ΑΥΤΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ!
Συγγραφέας
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΑΝΕΔΑΚΗ
Τρελαθήκατεεε; Τρελαθήκατεεε;
Κοντεύετε; Α, ωραία. Μια στιγμή να απολυμάνω στα γρήγορα έναν ζουρλομανδύα και πάμε παρέα να γελάσουμε, να ξεφύγουμε από τους πάντες και τα πάντα. Είχα, που λέτε, τον άντρα, τα παιδιά, τον σκύλο, μια δουλειά, και μια ωραία πρωία έκαναν την εμφάνισή τους η παγκόσμια πανδημία και τα πεθερικά μου! Γιατί χέρι χέρι έρχονται πάντα οι καταστροφές. «Ο καλός ο πεθερός, γάιδαρος καμαρωτός, και η κακιά η πεθερά, κολοβή οχιά».
Και για περισσότερη τρέλα, σας έχω καυτό κούκλο toy boy, που χορεύει τσίτσιδος στο απέναντι μπαλκόνι, έχω «καθαρισμό αύρας» για να διώξετε την αρνητική ενέργεια, έχω σούπερ σέξι μεγάλο έρωτα dj, όχι παίξε γέλασε, φίλες σε απόγνωση, τρελές παρακολουθήσεις και ωραιότατα υπαρξιακά τού τύπου «ποια είμαι;», «πού πάω» και «με αδυνατίζει καθόλου η κόκκινη μάσκα με τις ροζ καρδούλες ή να αρκεστώ στα κίτρινα γάντια που έχω στολίσει με πολύχρωμα φωτάκια»;
Μια οικογένεια που θα μπορούσε να είναι… η δική σας, στο πιο αστείο και επίκαιρο βιβλίο της εποχής μας. Γιατί… και τα ζούμε και προλαβαίνουμε να τα γράψουμε!
Απόσπασμα βιβλίου
Αγαπημένε μου, πολυαγαπημένε μου Θεούλη, ναι, εγώ είμαι πάλι, εγώ είμαι που σου γράφω. Με θυμάσαι; Ίσως να μη με αναγνώρισες αμέσως με αυτή την κόκκινη μάσκα με τις ροζ καρδούλες και τα κίτρινα γάντια τα στολισμένα με πολύχρωμα φωτάκια, αλλά, ναι, εγώ είμαι. Η γνωστή άγνωστη, η συνήθης ύποπτη, η τρελή της περιοχής, που σας εύχεται «χρόνια πολλά», έτσι, στο άσχετο, και σας στέλνει την αγάπη της. Αυτή που έχει περάσει και έχει τραβήξει τόσο πολλά, που, αν μπει στο μετρό να πει τον πόνο της και να πουλήσει στιλό, δε θα υπάρξει άνθρωπος που να μην τη λυπηθεί και να μην τη συμπονέσει.
Γιατί φαντάζομαι πως βάσανα και προβλήματα έχετε κι εσείς που παρακολουθείτε τώρα σε ζωντανή σύνδεση αυτή τη θεϊκή αλληλογραφία –μιλάμε για τεχνολογία Παραδείσου, όχι παίξε γέλασε–, αλλά εγώ, σας το λέω με πάσα βεβαιότητα και σιγουριά, εγώ έχω περισσότερα. Και τα έχω όλα και σε μεγαλύτερο βαθμό.
Κοντεύετε να λαλήσετε από φόβο, αγωνία και πανικό για την παγκόσμια γαμωπανδημία; Κοντεύετε να λιώσετε τα χέρια σας από τα πολλά πλυσίματα και τις απολυμάνσεις; Έχει γίνει η χλωρίνη η καλύτερή σας φίλη; Εγώ και πάλι είμαι χειρότερα, πολύ πολύ χειρότερα.
Σας τρελαίνουν μήπως τα παιδιά σας και αναφωνείτε μέρα νύχτα «Τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες»; Σας έχω. Αναρωτιέστε, καθώς κοιτάτε με μισό μάτι τον άντρα σας, «Εγώ πότε θα γίνω ευτυχισμένη»; Το έχω δει το έργο κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη.
