Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου: Πρέπει να τζαρτζαριστείς για να διεκδικήσεις το ριμπάουντ της ζωής
«Η αποκόλληση από τα πράγματα που μας κάνουν κακό, η αλλαγή, η πρόοδος είναι ευτυχία. Αλλά η πρόοδος χρειάζεται γενναιότητα. Δεν μπορεί πάντα κάποιος να νικά, για παράδειγμα στο μπάσκετ. Παίξε και με καλύτερη ομάδα για να μάθεις καινούργια πράγματα, λέω στα παιδιά.
Μέσα από την ήττα θα γίνεις καλύτερος. Γιατί η ζωή είναι ένα πολύ δύσκολο ομαδικό παιχνίδι, όπου τίποτα δεν σου χαρίζεται. Θα πρέπει να τζαρτζαριστείς για να διεκδικήσεις το ριμπάουντ της ζωής. Είναι η μάχη κάτω από τη στεφάνη για τη διεκδίκηση του ριμπάουντ. Μια δύσκολη στιγμή, με σπρωξίματα, πιέσεις, δεν θέλει φόβο, θέλει θάρρος. Αν κάτσεις στην εξέδρα γκρινιάζοντας ότι οι άλλοι δεν σου δίνουν πάσα, έχασες. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή. Θα πρέπει να τζαρτζαριστείς για να διεκδικήσεις το ριμπάουντ της ζωής σου. Με τα φάουλ να μάθεις να διαχειρίζεσαι την αδικία.
Πώς ξεκίνησαν όλα; Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο στο μυαλό μου για τη δημιουργία κάποιας Κιβωτού όταν χειροτονήθηκα το 1998 και ήρθα στην Ακαδημία Πλάτωνος ως νεαρός κληρικός. Είναι ένα μεγάλο θαύμα. Η πλατεία Αγίου Γεωργίου όπου βρίσκεται η Εκκλησία, ήταν γεμάτη με παιδιά που περιφέρονταν άσκοπα με το ταμπελάκι του “αλήτη”, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, παρατημένα στη μοίρα τους, με γονείς ή στενούς συγγενείς χρήστες ουσιών ή με ψυχιατρικά προβλήματα, που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο. Όταν σκοτείνιαζε, άρχιζε η διακίνηση ναρκωτικών, κάθε είδους παραβατικότητα στα σκαλιά της εκκλησίας. Άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, έχασα τον ύπνο μου, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι τόσο κοντά στον ναό, που θεωρείται η κατεξοχήν Κιβωτός της Σωτηρίας, να χάνονται δεκάδες παιδιά.
Ξεκίνησα να τα παρατηρώ. Κάτω από την επίφαση γελώτων και άνεσης, ήταν σαν να ήθελαν να ελέγξουν τους άλλους για την αδιαφορία τους. Κάποιος λοιπόν έπρεπε να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Είδα ότι αυτά τα δυσκολεμένα παιδιά, τα γεμάτα θυμό και πίκρα, είχαν στενή σχέση με τον αθλητισμό. Τα προσέγγισα, δημιουργήσαμε ομάδες μπάσκετ με σκοπό τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα της περιοχής. Ένιωσαν ότι ανήκουν κάπου, με εμπιστεύτηκαν, με τη βοήθεια εθελοντών τα ξαναβάλαμε στο σχολείο, νοικιάσαμε ένα παλιό καφενείο, όπου έτρωγαν μετά το σχολείο σπιτικό φαγητό που ετοίμαζε η πρεσβυτέρα (η σύζυγος και συνοδοιπόρος, Σταματία Γεωργαντή), μελετούσαν τα μαθήματά τους, παρακολουθούσαν τα φροντιστήρια που διοργανώσαμε.
Στην αρχή ήταν 50 παιδιά, μετά 100, 200… Χωρίς χρήματα, αυτόν τον μήνα έχουμε, τον άλλο θα δούμε, λέγαμε. Η βοήθεια από τον κόσμο ήρθε πολύ μετά. Στην αρχή ήμασταν πολύ μόνοι, το μόνο που είχαμε να δώσουμε στα παιδιά, ήταν η ζωή μας, η αποδοχή μας. Και σιγά σιγά ο κόσμος κατάλαβε ότι ήταν και δικό του όφελος να καθαρίσει η πλατεία».
Υπογραφή: Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου, ιδρυτής της «Κιβωτού του Κόσμου» (έχει τρία παιδιά, δύο δίδυμα αγόρια 19 χρόνων, που υπηρετούν τώρα το στρατιωτικό τους, τον Δημήτρη και τον Κωνσταντίνο, και τον εννιάχρονο Νώε)
* Μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει βοήθεια στην «Κιβωτό» με μία κλήση ή ένα μήνυμα, κόστους 2,60 ευρώ, στο 19828
Φωτό: mountathos-eshop.com