Λεωνίδας Καβάκος: Ήταν το όνειρό μου…
-Έπαιξα στον τάφο του Ατρέα δύο ώρες μόνος μου…
«Πριν από 30 χρόνια περίπου, είχα κάνει μια εκδρομή και είχα πάει στις Μυκήνες και στην Επίδαυρο. Είχα πάρει το βιολί μαζί μου και έπαιξα στον τάφο του Ατρέα, ένα μνημείο με ασύλληπτο ήχο, αλλά και στην Επίδαυρο – αφού έπεσε λίγο ο ήλιος – έπαιξα σχεδόν δύο ώρες μόνος μου.
Πρόκειται για μια εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν όνειρό μου να βιώσω τη δόνηση αυτού του χώρου, είχα την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω και αυτή τη φορά θα μπορέσω να το μοιραστώ και με το κοινό.
Θεωρώ ότι πολλά κακώς κείμενα που παρατηρούμε γύρω μας οφείλονται στο ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν καν να πλησιάσουν την ιδέα του γνώθι σαυτόν. Και πώς να συμβεί αυτό όταν δεν έχουμε μάθει να κοιτάζουμε γύρω μας, να νιώθουμε, να συναισθανόμαστε; Αποτελεί μεγάλη πηγή δυστυχίας η απομάκρυνση από αυτή την πολύπλευρη αναζήτηση, διότι το να βρεις ποιος είσαι απαιτεί να εξετάσεις τον εαυτό σου μέσα σε πολλά πλαίσια: χρονικό, εθνικό, θρησκευτικό, οικογενειακό, κοινωνικό, πνευματικό.
Ελάχιστοι επιλέγουν να κολυμπήσουν σε αυτά τα νερά, επειδή είναι βαθιά και σου ζητούν να μπορείς να αναιρέσεις τον εαυτό σου ανά πάσα στιγμή. Ευτυχώς η μουσική σε ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Ακούς τον εαυτό σου σε παλαιότερες εμφανίσεις και λες ‘‘μα πώς έπαιζα έτσι’’, και αναγκάζεσαι να τον ακυρώσεις».
Υπογραφή: Λεωνίδας Καβάκος, σπουδαίος έλληνας μαέστρος και σολίστας