Έχετε παχύνει με τη βρομοκαραντίνα που περάσαμε και συνεχίζετε να τρώτε ό,τι βρείτε και ό,τι δε βρείτε μπροστά σας, αφού το έχετε ήδη φάει προηγουμένως; Είμαι ο άνθρωπός σας. Έχω τον «Πόλεμο της ζυγαριάς» κλεισμένο και κλειδωμένο στην ντουλάπα και κάθε βράδυ νομίζω πως ακούω τη φωνή της Ελένης Πετρουλάκη να μου φωνάζει: «Τρωωως! Σε βλέπωωω!»
Ναι, ναι, εγώ είμαι, που περνάω από βαγόνι σε βαγόνι του μετρό και φωνάζω «Πάρτε, κύριε, λαχείααα»… εεε… συγγνώμη, αυτό είναι από άλλο έργο. «Πάρτε, κύριε και κυρία, ένα μίνι απολυμαντικό για να με βοηθήσετε, μη μου γυρνάτε την πλάτηηη, δεν έχω χτυπήσει και εισιτήριο και φοβάμαι τους ελεγκτές, αφήστε που κοντεύω να σκάσω και με τη μάσκα όλη μέρα κολλημένη στη μούρη μου. Πάρτεεε, σας παρακαλώωω, πάρτεεε!»
Αγαπημένε μου, πολυαγαπημένε μου Θεούλη, σε καλώ λοιπόν ξανά, ενοχλώ, δεν ενοχλώ, για να σε ενημερώσω πως προσπαθώ, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, να είμαι κάπως καλά, να είμαι σχεδόν καλά και, αν γίνω τελείως καλά, σου υπόσχομαι, Θεούλη μου, πως θα κάνω ένα πάρτι με καλεσμένο τον Νίνο, να τραγουδάει στη διαπασών το «Είμαι μια άλλη, ζω σε παράνοια, τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια» κι εγώ θα πετάω λουλούδια και θα ανεβαίνω στα τραπέζια και θα χορεύω, αν με βαστάνε ακόμη τα τραπέζια δηλαδή, γιατί, μετά τα εκατόν τριάντα εφτά κιλά που πήρα στην κλεισούρα τού «οξαποδώ» κορονοϊού, θα πρέπει να φέρω και να παρκάρω στη μέση του πάρτι μια τριαξονική νταλίκα για να ανέβω πάνω και να λικνιστώ και να καταπλήξω τα πλήθη.
Και θα γίνει, που λες, καλέ μου Θεούλη, με τη βοήθειά Σου πάντα, ξανά ΠΑΣΟΚ και θα πετάμε τις μάσκες, τα γάντια και τα λεφτά στον αέρα, και θα τα καίμε «γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια, να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια».
Θα έχω στρωμένα κάτω και τα καλά χαλιά της Μοιραράκη, βρόμικα θα μου πεις, γιατί τα τελευταία χρόνια ούτε λεφτά για να τα στείλω στο καθαριστήριο δεν είχα, δε βαριέσαι όμως, με τόση τρίχα που βγάζει το σκυλί μας, έχουν γίνει πλέον πέλος χαλιού και τρίχα δύο σε ένα, ωραιότατο, να γλείφεις τα δάχτυλά σου, και κάποτε θα τα πουλήσω συλλεκτικά τα χαλιά, πως τάχα σε αυτά ξάπλωναν ο Κανάρης και ο Καραϊσκάκης με τις μαλλιαρές προβατένιες κάπες τους και θα βγάλω τα σπασμένα για όλα όσα έχω περάσει και όσα συνεχίζω να τραβάω…
Διαβάστε όλο το απόσπασμα ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
H ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΑΝΕΔΑΚΗ είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, στο Mega Channel, στο Star Channel και στον περιοδικό Τύπο, σε εκδόσεις υψηλής αναγνωσιμότητας και κυκλοφορίας. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία. Το ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ!, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, έχει πουλήσει περισσότερα από 150.000 αντίτυπα και το έχουν λατρέψει οι Ελληνίδες μαμάδες. Τα βιβλία της έχουν γίνει θεατρικές παραστάσεις, ετοιμάζονται να μεταφερθούν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό και όλα τους είναι μπεστ σέλερ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία, Κοινωνικό, Χιούμορ
ISBN: 978-618-01-3625-8
ISBN e-book: 978-618-01-3626-5
Δείτε το video του βιβλίου