαταστάσεις, τα δημοτικά σφαγεία, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο δήμο αλλά για ολόκληρη την πρωτεύουσα.

Ως τις αρχές του 20ού αιώνα, τα σφαγεία της Αθήνας βρίσκονταν στην κοίτη του Ιλισού, προκαλώντας όμως πολλά ζητήματα υγειονομικής φύσης. Έτσι, το 1914, ο Εμμανουήλ Μπενάκης παραχώρησε με δωρέα στον Δήμο Αθηναίων το συγκεκριμένο οικόπεδο στην οδό Πειραιώς για να μεταφερθούν εκεί τα σφαγεία.

Τον σχεδιασμό των νέων τότε εγκαταστάσεων ανέλαβε ο αρχιμηχανικό του Δήμου Αθηναίων Κλ. Ζάννο και η κατασκευή τους διήρκεσε ως το 1920. Τα σφαγεία ήταν πρωτοποριακά για τα δεδομένα της εποχής τους κατασκευασμένα σύμφωνα με τα γερμανικά πρότυπα.

Η κατασκευή των σφαγείων έφερε στο οικιστικό προσκήνιο μια περιοχή ως τότε έρημη, που όμως βρισκόταν πάνω σε κεντρικό οδικό άξονα και κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Αμέσως μετά τη δημιουργία των Σφαγείων, δημιουργήθηκαν γύρω τους μικρές παράγκες που αποτέλεσαν τη μικρή κοιτίδα ενός νέο οικιστικού και εμπορικού κέντρου.

Η λειτουργία των σφαγείων τερματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 οι εγκαταστάσεις του συμπεριλήφθηκα στο πρόγραμμα για την ανάπτυξη και ανάδειξη της ταυτότητας της οδού Πειραιώς ως αναπόσπαστο κομμάτι τις συλλογικής μνήμης της πόλης.

Το 2019 είχε ανακοινωθεί σχέδιο περαιτέρω ανάπλασης των Σφαγείων, που το μεγαλύτερό τους τμήμα όμως, είναι από σήμερα τα ξημερώματα στάχτη.

Πηγή φωτογραφιών και video: http://my-mosxato.blogspot.com